De traagste swap ever

U merkte het al, hier valt dezer dagen amper iets te beleven. Het knopje om de vakantiemodus uit te zetten heb ik nog niet gevonden. Niet dat dat moet, natuurlijk, want we zijn nog maar halverwege. Edoch. Af en toe kriebelt het om terug achter de machine te kruipen, maar met drie joelende kinderen in de buurt, zie ik er zelfs al tegenop om mijn machine uit te halen. Ja, naaien, dat gebeurt hier nog steeds in de living. Geen schone naaikamer voor mij. En daar moet ik de eerstkomende 15 jaar niet van dromen, want de vier kamers hier in huis zijn nog wel een tijdje bezet.

Maar goed, het kriebelde dus. Ik trok mijn naaikast open en zag een paar onafgewerkte dingen liggen. Iets wat ik beloofde aan haar en waar ik mijn deel van de ruil al van heb ontvangen. Deze leuke verjaardagskaartjes. Met échte vlagjes!


Bij deze: hartelijk bedankt, Melissa!

En dus verzamelde ik mijn moed en werkte dit af: twee placemats met op de ommezijde een verwijzing naar de swapster.