De berentrui.

Ik ben een sucker eerste klas als het om de afwerking van naaiprojecten gaat. Ik weet dat ik daar niet de enige in ben. Soms loopt het de spuigaten uit, zoals de verjaardagsjurk die zo goed als af was en nu nog altijd diep weggemoffeld in de berging ligt, want het kind in kwestie is al twee jaar ouder. Zo gaat dat hier. Soms.

Niet zo deze keer. Ik sprak af met Vink en zei dat er ab-so-luut een leather sweater moest geknipt worden, die middag. Ik ken mezelf. Als ik dat niet zeg, dan praat ik gewoon de uren weg zonder ook maar iets te doen. We knipten onze truien en waarachtig, zo tegen de avond stak hij zelfs al in elkaar. En dan had ik een halve trui. En bleek dat ik geen boordstof had. Of toch geen zwarte. Tegelijk was ik ook niet overtuigd van zwart. En de trui bleef liggen. 'Ik doe dat morgen wel,' denk ik dan. En de dag erop denk ik: 'Oh, dat is maar 20 minuten werk, dat doe ik wel eens tussendoor.' Voor ik het weet is het dikketruienseizoen om. Of zijn ze uit die maat gegroeid. I kid you not. Zo gaat dat hier.

En dan was het zondag en puzzelde ik uit de restjes stof nog de boorden. Want eigenlijk zat die berentrui al lang zo in mijn hoofd. Zonder contrasterende schouderstukken, zonder zwarte boorden. Gewoon, helemaal beer.






Patroon: Leather Sweater van La Maison Victor
Berenstof van Andrea Lauren bij Kersenpitje