De kerstboom is de eigendom van de kinderen. Een plastic ding, jawel. Omdat de oudste het - 7 jaar geleden - wel fijn vond om die boom te herdecoreren als we net niet keken. Om ecologischer te zijn dan elk jaar een klein omgehakt boompje moet hij 17 jaar meegaan. We zitten bijna aan de helft en hij ziet er nog altijd even lelijk uit, maar dat kon u vast wel denken.
Dit jaar dacht ik voorzienig te zijn. Het idee voor kerstkaartjes zat al weken in mijn hoofd. Al ben ik niet zo'n schrijver. Een kaartje sturen met 'vrolijk kerstfeest' dat is niet moeilijk, maar voor iedereen een persoonlijke wens voorzien, daarvoor moet het helder zijn in mijn hoofd en dat is het op dit moment absoluut niet. De vakantie begint zijn tol te eisen, vrees ik.
Maar die kaartjes dus. Die zagen er in mijn hoofd ongeveer zo uit. Maar dan met nog meer vilten sneeuw in allerlei kleurtjes. Maar ik had al snel door dat een vreselijke kliederboel ging worden en dus liet ik het maar zo.
En voor u allen, een - laat - vrolijk kerstfeest en een - vroeg - gelukkig nieuw jaar.