Zomergevoel bij regenweer

Vandaag een dagje grootouders gedaan. Zoon heeft bij oma & opa een nest poesjes en die moeten op tijd en stond bezocht worden. Stel je voor dat zìjn beestje hem niet meer herkent! En hoewel ik ab-so-luut geen poezenmens ben, maakten die kleintjes warempel toch warme gevoelens in mij los. Even schoot het idee door mijn hoofd om er toch eentje in huis te halen, maar ik weet dat op termijn zowel die kat, als mijn zoon een hoop verwijten naar hun hoofd geslingerd zouden krijgen (mezelf verwensend om die impulsieve beslissing, uiteraard), dus liet ik het idee maar gauw voor wat het was.

Dan doorgereden naar mijn ouders en terwijl zoon-dochter-zoon de woonkamer in een mum van tijd doorploegden en een spoor van vernieling achterlieten, repte ik mij naar Marché Bricolé , dé reden van mijn bezoekje aan Brugge. Gelukkig was het binnen, zo'n hondeweer! Uiteraard véél leuke dingen gezien, maar toch maar niets gekocht. Als dochter definitief in haar eigen kamer geïnstalleerd is, krijgt ze wat van Lola Life Lines. Daar vind ik toch mijn gading. Zij hopelijk ook.

Terug thuis vergrepen we ons aan een enorme berg aardbeiden. Het was er misschien het weer niet naar, maar 't smaakte toch. Verse aardbeien van de markt, daarvoor staat iedereen hier in een vingerknip aan tafel. De kroost weet ondertussen perfect welke ze niét moeten nemen, met als gevolg dat het lief en ik ons moeten reppen of we houden enkel de 'bleekskes' over.


En omdat ondergetekende er meestal zoveel koopt, blijft er ook steeds een portie over waarmee we zelf aarbeienyoghurt maken. Mmmm!




(True, de goede kijkers hebben het gezien, O. haar haren zijn nu kort. De foto is van vorige week, maar ik wilde u hem niet onthouden.)