Een beetje fout

Bij het zien van onderstaande denkt u wellicht: "Die zit in een foute periode." Welja, dat denk ik ook als ik dit zie. Ik kan u geruststellen, het is een proefkleed. En zij die mij kennen zullen kunnen beamen dat het met die foute periode nog wel meevalt.

Het kleed, dus... Het stofje kocht ik op mijn eerste Stoffenspektakel. Een beetje overdonderd door àl die stofjes en àl die kramen, dat ziet u van hier. Ik tikte in een mum van tijd het schoonste jongenstricootje ever op de kop, waar ik nog steeds niet in heb durven knippen. Op een moment dat ik wellicht niet goed bij zinnen was, kocht ik dit. Een paars en roze lap. Zò niet mijn ding. Het lag al maanden geknipt in de kast.

Vorige week vroeg de dochter tijdens een speurtocht doorheen het ruime aanbod van hier: "Waarom koop jij nooit roze stofjes?". "Wel", zei ik, "ik vind dat niet mooi". U moet weten dat het kind een overdosis roze heeft gekregen tussen haar derde en vierde levensjaar, zo rond het moment dat ze zelf wel even ging beslissen wat ze aan wou. Het kind had daar gelijk niet teveel op te zeggen, dus laadden we ons winkelmandje vol met ander kleurrijk gerief. Géén roze, dus.

Toen kwam ik deze 'lappen' weer tegen en zuchtte eens diep. Steek ik het in elkaar zodat ze het eindelijk aan kan? Wat als het haar lievelingskleed wordt? Laat ik het dan extra lang in de wasmand liggen? Het flitste door mijn hoofd. Maar eigenlijk, wat hebben we er aan als die stukken stof in de kast blijven liggen? Ik assembleerde de boel en het kind was content. Wreed content.

Al is het eigenlijk een pak te groot voor haar frêle kapstoklijf.



En ah, met de juiste pose komt alles goed.