London calling!

Nog 10 nachtjes slapen en yours truly gaat even de hort op. Met vriendinnen het kanaal over. Het moet zowat de eerste keer in de achtjarige kinderlijke aanwezigheid zijn dat ze drie - ik herhaal, drié - dagen van haar kroost is gescheiden. U roloogt daar misschien wel om, maar ze weet al hoe ze zich gaat voelen. Zo bij het avondeten zal ze aan hen denken. Eens in bed begint het echte tobben. Moeder in elke vezel van haar lijf, ja.

Maar niettemin, Londen, daar keek ik ongelofelijk naar uit. Dat was geleden van de eerste zomer met het toenmalige vriendje - nu a.k.a. Het Lief - en dat is welgeteld 15 jaar geleden. Die Londense taxi kondigde toen ons reisje aan en staat eigenlijk symbool voor onze relatie. Wat gedeukt, wat bestoft, maar onder goed licht best nog wel hip.




Voor mezelf maakte ik een nieuwe toilettas. Het perfecte exemplaar. In dé perfecte stoffen. Mét waterdichte voering, ook al smos ik niet met douchegel, dat weet u al. Met een zijzakje, om geen getuige te moeten zijn van een ongeoorloofde dans tussen tandenborstel en haarborstel.

Die waterdichte voering, vraagt u? Onzichtbaar, zeg ik u. Mijn stokpaardje. Mooi vastgestikt met nylondraad aan de binnenvoering. Onzichtbare lelijke waterdichte voering, onzichtbaar stiksel. I love it!




Bij deze foto bleek dé perfecte toilettas niet zo perfect, maar soit. Het toilettassenverhaal zit erop. Tijd voor iets nieuws.
Al krijgt u misschien nog wat tip en een handleiding voorgeschoteld. U vraagt, wij draaien.

Tips voor stoffenwinkels of gewoon must-sees zijn altijd welkom!