Er zijn zo van die momenten dat alles goed gaat. Ervaring leert mij dat ge er dan gigantisch van moet profiteren. Uitvoeren wat in uw hoofd zit, zodat het lijstje van alles wat u slapeloze nachten bezorg weer wat korter wordt.

Ik zat dus met iets zoals dit in mijn hoofd. Nee, dat klinkt alsof het niet werd wat ik wilde. Ik zat dus met dìt in mijn hoofd. Een ensembleke. Dat moet dienen als pyjama. Of speelkledij. Achtig. Iets. Op momenten van zomerse binnenspeeltijd lopen ze hier graag in hun pyjama rond. De klok rond. Want dat zit gemakkelijk. Absoluut. Al willen ze wel naar buiten van zodra de zon schijnt of het buurmeisje roept. In pyjama desnoods. Hiermee hoop ik het euvel van de niet-gemakkelijk zittende kledij de wereld te hebben uitgeholpen. Voor even toch.

Door de broek moet nog een touwtje, maar dat is nog onderweg.




T-shirt: Monster Car - Ottobre 3/2011
Broek: based on Mades Flat front pants

Hoe maakt u het? Slabben in toile ciree

Slabben maken in toile cirée (a.k.a. tafelzeil) is nog eenvoudiger dan deze in stof.

Ik maak vooral grote slabben, voor kleuters (en ouder). Deze kan je makkelijk onder hun bord schuiven. Voor baby's is toile ciree niet zo ideaal, lijkt me, maar houdt u vooral niet in om het te proberen.



Als je zelf geen kinderen of slabben in huis hebt, kan je ofwel zelf een patroon tekenen, via Flickr downloaden (click Actions > View All Sizes > Download - zorg dat je beide delen hebt) of via mail aanvragen.

Voor de grote versie heb je een stuk toile ciree nodig van 30 op 40 cm en 2 meter bijpassende biais. Het downloadbare patroon bevat ook lijnen voor 'kortere' slabben.

1. Neem het patroon over op de stof. Zorg voor een perfect gespiegeld resultaat. Knip uit.


2. Knip 110 cm biaislint.

3. Leg de slab met de goede kant naar onder, leg de biais op de rechterflap en stik rondomrond vast.


4. Knip hoekjes in alle vier de ronde hoeken om golven in de slab te voorkomen. Geeft dit nog niet het gewenste resultaat? Knip dan gerust een stuk van de tandjes af, tot je vindt dat het biaislint vlot kan dubbelgevouwen worden.


5. Speld de vier hoeken. Zo loopt het stiksel aan de onderkant ook vlak naast de biaisrand. Stik door.


6. Neem het midden van het resterende lint en speld vast in het midden van de halsopening.


7. Stik het stukje biais vast aan de achterzijde van de slab langs de volledige halsrand.


8. Vouw het lint om, plooi bovenaan het lint een stukje naar binnen en stik vast langs het volledige lint.



En klaar!

Tips:
° Ik gebruik overal steeklengte 3, behalve voor het vastnaaien van de biais in de halsopening (stap 6) en die halve centimeter waar je de bovenkant van het lint sluit (stap 8). Daarvoor zet ik de steeklengte op 2, waardoor je nauwkeuriger kan werken.
° Toile ciree kan je strijken. Leg er een vochtige doek op en strijk op de laagste stand.
° Stik zo dicht mogelijk tegen de rand. Als je geen nylon biais gebruikt wil je echt geen etensresten van onder de randjes peuteren. Werk nauwkeurig en de afwassers van de slab zullen u later dankbaar zijn.



Het patroon voor een grote slab kunt u hier downloaden, een kleine slab vindt u hier.

Waar koop je toile ciree?

Toile ciree vind je bij:
° Vermiljoenshop in Gent/online (Petit Pan)
° Achter de maan in Gent, Antwerpen en Turnhout (Kitsch Kitchen)
° Lola Life Lines in Brugge/online (Kitsch Kitchen)
° Akotee in Antwerpen (Kitsch Kitchen)
° Zsa-zsa Rouge in Gent (Kitsch Kitchen)
° Fabricworm online (o.a. Echino)
° Hip tafelzeil
° De tafelzeilsite
° Tafelzeil.com
° of google op tafelzeil of oilcloth, de ideeën zijn eindeloos!

Toile cirée voor grote smossers

"Doe een slab om!"
"Dat is voor baby's!"
"O wee, als ge spinazie morst op uw witte pull!"

Herkenbaar? Wij doen sinds kort weer van slabben aan voor alle 'vuilevlekkeneten' als zijnde spinazie, spaghetti, rode bessen... U kunt er vast nog wel wat verzinnen.

Het Lief vroeg mij met lichte aandrang om slabben te maken 'die ze zouden willen aandoen'. Een vrijgeleide om toile cirée in huis te halen. Johei!

Vanaf nu dus geen gemor meer. Ze zouden zelfs een slab aantrekken als het helemaal niet hoeft. Alhoewel...



Dit soort slabben is ideaal voor beginnende naaisters. Als het u interesseert zet ik wel eens wat dingen op een rijtje.

70's hoodie in 2011 fabrics

Wat is leuker dan half afgewerkte stukken afwerken? Een nieuw beginnen! Nadat ik mijn vier bijna-klare stuks nog maar eens zuchtend ter hand had genomen en vervolgens met een nog grotere zucht weer ter zijde had gelegd, besloot ik dat het voor mij ook vakantie was en dat we eens van vrolijk gingen doen. Met veel zin, felle kleuren, tricot en een rits. A first. Die rits in combinatie met tricot dan toch.

Het werd een patroon uit de jaren stillekes, wat op zich geen probleem hoeft te zijn, maar wat er wel een is als uw kinderen niet gezegend zijn met de standaardmaten. En ja, u hebt hier al tot in den treure moeten aanhoren dat ze zo fijn zijn, maar soms heeft een mens gewoon geen zin om zijn hoofd te breken over patronen aanpassen naar smalle kindertjes en wil dat mens eens gewoon in een wip een hoodie in elkaar steken. In een wip, dat spreekt. U denkt dat toch ook telkens u aan iets begint?

Het patroon diende zich aan in 92 en 104. Dat bleek in de jaren '70 namelijk zo te zijn. Patronen in alle maten? Phuh! Pas ze zelf aan als u een maatje groter of kleiner nodig hebt. Daar draait u toch uw hand niet voor om? Nee. Eigenlijk niet. En zeker nu niet, want 92 was just my thing. Of dat van de zoon, tenminste. Maar dan kwamen de jaren '70 toch weer vreemd uit de hoek. Kinders met korte lijven en lange armen waren heel erg in. Was u er misschien zo eentje?



Het ding is dus ruim op de groei aan de armen. Die zou ik nog een stuk kunnen inkorten. Ooit. Want bij dit kledingstuk werd ik de queen van het overlockstiksellostorners. No one can beat me at this. Ik haalde de kap er 3 keer af. De rits er 2 keer uit. Zo overtuigd was ik om een 'perfect' maaksel af te leveren. Daarom ook geen doorgestikte kap of lijfje. Omdat ik 1) dat niet nodig vind, 2) niet overtuigd ben van het voordeel dat dat zal opleveren en vooral 3) als de dood ben dat ik het ding volledig ga verknoeien. En eigenlijk is er ook een 4: Ik kom er niet meer aan! Of het is om aan de wasdraad te hangen. Het spendeerde voldoende tijd op mijn schoot, chirurgisch uit elkaar gehaald.



En de zoon deed meteen van matching auto's.



En als klap op de vuurpijl kreeg ik van de weeromstuit voldoende energie om een reeds maanden oude, van knoopsgaten gespeende pyjama af te werken. En het eveneens van knoopsgaten gespeende tricotpoezenhemd. Op de shortjes zult u nog even moeten wachten, maar met dit weer vindt u dat vast niet erg.

Over broeken in ondefinieerbare kleuren en gevaarlijke beren

Vorig najaar kocht ik een stuk linnenachtige stof. Ze is dikker, maar identiek geweven. Prachtig om te voelen, te dragen en naar te kijken. Tot ik foto's wilde nemen en in zoons toch behoorlijk uitgebreide kleerkast amper iets kon vinden om daarmee te combineren. Is 'ie nu geel? Of eerder mosterd? Soms lijkt die ook limegroen. Of olijf? Problemo, problemo, want hoe kleurrijk mijn kinderen meestal ook voor de dag komen, dat ze er clownesk uitziet, dat willen we niet.



Dus, uw advies gevraagd: welk kleur is dit volgens u? En waarmee combineer ik dit in godsnaam?



Het model is de flat front pants van Made. En blijkbaar zijn ook niet alle driejarigen van hetzelfde kaliber. Hoewel haar zoon er ook eerder fijn uit ziet, zit dit model de zoon toch ook zeer ruim. Wat eigenlijk een understatement is, maar dat had u vast al.



Maar enfin, het was niet al kommer en kwel. De zoon - 3 jaar en bijna 2 maanden - tekende zomaar vanuit het niets een mannetje. Excuseer, hij tekende een gevaarlijke beer, die iedereen zou opeten die niet zag dat hij een beer was.

Zomerzot

Oon heeft even geen tijd om te bloggen, en put daarom uit haar fotocollectie.

Wat is dit, denkt u?



Een molentje? Inderdaad. Eentje die u keihard aan de zee doet denken. Waar ik vandaag was. Of voor vrolijkheid zorgt in den hof.



Maar ook eentje die leuke foto's oplevert waar u bovendien uw kinderen kunt bij betrekken. Zij blazen, u fotografeert, waarop zij dan weer roepen 'kijken!' en het toestel net niet uit uw handen grissen.



Zeg nu zelf, met zo'n reuzegrote foto op uw muur, daar zou u toch op slag welgezind door worden?



Maar nu het al enkele dagen regent (behalve vandaag, dan), zeg eens, waarmee houdt u zich bezig? Of beter, waarmee houden u én uw kinderen zich bezig?

Katvigbroertjes

Naast een voorliefde voor groene kleren heb ik precies ook een voorliefde voor merken die beginnen met een 'k'. Katvig is er zo eentje van. Naast Kik*Kid en Kidscase, maar die laatste zijn nu niet aan de orde.

Normaal doe ik ook niet aan 'kinderen in dezelfde outfit', dit is louter toeval. Ik kocht een 98 en een 116, hier gedragen door zoon 1 met maat 134 en zoon 2 met maat 98. Het is duidelijk dat ik van maten geen kaas gegeten heb.

No.More.Noodleheads.

Na twee weken 'Noodleheaden' keer ik het nu met veel plezier voor even de rug toe. Jarige kindertjes mogen zich aan iets anders verwachten, of kunnen desnoods een tegoedbon krijgen.

Het begon op maandagavond. Na een lange werk- en schooldag werden de boekentassen geleegd. Boekentas 1: een enveloppe zegt "feestje". Boekentas 2: nog een enveloppe. Wederom een feestje. Boekentas 3: nòg een feestje. Drie zusjes bij I, O & F in de klas geven allemaal een feestje. Op. Woensdag. Aaaaarrrgghhh!

Het productieplan voor drie Noodleheads liep faliekant mis door veel te weinig tijd. Er werd gesakkerd en gezucht. Shortcuts genomen, tijd van anderen gestolen.

Woensdag. 12.30u. De rugzakken zijn klaar.
Woensdag. 13.00u. Het feest kan beginnen.





Dat overkomt me niet meer, dacht ik. Maar u kent vast wel het spreekwoord met de ezel...?



Nummer 5 en 6 (nummer 4 was ondertussen als eenling geproduceerd) gingen vlot, maar de tegenzin groeide met het uur. De zucht van verlichting weerklonk dan ook luid.





En wilt u nu even mijn kinderen niet meer uitnodigen op uw feestjes?

Hoe maakt u het? De roze taart

Roze mag dan pijn doen aan mijn ogen, deze roze taart is waarlijk niet te versmaden. Zeker niet als hij tsjokvol verse aardbeien of ander rood fruit zit. Oorspronkelijk, toen Oon nog een klein Oontje was, ging deze taart door het leven als 'de witte taart'. Toen Oontje zelf kleine Oontjes kreeg, drukten zij er hun stempel op en werd het 'de roze taart'.

Zin gekregen? Een roze taart is klaar op een kwartiertje. Wel nog even geduldig post vatten voor de koelkast om ze te laten opstijven.

Wat heb je nodig?

- 500 gram (magere) platte kaas
- 200 gram suiker
- 2 pakjes vanillesuiker
- gelatineblaadjes (15 gram in totaal)
- 2,5 dl opklopbare room
- vers rood fruit om te mixen tot sap, te verwerken in de taart en als versiering


Hoe ga je te werk?

1. Leg de gelatineblaadjes in een kommetje met lauw water zodat ze week worden.
2. Meng kwark, suiker en vanillesuiker met het rode fruit. Mix het fruit als je niet houdt van volledige bessen/aarbeien in je taart.
Hou wat fruit over om te mixen en te versieren.
3. Mix wat fruit en warm lichtjes op in een pannetje.
4. Haal de gelatineblaadjes uit het water, knijp uit en leg ze in het pannetje. Goed roeren tot alles is opgelost.
4. Roer het gelatinemengsel door het kwarkmengsel.
5. Klop slagroom stijf en spatel het er voorzichtig door.
6. Laat 2 tot 3 uur opstijven in de koelkast.
7. Versier met aardbeien of bessen.

Smakelijk!

Roze voor heel even

Na vorige post dachten sommigen onder jullie dat jullie 'het vleugje roze' al gehad hadden. Wel, euh... Als het ook pijn doet aan uw ogen, gelieve dan niet verder te scrollen.

Het jarige kind wist van niets, maar roze zou het worden. Geselecteerd roze, that is. En ook al beheerst roze op uw zesde niet meer uw volledige leven, it was well appreciated.

En dus werd het een roze kroon, roze taart, een roze rok, een geflockte verjaardagst-shirt en een rood dekbed voor Rosalie. De rok ontstond uiteraard pas op de vooravond van haar verjaardag. Goeie ideeën houden wij namelijk altijd tot het einde. 'Presteert beter onder druk' is my middle name. Ik vond het stofje al mooi, maar het rokje is helemaal om op te vreten.

En nu: scroll down of klik weg!



Rosalie verdiende niet alleen een nieuw bed (geel!) maar ook nieuw beddengoed. Ik knipte daarvoor een nooit gebruikt babydekbedje in twee, overlockte de randen en stikte twee dekbedovertrekken uit restjes stof.

Het weggeeffeest geeft weg

Bijna 400 geldige entries, u wilt niet weten hoe lang ik erover deed om alles op te lijsten. Net zoals ik niet wil weten hoelang ik al spendeerde aan het verkennen van al jullie links. Hartelijk dank, daarvoor!

En dan, de uitslag:




Dames, mailen jullie mij je adres?