70's hoodie in 2011 fabrics

Wat is leuker dan half afgewerkte stukken afwerken? Een nieuw beginnen! Nadat ik mijn vier bijna-klare stuks nog maar eens zuchtend ter hand had genomen en vervolgens met een nog grotere zucht weer ter zijde had gelegd, besloot ik dat het voor mij ook vakantie was en dat we eens van vrolijk gingen doen. Met veel zin, felle kleuren, tricot en een rits. A first. Die rits in combinatie met tricot dan toch.

Het werd een patroon uit de jaren stillekes, wat op zich geen probleem hoeft te zijn, maar wat er wel een is als uw kinderen niet gezegend zijn met de standaardmaten. En ja, u hebt hier al tot in den treure moeten aanhoren dat ze zo fijn zijn, maar soms heeft een mens gewoon geen zin om zijn hoofd te breken over patronen aanpassen naar smalle kindertjes en wil dat mens eens gewoon in een wip een hoodie in elkaar steken. In een wip, dat spreekt. U denkt dat toch ook telkens u aan iets begint?

Het patroon diende zich aan in 92 en 104. Dat bleek in de jaren '70 namelijk zo te zijn. Patronen in alle maten? Phuh! Pas ze zelf aan als u een maatje groter of kleiner nodig hebt. Daar draait u toch uw hand niet voor om? Nee. Eigenlijk niet. En zeker nu niet, want 92 was just my thing. Of dat van de zoon, tenminste. Maar dan kwamen de jaren '70 toch weer vreemd uit de hoek. Kinders met korte lijven en lange armen waren heel erg in. Was u er misschien zo eentje?



Het ding is dus ruim op de groei aan de armen. Die zou ik nog een stuk kunnen inkorten. Ooit. Want bij dit kledingstuk werd ik de queen van het overlockstiksellostorners. No one can beat me at this. Ik haalde de kap er 3 keer af. De rits er 2 keer uit. Zo overtuigd was ik om een 'perfect' maaksel af te leveren. Daarom ook geen doorgestikte kap of lijfje. Omdat ik 1) dat niet nodig vind, 2) niet overtuigd ben van het voordeel dat dat zal opleveren en vooral 3) als de dood ben dat ik het ding volledig ga verknoeien. En eigenlijk is er ook een 4: Ik kom er niet meer aan! Of het is om aan de wasdraad te hangen. Het spendeerde voldoende tijd op mijn schoot, chirurgisch uit elkaar gehaald.



En de zoon deed meteen van matching auto's.



En als klap op de vuurpijl kreeg ik van de weeromstuit voldoende energie om een reeds maanden oude, van knoopsgaten gespeende pyjama af te werken. En het eveneens van knoopsgaten gespeende tricotpoezenhemd. Op de shortjes zult u nog even moeten wachten, maar met dit weer vindt u dat vast niet erg.