Waarom? Waarom in godsnaam? Waarom moest ik toch per sé een boekentas maken? Kon het kind nu niet gewoon een boekentas van Bakker kiezen? Kon ik nu niet gewoon vrede nemen met een roze geval? Nee, ik hield voet bij stuk, kon het kind niet van een Bakker overtuigen en zat met de gebakken peren.

Het vraagteken groeide, samen met de slapeloze nachten, het gepieker en het ongeduld van het kind. Het Lief, die het allemaal niet meer kon aanzien, trok erop uit met de kroost, goed voor 7 uur ongestoord gesukkel, gefoeter, gezucht en getorn. Gestik ook, en gestrijk en gedans. Dat laatste lucht enorm op als het echt niet meezit.

Ik had op voorhand advies ingewonnen bij haar en bij haar, maar omdat dit een eersteleerjaarboekentas moest worden en enige stevigheid toch vereist was, besliste ik om het samen met haar om het toch anders te doen. Tja. We deden er een hele namiddag over om alle stof- en vlieselinedelen te knippen. Bestudeerden eindeloos lang het bestaande exemplaar. Maten na. Bestelden slotjes. Om alles dan ruim twee weken onaangeroerd te laten liggen. Een project dat mij aangaapte, dagelijks, urenlang.

Maar kijk, uiteindelijk werd het dit. Het leven is aan de durvers. En bij uitbreiding ook aan de volhouders. Want wat ik voorall tekort kwam waren 'handen'. De tas was bij momenten zo onhandelbaar dat ik best een paar extra handen had kunnen gebruiken om alles in bedwang te houden.

Maar ondanks het stralende gezicht van de dochter, de bemoedigende woorden van het Lief en het toch wel een klein beetje trots zijn op mezelf: gelieve in mijn nabijheid de eerstvolgende jaren de woorden 'boekentas' en 'maken' niet meer in 1 zin uit te spreken. Dank u.

En vanaf nu loopt de weddenschap hoe snel 'de mooiste' boekentas van de speelplaats 'de vuilste' boekentas van de speelplaats zal zijn. Bij haar las ik over een HG product dat alles waterafstotend maakt. Als iemand een 'groener' product kent met hetzelfde resultaat, enlighten me!

Over dekbedden en rare moeders

- "Mam, wat doe je?"
- "Ik maak een dekbed."
Zoon denkt na.
- "Ik vind dat, euh..., een beetje raar."
- "O ja, waarom dan?"
- "Je knipt een bollendekbed stuk en maakt dan van bollenstof een nieuw."

Tja. Soms begrijp ik mezelf ook niet, maar in beide gevallen moést het gewoon.


Ik twijfelde nog even om er een paspel tussen te steken, zoals hier. Ik vreesde dat een paspel te stijlvol was voor dit speelse stofje. Oordeelt u zelf maar.

Met dank aan Griet voor het bestellen van het stofje.




De kussensloop kreeg een 'flap' en knopen, het dekbed naar binnen gekeerde knopen. Afgezien van het knopen aannaaien, een absoluut topprojectje. Eenvoudig en snel.




Maar precies nog niet snel genoeg, want er kon amper een lachje van af. Die fotomodellen toch!

♥ you, Ian Dutton

Zij die hier al langer lezen, of mijn Pinterest borden volgen weten het al langer. Oon ♥ Ian Dutton. Zijn werk, that is. Toen ik enkele maanden geleden wat mooie prints postte, reageerde hij prompt. Over hoe blij hij was met de eer. En of hij mij kon plezieren met zo'n print? Ik moest het twee keer lezen. Mijn hart sloeg een slag over. Ik hoefde er zelfs niet om te vragen. We mailden over en weer, en over en weer. Ik wachtte en hij werkte (en ik werkte uiteraard ook), en toen, wanneer ik het niet verwachtte, toen belde de zoon om het heuglijke nieuws te melden: "Een pak, mama! Een groot pak, uit Engeland, met veel postzegels erop!"

En net als na die eerste mail, kon ik ook nu niet stoppen met glimlachen. Kunde gij dat nu geloven? Ware het niet dat ik ze elke dag 100 keer zag, ik zou mezelf in de arm knijpen als iemand me het zei.

Hij heeft plannen voor een webshop, wat u uiteraard in due time hier zult zien verschijnen. Ah ja, een beetje credit en reclame, dat doet altijd deugd, zelfs voor iemand die zijn sporen eigenlijk al lang verdiend heeft in de greeting cards industry. Sinds vorig jaar staat hij volledig op eigen benen staat, dus als u nog een ontwerp van doen heeft, he's only a phone call away.

Andere mooie prints kunt u nog altijd hier bewonderen.



Thank you, Ian!

Drie uit een hele

Hier persten we al eens drie stuks uit een halve meter, deze keer gingen we voor drie stuks uit een hele meter. Het originele plan was een hoodie voor de dochter, maar er bleef nog meer dan genoeg over om ook een slip en een onderlijveke uit te krijgen. En toen was die meter werkelijk helemaal op.



De hoodie is wederom het seventies patroon, maar dan met langere mouwen. Al had de kap dan weer wat kleiner gemogen.



Het rits inzetten lukt al aardig.





En zie, dat mouwtje... Daar kan ik helemaal vrolijk van worden.



Dat hertjes niet voor meisjes alleen zijn, dat wordt u hier op schitterende wijze getoond.

T-shirt Tester gezocht!

Oon deed weer van bandwerk. Dat gaat namelijk snel. In haar hoofd dan toch. Het nadeel is dat dat niet op 1 avond af geraakt en dus toch weer blijft liggen. Hoewel. Nu was er een deadline. Ik beloofde hier iets weg te geven. En zij moest ook nog wat krijgen. En ik was eigenlijk ook nog op zoek naar Kaat van hier, die op een mysterieuze manier van de aardbol verdween. En toen ik toch aan het knippen was, deed ik er meteen een maatje 68 bij. Niet voor ons, want de wederhelft declameerde ooit plechtig de echtelijke sponde te verlaten als nummer 4 zich hier ooit zou aandienen. Maar voor u, dus. Jaja, voor u. Ik wil dat u dat eens voor mij test, zo'n t-shirtje met een drukknoop. Ik vertrouw dat namelijk niet. En voor ik dat officieel aan iemand durf cadeau te doen, mag u dat voor mij proberen.

Dus, hebt u nog zo'n klein bolleke dat u in een maatje 68 kunt wurmen, laat dan een reactie na. Als u niet volgt, dan graag of volgen (of u eindigt misschien zoals Kaat) of uw e-mailadres vermelden. Na verloop van tijd wordt van u wel een verslag over de deugdelijkheid (of net niet) van een drukknopent-shirt verwacht.

Hebt u de ultieme tip voor het plaatsen van drukknopen? Andere do's en don'ts? Laat maar horen! Het knoopje zit er namelijk nog niet in. Een gewaarschuwde vrouw...

Oefenen met dino's

U zag ze al op menig blog verschijnen. De dino t-shirts zijn populair dezer dagen. In een poging om haar kinderen in een pièce unique te hullen, komt de naaiende moeder gelijkgezinden tegen. Naaisgewijs dan. Dit shirt steekt al enkele weken ineen en was een goede oefening voor het bandwerk dat ondertussen ook achter de rug is. Morgen ziet u meer. En er zit - naar (goede?) gewoonte - ook weer iets voor u in.

De ster van de nacht.

Of van het circus, dat kan ook. Het hangt er enkel van af op welk uur van de dag u het bekijkt. Bij haar werd ik namelijk verliefd op een stofje en meteen wist ik, een pyjama ging het worden. Het was nog zomer toen, april met name, en ik had nog zeeën van tijd, de echt zomer moest immers nog beginnen. En net als met het poezenhemd, bleef ook dit werkstuk op 95% steken. Weer had ik de knoopsgatenellende aan mijn been. Anna Maria Horner voile is zo zacht als een babyvelletje (of toch bijna), maar gaf onnoemelijk veel problemen bij de knoopsgaten. Gelukkig stond zij mij bij en werkte ik het toch af.

De zoon vond het allemaal ok. Ook dat hij er gek uit zag in zijn nog veel te grote pyjama, met een broek als een circusdirecteur. Dat was de bedoeling, ja, maar het draaide niet echt helemaal uit zoals ik het in mijn hoofd had.

Zeg eens, is dat nu écht belachelijk?

De pennenzak voor perfectionisten

Gemor steeg op van op de gepennenzakte banken. Flapjes binnenin, dat is toch ongehoord! Kocht u ooit een pennenzak met flapjes binnenin? Ik dacht het niet. Waarom zouden uw bloedjes dan vrede moeten nemen met een imperfect exemplaar als hun moeder ook de perfectie kan nastreven? Ziehier, een stap voor stap. Moeilijk is het niet. Gezucht en gefoeter krijgt u er gratis bij. Maar het loont. Echt.



Volg de handleiding van de basisversie tot stap 10. Vanaf nu gaat het ietsje anders.

Je pennenzak ziet er momenteel zo uit.


1. Leg je tekendriehoek op de hoek in 45° en zorg dat je aan beide kanten 3 cm hebt. Trek een lijn.


2. Maak het stiksel terug los tot aan de lijn. Je krijgt nu twee losse flappen.


3. Hecht het bestaande stiksel.


4. Steek een speldje op de oorspronkelijke naad en vouw dan de hoek (van 1 stofje) zoals je ook deed bij de basisversie.
Meet in een hoek van 45° 3 cm van de top (aan elke zijde van het nulpunt van de tekendriehoek heb je dan 3 cm). Teken een lijn, speld en stik door.


5. Doe hetzelfde voor de voeringstof. Een truukje om je voeringstof exact in de hoeken te laten aansluiten is dit:
Positioneer de voering mooi in beide hoeken. Steek een speldje precies in de hoek door beide stoffen heen. Doe dit voor beide hoeken. Trek de voeringstof voorzichtig los van de buitenstof. De speldjes blijven zitten en vormen meteen de twee punten die met een stiksel moet verbinden. Speld de opening die je eerder losmaakte en maak dan een hoek van speldje tot speldje.


6. Een propere hoek zowaar!


7. Doe hetzelfde voor de 3 andere hoeken. De kunst bestaat erin om 4 identieke hoeken te vormen, zodat de pennenzak een mooie balk wordt.

8. Sluit het keergat met de invisible closing seam.

Af!

Het hemd in tricot.

Zowat een jaar geleden kocht ik, wederom samen met haar, een lap poezentricot. Zoals verwacht haalde de dochter bij de eerste aanblik ostentatief haar neus op. Ah, het ding had twee keer niets gekost (de stof dus, niet de dochter), geen man overboord, dus. Maar dat was buiten de zoon gerekend. Die claimde het stuk meteen voor zichzelf, poezenvriend zijnde. Hij heeft een tricot hemd van Kik*Kid dat werkelijk super zit. Het was al snel beslist: een hemd zou het worden. Ik knipte het Apple model en voegde de Kik*Kid kraag toe, lange punten, weet je wel. Ik assembleerde de hele boel en toen lag het daar. Zo goed als af. Maandenlang. De knoopsgaten wilden niet mee, de hele boel trok samen. Scheurvlieseline en een ander, dikker garen brachten de oplossing. En plots was het af, hing het rond het lijf van de zoon en bleek het nog groot genoeg. Oef!

Blauw tegen de kou

Toen het vorige week alweer bleek te regenen en ik al die zomerrokjes doelloos in de kast zag hangen was het tijd voor een broek. De dochter die geen broeken wil dragen bleek plots toch voor het idee gewonnen. De wollen stof die ik vorig jaar gekocht had mocht eindelijk worden geknipt.

Ik gebruikte Made's patroon, maar voegde zakken en een aparte tailleband toe. Dit werd het:



De dochter vond dat het 'piekte', ook met een legging eronder.



De moeder vond vooral dat de broek te kort was en overweegt nog een ingreep.



Hoe voeg je nu zakken toe aan het patroon?

Waarschuwing: dit werkt enkel als je werkt met een aparte tailleband. Maak je het broekje zoals Made voorschrijft (met tailleband in het patroon verwerkt), dan kan je opteren voor zakken in de naad.

1. Teken met de vrije hand twee patroondelen. Het voorste zakdeel heeft een uitsparing. Knip twee stuks van elk zakdeel. Zorg er wel voor dat je van allebei een linker- en een rechterzakdeel hebt.

2. Knip de uitsparing die je in het zakdeel voorzag uit het voorpand van de broek. Zorg ervoor dat die die twee uitsparingen (voorpand en zakdeel) identiek zijn.

3. Uiteindelijk krijg je de volgende delen (voor 1 kant):



2. Leg de goede kanten op elkaar en bevestig het voorste zakdeel aan het voorpand.



3. Vouw het zakdeel naar binnen en strijk de naad.

4. Neem het achterste zakdeel en bevestig dit aan het voorste zakdeel.



4. Links zie je het resultaat. Stik de zaknaad door (rechts).



5. Een propere zak!



En, wat denkt u? Haalbaar?
Volgende keer de nepgulp?