De ster van de nacht.

Of van het circus, dat kan ook. Het hangt er enkel van af op welk uur van de dag u het bekijkt. Bij haar werd ik namelijk verliefd op een stofje en meteen wist ik, een pyjama ging het worden. Het was nog zomer toen, april met name, en ik had nog zeeën van tijd, de echt zomer moest immers nog beginnen. En net als met het poezenhemd, bleef ook dit werkstuk op 95% steken. Weer had ik de knoopsgatenellende aan mijn been. Anna Maria Horner voile is zo zacht als een babyvelletje (of toch bijna), maar gaf onnoemelijk veel problemen bij de knoopsgaten. Gelukkig stond zij mij bij en werkte ik het toch af.

De zoon vond het allemaal ok. Ook dat hij er gek uit zag in zijn nog veel te grote pyjama, met een broek als een circusdirecteur. Dat was de bedoeling, ja, maar het draaide niet echt helemaal uit zoals ik het in mijn hoofd had.

Zeg eens, is dat nu écht belachelijk?