Don't try this at home, ofte De Boekentas

Waarom? Waarom in godsnaam? Waarom moest ik toch per sé een boekentas maken? Kon het kind nu niet gewoon een boekentas van Bakker kiezen? Kon ik nu niet gewoon vrede nemen met een roze geval? Nee, ik hield voet bij stuk, kon het kind niet van een Bakker overtuigen en zat met de gebakken peren.

Het vraagteken groeide, samen met de slapeloze nachten, het gepieker en het ongeduld van het kind. Het Lief, die het allemaal niet meer kon aanzien, trok erop uit met de kroost, goed voor 7 uur ongestoord gesukkel, gefoeter, gezucht en getorn. Gestik ook, en gestrijk en gedans. Dat laatste lucht enorm op als het echt niet meezit.

Ik had op voorhand advies ingewonnen bij haar en bij haar, maar omdat dit een eersteleerjaarboekentas moest worden en enige stevigheid toch vereist was, besliste ik om het samen met haar om het toch anders te doen. Tja. We deden er een hele namiddag over om alle stof- en vlieselinedelen te knippen. Bestudeerden eindeloos lang het bestaande exemplaar. Maten na. Bestelden slotjes. Om alles dan ruim twee weken onaangeroerd te laten liggen. Een project dat mij aangaapte, dagelijks, urenlang.

Maar kijk, uiteindelijk werd het dit. Het leven is aan de durvers. En bij uitbreiding ook aan de volhouders. Want wat ik voorall tekort kwam waren 'handen'. De tas was bij momenten zo onhandelbaar dat ik best een paar extra handen had kunnen gebruiken om alles in bedwang te houden.

Maar ondanks het stralende gezicht van de dochter, de bemoedigende woorden van het Lief en het toch wel een klein beetje trots zijn op mezelf: gelieve in mijn nabijheid de eerstvolgende jaren de woorden 'boekentas' en 'maken' niet meer in 1 zin uit te spreken. Dank u.

En vanaf nu loopt de weddenschap hoe snel 'de mooiste' boekentas van de speelplaats 'de vuilste' boekentas van de speelplaats zal zijn. Bij haar las ik over een HG product dat alles waterafstotend maakt. Als iemand een 'groener' product kent met hetzelfde resultaat, enlighten me!