De pyjama van overal

Mijn oudste jong groeit hard. In de zomer valt dat niet op, want zijn shorts en t-shirt met korte mouwen gaan pakweg al drie jaar mee. Voor hem kocht ik de afgelopen maanden in verschillende etappes Moon Kidsstore leeg. Als u daar nog nooit van gehoord heb, rep u, voor het allemaal weg is. Ik smelt voor Zorra Perron, voor Finger in the nose, voor Kidscase, voor Marcel de Bruxelles. Dat kost een aardige duit, maar als ze 8 zijn, dan gaat dat al een eind mee. En blijkbaar heb ik een zwak voor rood.

Maar hoe 'cool' die van 8 dat ook vinden, die hemdjes, soms, ja soms willen zelfs zij in Znok rondlopen. Ik kijk dan eens bedenkelijk. En hij kijkt dan bedenkelijk terug, beseffend dat dat misschien toch niet helemaal voor zijn leeftijd is. Je had zijn ogen moeten zien blinken toen ik voorstelde om er een pyjama van te maken. De pyjama's van vorige winter kunnen zijn uitgerokken ledematen namelijk niet langer herbergen. De nood was dus hoog.

En dus zochten we samen wat stoffen uit. De beertjes van Znok, dikke blauwe tricot van In den Beer, spons van Pauli, blauwe boordstof van Mertens en gestreepte boordstof van het stoffenspektakel. Vooral die laatste bezorgde me de kriebels. Lag het nu daaraan, of aan mijn eerste ervaring met raglan mouwen en bijgevolg een andere kraag... Ik haal hem er wellicht toch nog eens af, pyjama of niet. "Ge zoudt eens iets moeten tegenkomen en ge zijt niet proper...," zou mijn moeder zeggen.





En dan, when I least expected it, zegt het Lief die de woorden 'naaien' en 'clownesk' geregeld eens in 1 zin uitspreekt: "Bwah, ik zou hem dat nog wel laten dragen om naar school te gaan." Mannen... Geef mij toch maar een zoon in een rood hemdje.