Sommige samenwerkingen zijn schadelijk. U kunt zich daar vast wel iets bij voorstellen. In mijn geval is de samenwerking tussen Moulinsart en Delacre een regelrechte aanslag op mijn vetpercentage. Het tempo waarop ze samenwerken, dat is voor mij niet gezond. Waarom die kleurrijke blikken dozen nu ook vol moeten zitten met koek is mij een raadsel. Ik zou ze ook leeg kopen. Die kleuren, die klare lijn...

Ik ben al 25 jaar zwaar fan van Hergé, van zijn verhalen, zijn tekeningen, zijn kleuren. Zoveel herinneringen zijn verbonden met Hergé en Kuifje, er zat zelfs een thesis in over het onderwerp. Ik kan het dus niet laten om deze dozen in huis te halen. Mijn zoete zonde...

En u, hebt u ook zoiets waar u niet aan kan weerstaan? Wat u telkens weer in huis moet halen ook al weet je dat je het niet nodig hebt? Toe, zeg ja, en sus mijn geweten.

Oon in dertig vragen

Ik had mij er tijdsgewijs inderdaad beter van af gemaakt met 10 nutteloze weetjes, maar zo eens in uw eigen hoofd grasduinen, dat strekt tot aanbevelen. U vraagt, wij draaien. Oon in dertig vragen.

1. Ge moogt mij altijd vertellen wat er zoal in uw potten pruttelt.
Om het met de woorden van Frieda Van Wijck te zeggen: "Ik kook niet, ik maak eten klaar." Mijn Lief zegt dat al jaren, en ik moet hem gelijk geven. Ik eet graag koude dingen. Boterhammen, fruit, slaatjes. Warm eten is alleen lekker als ik het niet zelf heb moeten klaarmaken.
Als ik 'kook', maak ik stoofpotjes. Op een georganiseerde manier alles bij elkaar gooien, eventueel aangevuld met bonen of linzen, that's my kind of cooking.

2. Waar zijn in België de meeste leuke kringloopwinkels per vierkante kilometer te vinden? En kun je daar in de buurt ook leuk logeren?
Volgens mij gegarandeerd in de driehoek Gent-Zottegem-Oudernaarde. En òf je daar gezellig kunt logeren!

3. Liselore wou wel eens een zat verhaal horen
Mijn zatte momenten waren niet zo memorabel. U wilt niet weten hoe ik mij voelde na te veel drank en Griekse sigaretten.
Op dat vlak, geen straffe stoten, helaas. Of toch niet dat ik mij kan herinneren. Ik was de oudste, de verantwoordelijke. Ahum. In het jaar dat ik veel verzette - 1e kan, uiteraard - zat ik vooral met mij Lief-to-be in mijn hoofd en als er nu 1 persoon was voor wie ik niet de zatte troela wou zijn...

4. Hoe vaak gaan uw kindertjes in bad?
Ik heb vuil kinders, beslist. Het hangt af van seizoen tot seizoen, van zwemles of niet, van goesting of niet, van kind tot kind. Mijn jongsten zouden bij momenten elke dag in bad gaat. De oudste moet ik soms met een tang vastnemen en in de badkamer droppen. Dus: minstens 1 keer per week. Soms meer, nooit minder. Zolang ze niet gaan stinken en hun haar er niet in slierten bijhangt schrob ik hun gladde kindervelletje niet te vaak.

5. Waarom daar een p tussen haakjes voor uw blognaam staat. Of hebt ge dat al eens ergens geëxpliceerd?
De uitleg staat al ergens in de commentaren, denk ik. Maar onder welke post? Toen de dochter een baby was noemde de zoon zijn zus 'Oontje-Poontje'. Maar kijk, de (p) en de (tje) zijn weg. Oon wordt groot.

6. De namen van uw kinders. Gewoon, omdat ik hou van mooie namen.
Wat impliceert dat mijn kinders mooie namen hebben. Hoe subjectief is dat? Mijn kinderen hebben hier geen namen, al zult u ze wellicht toch vinden, als u goed zoekt. De oudste heeft een Bijbelse naam, de dochter een Keltische naam en de jongste een universele naam die bekt zowat elke Europese taal. Hier kan je zien met welke letters ze beginnen. U kunt gokken, als u wil. En misschien wint u dan wel iets. Mja. Maar! Ge moogt niet meedoen als ge mij kent. En kennen is hier zeer relatief, peoples.

7. Tantehilde wou wel eens een onverwachtte foto zien in uw huis, met echt veel rommel en bazaar, en of uw sjakosj in t echt wel zo netjes is vanbinnen.
Mijn huis is soms een stort. Excuus, mijn huis is vaak een stort. Ik vecht dagelijks tegen troep op het aanrecht, rondslingerende (en ik vermoed zich stiekem voortplantende) sokken, tegen Playmobilmunten, strijkparels, kostbare kiezelsteentjes en eigenlijk ben ik al blij als ik tegen 's avonds de ontbijttafel kruimelvrij heb.
Komt gij nekeer af, Tante Hilde.

En mijn tas? Dat is meestal deze en ziet er zo uit. Gewoon een beetje vanalles, niet veel, maar altijd té veel om op tijd bij die telefoon te zijn.


8. Draag je een bril? Ik stel me jou altijd met een bril voor en ik zou begot niet weten waarom.
Ik weet waarom. Kijk hier maar. Ja, dus.

9. .tonbouton wou vooral eens weten van welke kleur ik ongemakkelijk word.
Geen idee? Laat ons zeggen dat ik niets heb met het rode/roze/paarse kleurenpallet. Ik word ook niet wild van bruintinten. Van bepaalde bruingetinte dingen word ik wel eens ongemakkelijk, ja. Vooral als je die uit je kind ziet komen terwijl je in de file staat. Fun!

10. Maar waar heb je toch al die naaikennis geleerd? School, cursus?
En hoe lukt het je toch om met een jong gezin zoveel moois te maken. Misschien maar 4 uurtjes slaap nodig per nacht?
Oon is autodidact. Maar... Oon kent haar weg op het internet. Oon zit in een naaiclub (al babbelt ze veel meer dan ze naait, niettemin, netwerken, het is ook beneficial voor vrouwen). Oon heeft de beste naaimaatjes ter wereld. Dat helpt allemaal.
Oon werkt halftijds. Officieel toch. De realiteit is vaak anders. Maar ook dat helpt om toch iets van extra tijd te vinden. Oon overleeft geen week met 4 uur slaap per nacht, laat dat duidelijk wezen.

11. HansDeZwans zei
Euh, welke schoenmaat heb je, hoelang draag je je ondergoed, val je weleens in slaap op je werk, hoelang lig je in bad, heb je geheimen voor je man, ...
39 - 1 dag - nee - 0 minuten - nee (kom, geen belangrijke, nu goed?)

12. Wat deed je in je vrije tijd voor het blog- en naaitijdperk.
Met stip op 1: sporten! Met lezen op de tweede plaats.

13. Heb je geen rare gewoontes?
Geen idee. Of niemand heeft me er durven op aanspreken. Hm, even denken. Als ik droge lippen heb, pulk ik daar de velletjes af. Zo. Vreemd genoeg?

14. Waar ben je als de dood voor als je het ziet/voelt/nog maar aan denkt?
Dat mijn kinderen de straat gaan uitlopen, dwars over de drukke steenweg, en dat ze voor mijn ogen opgeschept worden, door de lucht vliegen en dan 'plop' tegen de grond gaan. Dromen, times hundred. Bah.

15. Wat doe je van werk?
Ik werk op het secretariaat van de beroepsvereniging van 'een' paramedisch beroep. Ge moogt zelf uitzoeken welk. Kwestie van geen naaihotline in het leven te roepen.

16. Wat is je ultieme droomjob?
Absolutely no idea. Mijn huidige job komt stilaan in de buurt, maar ik weet niet of het haalbaar is binnen wat ik doe.

17. Hoe ziet jouw meest ultieme droomwoning er uit?
Google Stephane Beel voor de buitenkant en kijk hier voor de binnenkant.

18. Hoeveel verdien je?
Genoeg om van te leven. Genoeg om halftijds te kunnen werken. Genoeg om tijd te kopen voor mezelf en mijn gezin.

19. Ben je echt vriendinnetjes met de andere naaimama's in blogland? Zit daar soms een beetje concurrentie à la "wie schrijft de leukste post"?
Yep! Niet met iedereen, uiteraard. Concurrentie? Hm, in het begin misschien, maar nu niet meer. Hoop ik.

20. Wie is je favoriete blogger/blogster?
Dat is echt wel dé allermoeilijkste vraag. Ik heb een hele lading favorieten, hier kan je ze zien per categorie. Bovenaan de linkersidebar zie je elke maand drie 'nieuwe' favorieten, die dan telkens doorschuiven naar de links pagina.

21. Waar voel je je nog altijd schuldig over?
zie 23

22. Wat is je grootste uitgave ooit geweest (uitgezonderd huis/auto)?
Zo off the top of my head: onze designmeubelen. Maar absoluut elke cent waard.

23. Tess zei
Wanneer heb je je voor het laatst écht geschaamd? Als in, uit het toilet komen en niet merken dat uw rok half in uw onderbroek zit.
Tien jaar geleden, toen er een jongen op mijn motorkap lag. Het was donker, het regende, en ik keek heel geconcentreerd naar die brommer die snel naderde. En toen had ik die fietser niet gezien. Ik wilde net een straat uitrijden, dus reed gelukkig heel traag. De jongen had niets, op een pijnlijke knie en een gescheurde broek na. Ik denk er nog vaak aan. Ik denk niet dat ik mij ooit harder en langer geschaamd heb dan om dit.

24. Aan welke eigenschappen van de mensen rondom jou kan je je ongelooflijk ergeren?
Aan traagheid, niet op tijd komen, nonchalant zijn in afspraken en daden.

25. Wie zou je graag eens een djoef op zijn muil geven?
De 'andere kant van de lijn' bij Telenet, Nuon, Proximus, de Post,... die mij pas in oktober 2042 kan geven wat ik nù wil en die mij gegarandeerd meer wil laten betalen voor iets wat ik eigenlijk niet nodig heb.

26. Wat zijn je mindere kantjes?
Dat zou je vooral aan mijn Lief moeten vragen. Ik vrees dat ik te weinig geduld heb en dat ik me veel te snel erger. But on the other hand, ik vergeet ongelofelijk snel, wat wel eens handig kan zijn.

27. Blog je nog even graag als in het begin? Of voelt het soms als een verplichting?
Het is nog leuker dan in het begin! Maar niet altijd. Soms heb ik geen zin in wachten op de juiste lichtinval, in kindertjes paaien, in Photoshoppen, in teksten schrijven. Gelukkig komt dat niet zo vaak voor.

28. Waar ben je bang voor? Muizen/spinnen/olifanten/...?
Voor kinderen in het verkeer, voor kinderen + onbekende honden, voor kinderen + onbewaakt water. In het kort: voor alles wat de kwetsbaarheid van mijn kinderen aantast.

29. nina zei
Hoe kan het toch dat jullie Vlaamse vrouwen allemaal zo goed kunnen naaien?
Het is vast iets genetisch. Really, geen idee. Misschien omdat we goed omringd zijn door moeders, scholen, vrienden?

30. mama van vijf zei
Sebiet gaat ge er 20 kunnen opschrijven. Ik ga voor je creatieve oplossingen, die elke moeder wel vindt, om dagelijkse beslommeringen op te lossen. Ik kan er maar van leren :-)
Mag ik nu mijn joker inzetten?

De Jurk voor Stoere Meisjes

Er zijn zo van de weken die je beter zo snel mogelijk vergeet. Vorige week was er zo een. De vrije momenten waren op 1 hand te tellen, we leefden naast elkaar, van babysit naar babysit, van deadline naar deadline en eindigden in het ziekenhuis.

Er zijn ook van die dingen die je beter niet vergeet. Dat dé peuterjurk een zusje heeft, bijvoorbeeld. De Jurk voor Stoere Meisjes. Dat is best het onthouden waard. Zeker als je geen peuters meer hebt en dus al maanden nagelbijtend wacht op 'het patroon'. Riet, Annamarieke en ondergetekende sloegen virtueel de handen in elkaar en daar kwam deze versie uit voort. Licht en zomers. God, wat verlang ik alweer tot de winter voorbij is. Tegen dat gevoel kan zelfs geen groene broek op.

Met deze versie lanceert Van Katoen officieel haar volgende patroon. Voor een luttele 5 euro krijgt u het jurkjespatroon in 5 maten, van 104 tot 128, vergezeld van een - zoals steeds - kleurrijk geïllustreerde werkbeschrijving van de hand van de ontwerpster zelve. Naast deze rijkdom, hebt u ook nog de keus uit twee rugsluitingen. De bekende versie met de 'kontflap' of de nieuwe, eenvoudige versie met een knoopje, zoals u hier ziet.

Wat meer is, deze fijne stoffenwinkel doet mee haar duit in het Van Katoen zakje. Voor elke stoffenaankoop t.e.m 5 december schenkt Annamarieke 10% van het aankoopbedrag aan Van Katoen. Vul eenvoudigweg de code Van Katoen in. Als dat geen reden is om jezelf van een Sinterklaascadeautje te voorzien.



Noot:
De 'blom' is niet inbegrepen in het patroon. Die is van de hand van deze straffe madam en vind je terug bij de handleidingen.
De haarband is een eigen creatie.

#SYTYCD

Ik ben jaloers. Echt. Jaloers. Op mensen die kunnen dansen. Kunnen dansen zoals de deelnemers van So You Think You Can Dance.
Vorige zondag, toen ik wachtte tot het Lief thuiskwam van zijn late shift, kwam ik al zappend SYTYCD tegen. Ik kijk amper tv, kijk nooit VTM en al helemaal niet naar reality dingen. En toch, het trok me zo hard aan dat ik de hele week uitkeek naar zondagavond. Man, man, man, ik wil kunnen dansen. Misschien in een ander leven of zo.

Hebt u dat ook?

Elk jaar een groene broek.

Ofte, never change a winning team. Maar eh, 'elk jaar een groene broek', dat wordt zowat mijn credo, denk ik. Trouwens, hebt u dat eigenlijk ook, dat je elk kind associeert met een kleur? De oudste droeg als peuter heel veel blauw, maar neigt nu meer naar rood of groen. De dochter, die is als een regenboog, daar is geen kleur mee te associëren. Maar de jongste, die is dus keihard groen en oranje. Zou dat nog veranderen?

Enfin, de groene broek dus. De opmerkelijkste broekpassage van de afgelopen maanden was wel zeker deze. Gelukkig had ik de stof ook ingeslagen. In drie kleuren dan nog. Ik heb mijn lesje wel geleerd. Hier moet je rap zijn.
Ik maakte er iets kleins uit, maar hield nog genoeg over voor broeken. Mijn voorzienige zelf had deze keer de vinger niet op de knip gehouden.

Na mijn gemopper over de eerste versie van de groene broek, produceerde ik vorig jaar nog een tweede versie en hoewel mijn kleintjes echt wel klein zijn (toch volgens de curves van ons aller K&G) zijn ze echt wel uit hun kleren gegroeid. Een nieuwe groene broek drong zich dus op, dat spreekt.

Na de olifantenbroek bestelde de zoon de autobroek, mét twee zakken. In de favoriete pullekeswinkel vond ik een prachtige pull, enkel verkrijgbaar in babymaten. Maar guess what, mijn zoon met maat 98 past perfect in een maat 80 (wellicht verkeerd gemerkt).

En content dat hij was, mijn groentje!

Letters in steen

In een ver verleden was ik zwaar gefascineerd door letters. Onder invloed van het Lief dompelde ik me ooit onder in de kunst van de kalligrafie. Dat lukte aardig. Maar wat me nòg meer kon begeesteren waren letterkappers. In de tweede helft van de jaren `90 schuimden het Lief en ik samen verschillende tentoonstellingen en winkels af. We lieten ook zelf stenen kappen, de clichés als onze namen en die van de kinderen.

Hét hoogtepunt van die periode was wellicht onze trouwdag, toen we onze eeuwige trouw beloofden op een ongewone plek, in deze prachtige winkel en foto's namen in het huis van Jan Broes. En toen werd het stil rond de letters, maar de liefde bleef latent aanwezig en kwam weer helemaal terug toen ik de Letterwebshop zag. En toen stond hier plots een oogverblindend witte steen.

Zijdezacht met strak gekapte letters en een toepasselijke tekst. Denk ogen dicht, voelen en genieten. Van een steen, dat kan, ja. Niets is te gek als het om schoonheid gaat.

Maud van de Letterwebshop kreeg in 1993 het letterkapvirus te pakken en tovert sindsdien de mooiste kunstwerken uit haar handen. Op haar website vind je naast grote en kleine stenen ook kaartjes met mooie teksten. Mauds website vind je hier, de winkel hier.

Wil je ook kans maken op een steen? Elke maand geeft Letterwebshop een steen weg. Wie niet waagt...

Hulp bij olifantengevallen

Goed uitgerust en met een hoofd vol plannen kwam ik terug van vakantie. De zin zat er goed in, én de jongste had dringend broeken nodig. Als basis nam ik de flat front pants van Made, haalde een stuk eraf, versmalde de pijpen, legde er plooien in, bevestigde een tailleband met verstelbare elastiek erin en zette er een zakje op. Het noopte het Lief zelfs tot de uitspraak: "Waarom gebruik jij eigenlijk een patroon als je er toch ongeveer alles aan verandert?".

Maar dat zakje... daar was de zoon zwaar fan van. "Maar waarom maar 1 zakje, mama?" Awel zoon, omdat ik - na het flitsend gemak van het ineenzetten van de broek - mijn hoofd zwaar heb moeten pijnigen over de positie van de zak. U kunt zien, de tekening loopt niet door. Ik had nochtans deze goede uitleg gelezen, maar, in my defence, het ding moest af. Beloofd is beloofd, en u weet ook dat driejarigen niet altijd te paaien zijn met 'morgen'.

Dé hamvraag is dan ook: hoe positioneer ik een achterzak? Ten opzichte van de tailleband? Van de achternaad? De zijnaad? Of zo'n beetje optgoedkomenduit?
En kàn je bij een broek eigenlijk àlles laten doorlopen? Ik ondernam een poging om de tekening langs de zijnaad te laten doorlopen, maar dan kwam dat op de binnennaad of voor- of achternaad dan weer niet uit. Kàn dat überhaupt?

De zoon liet het in elk geval niet aan zijn hart komen en gaf meteen opdracht voor de volgende broek. "Met twéé zakken, hé, mam?" Ja, jong, ja.




Herinnert u zich deze versie nog? Het blauwe stofje is nog altijd te verkrijgen bij Vermiljoen, maar de voorraad is beperkt. Haast u!

Wat men naaisgewijs kan produceren op 72 uur als de omstandigheden meezitten.

U dacht misschien: "Dat wordt niets," toen ik u mijn plannen toonde. Edoch. In die korte tijd produceerde ik:

* 2 kleutert-shirts, voor O. en O.
* 3 baby t-shirts, voor S. en N. en E.
* 2 sponsen slabben voor ?
* 18 toile cirée slabben

De actualiteit schoot erbij in, dat spreekt.

De vakantie, die korte 72 uur, was heel ontspannend. Onder 'ideale omstandigheden' mag u het volgende verstaan:

* 3 uur per dag zwemmen (oude liefde roest niet, vooral niet in een privé-zwembad)
* 1 uur per dag tafelen (door kinders die willen zwemmen van zodra u uw laatste hap nog halverwege uw slokdarm zit)
* 5 uur per dag naaien (en ook volop zin hebben, ha!)
* 12 uur per dag slapen (wat kan daar tegenop?)
* 2 uur per dag nietsen/wandelen/spelen/kinderen in bed steken (relax!)

maar bovenal - met dank aan mijn geweldige schoonouders - 0 uur per dag huishouden. Dat ik daarna 2 dagen lang 100 machines per dag draaide, dat vergeet ik even.

En ook biais vergeet ik met plezier even. 35 meter op 72 uur was meer dan genoeg. Kunt u geloven dat ik zelfs in mijn dromen biais aannaaide? Maar de naaigoesting is weer helemaal terug. Mijn huishouden schiet er een ietsiepietsie bij in, maar het voelt weer goed. Ook met een vol en moe hoofd.

Communieoutfit, plan B

Het zit zo. Oon ♥ cardigans (of golfjes, zo u wil). En bijgevolg haar dochter ook. Die dochter heeft een collectie om u tegen te zeggen. Allemaal netjes op een kapstok in de kast, naast de rokjes. Yummie, die kast kan haar. Instant vrolijkheid, iedere morgen.

Nu koop ik eigenlijk best wel vaak iets op de groei. Zo ook tijdens de laatste solden. Nooit op dag 1, eerder op dag 25 of zo. De restjes. Perfect. I can live with the restjes. Geen ellebogenwerk, geen foute impulsaankopen, en ik doe ook nooit aan prospectie, dus ik weet niet wat ik mis op dag 1. Alweer wat stress uitgespaard. Oef.

Zo kocht ik dus een hele resem cardigannekes waaronder een in een soort muntgroen. Zo'n soortement groen waar dochter niets van in haar kast had hangen, en waarover te discussiëren viel of het haar überhaupt wel zou staan.
Op de voorlaatste dag kocht ik schoenen. Niet mijn kleur, wel dat van de dochter, maar goed als 'extra paar'.
Toen bestelde ik een stofje dat de dochter mooi vond en toen ik het in mijn handen had, vielen alle stukken in elkaar. Het pulleke, de schoenen, de rok. Een plaatje.

Zo tegen het einde van de zomervakantie hadden we drie te grote kledingstukken. Als communieoutfit, plan A, niet slaagt, dan wordt het dit maar. Alweer wat stress gespaard. En lukt plan A, dan wordt het maar haar 1 septemberoutfit. Voor 2012. Zo chill.



En zag u dat? Mijn dochter wil haar haar nu in een dot. Als een ballerina. Ze ziet er zo frêle uit. Maar ook om op te vreten. Jaja.

Ik ga op reis en ik neem mee...

... wat bezighouding in de vorm van geknipte projecten. Meer bepaald:

✂ 25 toile cirée slabben
✂ 2 sponsen slabben
✂ 4 baby t-shirts
✂ 2 kleuter t-shirt
✂ een 7-tal baby t-shirts, goed verborgen in de enveloppen

en uiteraard ook nog wat stof voor 't geval ik tekort zou hebben.
En de actualiteit van de afgelopen week, die mag ook mee, ja.

Hm, goed zot, lijkt me. U kunt nu gokken hoeveel ik daarvan zal afgewerkt hebben tegen het einde van de week.