Er was een tijd dat de dochter bij het invullen van vriendenboeken vroeg: "Idool? Wat is dat?" Later werd dat een kordaat: "Ik héb geen idool!" Tot Femke, het meisje uit Junior Eurosong, het hart van de dochter beroerde met een zoetgevooisd stemmetje en dito liedje dat het Lief en ik bij momenten horendol maakte. De dochter zong en danste en ging helemaal op in haar Femke-zijn.

Toen mevrouw Spiegelstiksels, de madam achter de fantastische Antoinette jurk, mij het patroon gaf dat aangepast was aan het fijne lijfje van de dochter, maande ze me aan om het in 'een teststofje' te doen. Dochter en ik trokken wederom richting Artevelde en gedecideerd wees ze het stippenstofje aan. De Femke-jurk was geboren.



Alleen moeten we nog oefenen op een strik die het spelen overleeft.




Uiteraard kon ook bijbehorend schoeisel niet ontbreken.



Een klein meisje, met - als we niet kijken - toch een beetje sterallures.

Tutorial voor een kussen met paspel en rits

"Maak eens een paar kussens voor papa," zei ze terloops, "dan kunnen die lelijke dingen weg uit de zithoek."
Kussens voor mijn vader... Ik kon wel wat hippere dingen bedenken, gelijk een hemd of een das, ware het niet dat ik eigenlijk gewoon nergens de tijd voor had.

Maar plots kregen de kussens echter de allerhoogste prioriteit en terwijl ik mij door het internet ploegde op zoek naar een handleiding voor een kussensloop met paspel én een rits, bedacht ik dat ik me wellicht beter de tijd zou besparen als ik gewoon goed naar mijn eigen kussenhoezen keek. Zo moeilijk is dat immers niet.



Benodigdheden:

- stof
- garen, passend bij stof en paspel
- paspel, hier 1,7 meter
- ritsvoet en eventueel blinde ritsvoet

Werkwijze:

Ik vertrok van een rechthoek van 42 op 43 voor het achterpand en een van 42 op 42 voor het voorpand. Deze maten pas je zelf aan. Hou er gewoon rekening mee dat je achterpand 1 cm langer moet zijn aan de zijde waar de rits komt.

- Knip de delen en overlock de randen.

- Strijk een zijde van het achterpand 3 cm om, zodat je een vierkant krijgt van 40 op 42.

- Strijk een zijde van het voorpand 2 cm om, zodat je hier ook een vierkant krijgt van 40 op 42.

- Vouw het omgestreken deel terug plat, maar zorg dat je de vouw blijft zien.

- Bevestig de paspel rondomrond aan het voorpand volgens deze methode, zorg dat de paspel zelf net vòòr de vouw van het omgestreken stuk ligt.
Mocht u zich afvragen waarom mijn paspel er zo 'slordig' uitziet: deze is zelfgemaakt, en dus voorgewassen, want het macrametouw krimpt altijd nog wat. Vandaar dus de gerafelde randen.

- Neem de rits en leg 1 stuk ondersteboven met de tandjes net naast de paspel. De trekker van de rits ligt enkele centimeters van de hoek.



- Stik vast op een tweetal millimeter van de rits.



- Neem het andere deel van de rits en speld die vast op het omgestreken stuk van het achterpand, de tandjes van de rits ongeveer een halve centimeter van de vouw af. Zo krijg je het flapje dat de rits verstopt.



- Leg beide panden op elkaar en strijk eventueel een nieuwe vouw in het achterpand. Zorg dat de stof dubbelgevouwen tot net aan de paspel komt. Speld vast door beide panden (hier speldjes van rechts naar links).



- Speld nu het achterpand en de rits vast. Zorg ervoor dat je enkel het achterpand aan de rits vastspelt. (speldjes van links naar rechts op foto hierboven)

- Vouw open en maak de flap. Begin enkele centimeters van de rand en stik loodrecht op de kant een stukje van 1 cm, door achterpand en rits.

- Draai het geheel een kwartslag en stik evenwijdig met de rand op ongeveer 1 tot 1,5 cm van de vouw (afhankelijk van de breedte van de rits).



- Draai enkel centimeters voor het einde het geheel weer een kwartslag en stik de laatste centimeter tot je terug aan de rand bent. Dit is het resultaat:



- Leg beide panden op elkaar met de goede kanten op elkaar, speld en stik rondomrond vast volgens deze methode.

- Sluit de openingen aan weerszijden van de rits met de hand.

De flap moet nu de rits volledig bedekken en de vouw moet mooi aansluiten op de paspel.



Veel plezier ermee, vader! Dat je er nog lang geniet mag van hebben.

Oon-Antoinette

Antoinette is my middle name. Serieus. Dit jurkje moést er dan gewoon ook eens komen. Ik had mevrouw Spiegelstikstels hoogstpersoonlijk op mijn blote knieën om het patroon gesmeekt, ware het niet dat zij zélf zo onbaatzuchtig was en het aan Van Katoen aanbood. Acht gretig knikkende hoofdjes bij het Van Katoen team. Ach ja!



Yours truly mocht dit pareltje testen. En overwon daarmee haar nonsensicale angst voor jurken. Haar dochter vond het fantastisch. Ze had beslist 'Amazing!' gezegd, als ze van het bestaan van dat woord afwist. Maar zelfs zonder een Amazing! zag ik dat ze keihard fan was. Op dit jurkje wachtte ze al twee jaar. Effenaf simpel, maar met wat voor een resultaat!

Het moeilijkste aan dit jurkje was eigenlijk de stof kiezen. Uùùuren spendeerde ik, samen met haar, bij Artevelde, kiezend en combinerend uit die eindeloze voorraad stoffen. Eerst werd het geel met iets petrolachtigs, maar bij nader inzien koos ik toch maar voor donkerblauw.
Het patroon stelt voor dat je de paspels aan de mouwen en de zakjes in contrasterende kleur kiest, maar ik gokte erop dat wit het geheel nog wat zou oplichten. En dat is nu echt het mooie aan dit patroon. Of je nu gaat voor effen, in een of meerdere kleuren, voor een print, gestipt of gestreept, het jurkje blijft stijlvol.



Het patroon is te koop voor een schamele €5 in de Van Katoen patronenshop.

Het id dilemma. Ofte, we kunnen niet kiezen.

Van Katoen laat precies niemand koud. We kunnen rekenen op een schare enthousiaste sympathisanten uit binnen- en buitenland. Jullie bemoedigende berichten geven ons de nodige energie om de laatste rechte lijn goed door te komen.

Vaak komt een lief gebaar echter uit een onverwachte hoek. Tijdens het vertellen over het druk-druk-druk aan iemand met een even druk-druk-druk leven, borrelde in zijn hoofd een plannetje. Een plannetje dat ons breed deed glimlachen. Door zijn generositeit kunt u in ons kraam op 14 april een gehantekende Ian Dutton print op de kop tikken. Er zijn slechts drie prints, dus als u er echt eentje wil, zorg dan dat u om 1 over 10 aan ons kraam staat.



Loopt u de prints toch mis, niet getreurd. We laten ook exclusieve Ian Dutton kaartjes drukken. En u mag zelfs mee helpen kiezen welk ontwerp het wordt. Drukken we New York? De Mini's? Of toch maar Londen? Welke print wil u per sé aan uw postkaartencollectie toevoegen? Kom, zeg het ons en help ons deze aartsmoeilijke knoop mee doorhakken.

Neo(o)n

De afgelopen weken waren niet bepaald de meest vrolijke. Tranen laten om drie verloren mensen. Ik kreeg niets uit mijn handen, had zin om alles weg te gooien. We gooiden weg, verhuisden en kregen toch zin in iets nieuws.

Ik kon niet achterblijven met fluo. Het is overal om me heen. Neon. Geel. Roze. De ene spuitbus stond al weken klaar, de andere kocht ik afgelopen weekend in Antwerpen.

Al maanden wist ik wat ik er mee aan wou. Al van toen ik van haar twee 'OON's kreeg die nog steeds heel erg mdf-achtig mooi stonden te wezen.

Ik ben erg blij met het resultaat van het nieuwe hoekje. De kerstlichtjes hangen er nog steeds, en de mooiste babykrul kreeg eindelijk ook een lijstje. Tijdens het spuiten maakten we ook een afdruk. Een negatief fluoontje.

Ik ben er zo mee in mijn nopjes dat ik overweeg om een kastdeur een fluo makeover te geven? Of is dat erover?

Oon doesn't feel like talking today.

en spendeert een weekend met haar dierbaren. Verwaarloosde vrienden, kinders en ouders. Die laatsten ook schromelijk verwaarloosd , I admit.

Ik laat de zoon the talking doen, vandaag. Altijd al een sterk punt geweest. Zelfs op 21 maanden.

Verjaren tussen stofjes

Zoals het alle jaren gaat, is het 'plots' mijn verjaardag. De kinderen kijken daar meer naar uit dan ikzelf. Hoe zou u zelf zijn als de jaren hun sporen beginnen na te laten?

Thuisgekomen van school verkondigde de dochter trots dat ze 'een cadeautje voor mijn verjaardag' had. Maar dat ze het nog niet ging verklappen, want anders was de pret er af. Het was namelijk mijn verjaardag nog niet. Toen ik voorzichtig vroeg of het misschien stofjes waren betrok haar gezicht. 'Hoe weet je dat nu toch, mama?' Haar teleurgestelde blik verdween als sneeuw voor de zon toen ik haar troostte met de woorden dat zij me toch wel ontzettend goed kent en dat ik dolblij ben met het vooruitzicht op nieuwe stofjes. Haar gezicht klaarde op. Aarzelend vertrouwde ze me toe: "Jij kiest graag stofjes, en dan kan je daar een kleedje voor mij mee maken. Of twee kleedjes. Of een rokje. Je mag kiezen, hoor, mama." Goed gezien, dus.

En zo kreeg ik bonnen van Vermiljoenshop, vrij te besteden aan mooie stofjes. Er zit altijd wel 'iets' in mijn winkelmandje, dus de keuze was snel gemaakt. Wist je trouwens dat Vermiljoen je voor je verjaardag ook een mailtje stuurt met een kortingscode? Log in en vul bij 'mijn gegevens' je geboortedatum en op je verjaardag krijg je een mailtje. De code blijft een maand geldig. Als dat niet fijn is. Net op tijd om te combineren met je cadeaubon, want ja, combineren kan. En bovendien ontvang je bij je bestelling ook nog loyaliteitspunten. Het kan gewoon niet op!



Ondertussen is Vermiljoenshop al een gevestigde waarde en vind je er de kleurrijkste stofjes van het land. Vanaf vandaag kan je er ook terecht voor effen stof uit de collectie van Robert Kaufman, ecologisch en voorzien van het Oeko-Tex® Standard 100 label. Maar ook boordstof en tassenband behoren sinds kort tot het assortiment. En voor de liefhebbers van fluo: je vindt er nog steeds de zachtste flockfolie waarmee je t-shirts en tasjes in een mum van tijd omtovert tot een waar collectors item.



De bonnen waren uiteraard niet voldoende voor al dat moois. Sommige stofjes zijn er gewoon om te koesteren.



Als u veel tijd had, en mocht kiezen... waarmee zou u dan beginnen?

De t-shirt met het gaatje

Ook wel gekend als het keyhole t-shirt. Niet mijn idee, maar wel zeker eentje om te proberen.

Nu de broek af is heeft de dochter daar ook matching bovenkledij voor nodig. Evidemment. Twee stofjes staken al maanden haar ogen uit. De ideale gelegenheid voor een klein verrassingsken.

Maar haast en spoed... De volgende keer moet ik dus zeker harder trekken aan de biais rond het gaatje en moet ik nauwkeuriger doorstikken, the hardest part.

Maar voor de rest, vrouwelijker dan een doorsnee t-shirt en zeker weer voor herhaling vatbaar.
Mocht u wat tips en tricks in het Nederlands willen, dan geeft u maar een gil.



Strike no pose.



Ziet, dat gaapt een beetje.



Gekko bloemen & Blafre bloemen.

Oon houdt een feestje.

Een mini-feestje, dan. Zoals iemand hier terloops opmerkte, we zijn al met z'n 700 (en meer als ik zie met hoeveel jullie hier dagelijks langskomen). Daar word ik blij van. Heel erg blij. En omdat alle redenen goed zijn voor een feestje, kocht ik voor mezelf een mooi boek. De draad van Alexander, van Sieb Posthuma.

Zondagavond zag ik namelijk de Canvasconnectie met en over Sieb Posthuma. Dat stond al even aangecirkeld in de programmagids, maar dat ik zo van mijn sokken zou zijn geblazen, dat had ik niet verwacht. Ik bestelde zijn boek over de Amerikaanse kunstenaar Alexander Calder onmiddellijk na de uitzending. De zoon was er net zo door gegrepen als ikzelf.
De genegenheid waarmee Posthuma over Calder sprak, ik moest er bijna om huilen. Net zo toen ik het boek las. Die lijnen, die kleuren, dat verhaal!

Het gemeentemuseum van Den Haag wijdt een tentoonstelling aan Alexander Calder, met op zondag een gratis kinderatelier. In dit filmpje wordt het boek voorgelezen.



Blij werd ik ook van twee bosjes tulpen. Zelfs het prachtige groen van de stelen deed me glimlachen.



Hebben jullie dat ook?

De weerbarstige overlock & Anne Kurris

Er waren zo van die tijden dat ik mijn overlock met alle graagte uit het raam had gekieperd. Ware het niet dat ik daar toch een aardige duit voor had neergeteld en dat mijn volhardendheid het uiteindelijk altijd wint. Zo ook nu. Ha!

Ik kocht mijn Bernina 800DL pakweg anderhalf jaar geleden bij Mertens, hier vlakbij. Uiteraard had ik daarvoor het verenigde interweb afgeschuimd op zoek naar het beste aanbod. Maar toen kreeg ik een inval die mij later nog goed van pas zou komen. Ik dacht: "Een winkel vlakbij, dat is precies wel interessant. En gratis lessen erbij! Nog interessanter!" En zo liep ik buiten met een grote doos in mijn armen en een pak lichter in de pockets. En content, jong. Content gelijk een klein kind.

Dat geluk duurde helaas niet lang. Ik prutste wat thuis, kreeg niet echt het gewenste resultaat, volgde een les, waarbij meneer Mertens himself er werd bijgehaald om mijn hardleers machien tot de orde te roepen. Het mocht niet baten. Ik modderde een jaar aan. Mits het nodige gevloek, gedraai aan de knoppen en verspilling van draad en stofrestjes, kreeg ik hem toch altijd waar hij wezen moest. Ik moet u niet vertellen dat de stoom soms uit mijn oren kwam als ik het woord 'overlock' nog maar hoorde.

En dan, na een jaar, kon ik het echt niet meer aanzien. Toen het na een onderhoud nog altijd niet helemaal koosjer ging, nam ik de telefoon en deed mijn verhaal. Ik mocht direct komen en mijn weerspannige overlock werd aan een test onderworpen. Hij faalde. Grandioos. Oef, het lag dus niet aan mij.

En dan is daar: dé service. Toen nummer 1 ongeneesbaar bleek, stond daar voor mij: een gloednieuw beestje. Volledig getemd en braaf luisterend naar zijn nieuwe baasje. Zo een genot moet een overlock zijn. Zo moet service zijn. Mijn goesting kwam in elk geval keihard terug.

Ondertussen is het alweer enkele maanden dikke liefde tussen ons. Tussen de overlock en mijzelfve, wel te verstaan. Ik vertrouw dat beestje zo hard dat ik er zelfs een Anne Kurris trui voor durf stuk te knippen om die dan met een fluitend gemak weer om te toveren tot een nieuwe trui. Zeg nu zelf. Dat verdient toch wel een dikke duim. Merci Bernina, merci Mertens, merci meter Inge die de kapotte Anne Kurris trui toch niet in de vuilbak kieperde.

Ziet hoe schoon.



Een stiksel zonder lussen, op de perfecte Bernina.





Geef toe, zoiets zachts kon ik toch niet weggooien?



Nu alleen dit bazeke nog zien te temmen.