En toen wij, zo tegenover elkaar gezeten, elk onze lunch zo elegant mogelijk naar binnen probeerden te werken, ondertussen honderduit kwetterend, hoorde ik mezelf vragen: "Die klaver in mijn gazon, wat moet ik daar toch op gooien?". Vriendin G., die weet dat, dat weet ik. Vriendin G. heeft groene vingers, bakt het beste brood van de hele wereld, is goud waard in de keuken tout court en heeft een blog waar u letterlijk duimen en vingers bij aflikt, als u van koken houdt, tenminste.

Maar kom, het was de klaver die mij interesseerde. Vriendin G. weet dat allemaal. "Organische meststof strooien," zei ze, en ik knikte, terwijl ik een weerbarstig rucolablaadje terug mijn mond in duwde, "dat maakt het gras sterker en dringt de klaver terug." "Is dat geen vergif?" vroeg ik, altijd een beetje op mijn hoede voor tegennatuurlijk dingen. "Nee, dat is ok," zei ze, "maar het stinkt heel hard". En gelijk had ze. Jongens, jongens! Ware het niet dat ik een geëmancipeerd vrouwmens ben dat haar groenevingerloze wederhelft niet voor het minste opzadelt met ambetantigheden, 'gazon bemesten' had toch wel met stip bovenaan de door te schuiven taken gestaan.

Maar soit, ik mopper niet. Mijn tuin is weer helemaal groen. Nu mag het alleen nog stoppen met regenen zodat ik eindelijk weer blootsvoets door het gras kan waden, hopend dat ik dit jaar eindelijk nog eens bloeiende pioenen heb.

Over dat van die ezel. En die steen.

Een ding waar ik keer op keer in slaag: mij opjagen over een naaiproject. Een beetje deadline is precies altijd nodig om in actie te schieten. Ook al weet ik dat alles meer tijd vraagt dan ik in mijn hoofd heb bedacht, toch is het vaak zwoegen om het op tijd af te krijgen. Zo ook nu weer.

Zoons vriendin L. was jarig en gaf een feestje. Wat strips waren welgekomen. Easy peasy, denk u. Ja! Dat dacht ik ook. Maar toen maakte mijn hoofd gekke connecties en voor ik het wist stond ik op de speelplaats met een stapel stof en liet ik het meisje een stofje kiezen voor een rok. Terwijl het oorspronkelijke plan een kussen was.

En dus stresste ik me kapot om op tijd een kussen én een rokje af te krijgen. Wat écht niet zo lang duurt, maar wat niet lukt als je dat op een uurtje moet afkrijgen en ondertussen uw kinders nog van voedsel moet voorzien.

L. kreeg haar cadeautje dus maar op het einde van het feestje, maar was daar precies niet minder gelukkig om.



Een streelzacht kussen, een klokrokje met een elastische tailleband uit het 'Allemaal Rokjes' boek en een groot striklint. En strips, uiteraard.

Polkadottopje give-away

Zondagnamiddag. Terwijl de regen met bakken uit de hemel valt produceer ik een zomertopje. Op basis van een topje dat een lijfje kan huisvesten dat twee keer zo breed is als lang. Volgens mij bestaan dergelijke kindertjes niet, maar soit. Ik vernauw. Drastisch.

Zondagavond. De dochter heeft een topje waar ze in kan. Maar dat is ook alles wat erover kan worden gezegd. Het past enkel als we er een wasknijper bijhalen. Niet echt ideaal qua draagcomfort, methinks.

Nog zondagavonder. Ik stik een tweede topje, ongelofelijk smal. Dat lijf van haar, soms denk ik dat het nog eens gaat breken. Maar het past. Zonder wasknijper.

Nu zit ik met een topje waar ik niets mee ben. Wat een 116 zou moeten voorstellen en past voor kindertjes met een borstomtrek van 60 cm. Dus, als u een kindje kent dat met zo'n topje zou staan, schrijf het dan hieronder neer en ik stuur het op. Reageren kan t.e.m. dinsdag 1 mei.



Niets verkeerd mee, zegt u?



Zij is niet de enige die de hulp van wasknijpers inroept.



Stukken beter.



Zelf proberen? Hier vindt u alles wat u nodig hebt.

1 broek, veel kleur

Zo. Zij spat. Net als zij.
Nog voor Jacob nummer 1 goed en wel af was, lag nummer twee al geknipt op de tafel. Deze keer zonder ingestikte plooien voor mijn meisje.

Ook voor haar nam ik enkele maten kleiner, verhoogde de rug een klein beetje om een bouwvakkerskontje te vermijden en kijk: perfect. Hoewel ze niet graag broeken draagt, wordt dit toch absoluut dé favoriete broek uit de hele kast. Alleen al omdat er zoveel op past en ik op slag vrolijk word van al die kleuren.







En nu. Een rok voor mij. Geel met blauwe paspel? Blauw met gele paspel? Of gewoon allebei?

opstrijkapplicatie en gele gabardine bij Koekepeertje
patroon Mamasha voor Van Katoen

Een broekie als dat van Moekie.

Ons Moekie is hier graag gezien. Na een heel leven tussen de kleuters, loopt ze nog steeds over van energie wanneer mijn eigen koters in de buurt zijn. Ons Moekie is ook al wat van jaren, maar in haar jonge jaren was ze een hip ding. Ware het niet dat ik een hoofd groter ben, ik droeg heel haar precieus bij elkaar gespaarde garderobe van de jaren '70.



Toen ik net begon te naaien, kwam ze met een rode broek aandragen. Om te verknippen. Alsof ik dat ooit over mijn hart ging krijgen. Zo'n coole broek.
En dan kwam Koekepeertje met een 'nieuw' product: gabardine. 'Dat moet je kopen,' zei mijn moeder, die voor een keer niet keek alsof ik al mijn geld aan stof opdeed. Ik kocht, en zag er meteen broeken in. En ja-ha, ook rokken voor mijn eigen. Woehoe! De gabardine van Koekepeertje voelt bijna hetzelfde aan als dit jaren '70 stofje, maar is toch nog iets steviger. Perfect voor kruipende jongensknieën!

Een rode broek werd het, want die hadden we nog niet. We gingen voor een versie met een echte gulp en steekzakken.

Het patroon en de handleiding zijn tot in de puntjes uitgelegd, zodat u werkelijk niet anders kan dan tot een goed resultaat komen. Het patroon komt zelfs in drie versies. Een basisversie zonder gulp, eentje met een valse gulp en eentje met een echte gulp. Voor elk wat wils dus, en beginners kunnen geleidelijk aan opbouwen, want het patroon gaat tot 134. Nog jarenlang genot, dus.



Een broek als die van Moekie, dan kon ons mannetje wel bekoren. Het fototoestel voor zijn snoet duidelijk niet.

Wilt u het patroon nog bestellen? Dat kan tot 14 mei in de Van Katoen webshop. Daarna is het onherroepelijk te laat en zult u even lief in Mamasha haar ogen moeten kijken.
Voor wie het event van het jaar miste en toch nog een broekje wil kopen, hou de Van Katoen Facebook pagina in de gaten.

Kleur op tafel

Als ik nu nog aan 'den uitzet' zou moeten beginnen, dan wist ik wel waar ik mijn lijst zou leggen. Kleine Zebra reflecteert perfect mijn drang naar kleur. Selectief in huis, maar zéker op tafel.

Voor de bekers van Rice heb ik al lang een zwak. Ik zag ze overal, maar kocht ze nooit. Een beetje verlangen is ook deel van het plezier. Maar toch, die kleuren, ik moést ze hebben. En of ze ons hier vrolijk maken!

Sap, melk, water, fruitsla én ijsjes. Zo veelzijdig zijn ze. Mét prachtige lepeltjes erbij.



Uùùùuren kan ik hier spenderen. Zorgvuldig kiezen. Mandje volladen. Cadeautjes. Voor vrienden. Kleine vriendjes. Kindertjes. Mezelf. Het belooft hier een zalige zomer te worden.

Huidhonger

De jongste, dat is een ongelofelijke knuffelaar. Huidhonger heeft hij. Elke dag. Véél. Vaak. Eigenlijk hadden ze dat allemaal als baby, maar de jongste blinkt toch wel uit in het moeten voelen van zijn moeders vel.

Ik kocht hem en de dochter een streelzacht vestje, dat ze zo op hun bloot vel kunnen dragen. Ik wou dat ik dat ook nog kon.
De vestjes van Lily-Balou zijn om bij te houden voor de kleinkinders. Allemaal om ter zachtst. Houd haar zeker in de gaten, want de blik die ik op de nieuwe collectie mocht werpen beloofde véél goeds. Had ik nu nog een baby, ik kocht deze winkel helemaal leeg.

Maar eigenlijk heb ik gewoon nog een baby. Mijn baby is bijna 4. Hij heeft een nestje in zijn haar als hij uit bed komt. En hij oefent op knopen.

♥






En ♥ you too, mijn meisje.

Kinderpret verzekerd!

Op 14 april lezen wij niet zelf. Nee, nee, wij laten ons voorlezen. Door mensen met een hart voor boeken. Mensen die spannend kunnen vertellen. Meeslepend. Tot je helemaal in het verhaal zit. Ah ja, u had toch niet gedacht dat we niet aan uw kroost hadden gedacht? De hele dag door lezen mensen vol overgave uit door hen met liefde gekozen (of zelfs zelf geschreven) boeken.

Het volledige programma vindt u hier.




Uw kindertjes kunnen daarnaast ook terecht in de kinderhoek, waar Veetje op geregelde tijdstippen korte kinderworkshops begeleid. U kunt daar ter plekke voor inschrijven. Maar ook bij de andere kinderworkshops zijn er nog enkele plaatsjes vrij.

En waarom eens niet de toer van het museum doen? En tegelijk deelnemen aan onze Ninja zoektocht? Of je nu een ware speurneus bent of niet, iedereen krijgt een prijs.

Dus mocht u nog twijfelen, neem ze gerust mee, die kindertjes van u. Wedden dat ze doodbraaf zullen zijn?

www.vankatoen.org

Zondag

Een paaszondag waarbij we op al om 8 uur op de markt stonden, in het terugkeren ijverig Van Katoen kaartjes busten in de wijk, en dan een paaseitje (of twee) naar binnen werkten.

Met een koffie en een boekje. En ik voor de 3248043e keer van gedacht veranderde over de kleur van de badkamer.



♥ de nieuwe Keep Cup van hier die nét geen dubbele portie koffie aankan.



Vrolijk Pasen!

De platte pennenzak in toile cirée.

Naast een zwak voor stof heb ik ook een zwak voor toile cirée. Ik koop het vaak, maar mijn ideeën daarmee zijn niet zo eindeloos. Nu alle kindertjes in de omgeving zijn voorzien van een slab, en wijzelf van een zeer functioneel broodmandje, drong een nieuw restjesproject zich op.

Een pennenzak in toile cirée is handig voor stiften. Zeker als ze al eens hun dopje durven verliezen en dan een grote, vieze stiftenvlek produceren in de hoek.




Benodigdheden:

- een stuk toile van minstens 20 cm op 20 cm
- bijpassend garen of nylondraad
- een rits die minstens even lang is als de langste zijde van je pennenzak
- twee kleine stukjes toile van 8 op 3 cm


Werkwijze:

- Men neme een stuk toile ciréé (hier 24 op 24 en zéér ruim voor de stiftjes).



- Neem het kleine stukje toile en plooi het als biais om het uiteinde van de rits. Hou goed vast en stik in 1 keer door (met onzichtbare draad). Zorg dat er slechts een klein stukje van de rits in het stukje toile zit. Knip dus af wat teveel is. Dit maakt het keren, helemaal op het eind, makkelijker.


- Doe hetzelfde voor het andere einde van de rits. Hou er rekening mee dat de twee uiteinden precies zover moeten komen als de breedte van de pennenzak. Knip indien nodig nog een stukje van de rits af voor je het tweede stukje bevestigt.


- Plaats nu de rits zo dat het uiteinde even ver komt als de zijnaad van de pennenzak, en de lang zijde van de rits net op de rand van de bovenzijde ligt. Goede kanten op elkaar. Stik vast met een ristvoetje.


- Keer om en stik door op 2 mm van de rand.


- Vouw de toile dubbel en plaats de andere lange zijde van de pennenzak opnieuw op de rand van de toile. Goede kanten op elkaar. Stik opnieuw vast met een ritsvoetje.


- De tweede zijde doorstikken is niet evident. Hou je pennenzak binnenstebuiten gekeerd en plaats die voor je naald. De hele pennenzak komt half en half strop te zitten voor het naaivoetje, maar stik voorzichtig door en dan lukt het om zonder problemen het einde te halen. Op het einde ziet het er dan wel zo uit:


- Als je de toile optilt zie je dat ik mooi het einde gehaald heb.


- Je hebt nu een cilinder.


- Beslis hoe je je pennenzak zal vormen. Met de rits in het midden:


Of klassiek, met de rits bovenaan:


- Open de rits. Vouw binnenstebuiten en stik de zijnaden, zo dicht mogelijk bij de rand. Zorg niettemin dat alles goed vast zit. Zeker als je met nylondraad stikt is het aan te raden om twee keer over de naad te gaan. Nylondraad komt namelijk makkelijker los, daar waar je hebt gehecht.
Doe dit aan beide kanten. Keer héél voorzichtig om en duw met engelengeduld het hoekje naar buiten. Een satéstokje kan hierbij helpen. Hoe dichter je bij de naad hebt gestikt, hoe makkelijker het keren.


- Nu nog vullen, en klaar!

Strijken maakt blij

Er was een tijd dat ik mijn strijk liet betijen, tot mijn strijklade niet meer dicht kon en ik echt niet anders kon dan de berg te lijf te gaan. Sinds ik naai strijk ik meer dan ooit te voren, en ook met meer plezier. Er zit namelijk altijd wel een nieuw stofje tussen, of er moet iets geflockt of geappliceerd worden. En het plezier om uw eigen maaksels te strijken, dat blijft precies. Naaien en strijken, die twee gaan dan ook hand in hand.

Er was ook een tijd dat ik foeterde op applicaties, maar these days are over. Ik las namelijk eens aandachtig de handleiding waar proper stond uitgelegd dat je moet wachten tot het volledig is afgekoeld voor je eraan begin te prutsen. Moeilijk dat dat is, wachten. Maar het loont. Hier nog met verprutste randen, vandaag gewoon heeltegans perfect.

En mocht u anders denken, wij hebben absoluut niets met Volkswagens.



Applicaties van bij Koekepeertje.

Kolini Stockholm

Er is maar weinig Scandinavisch design dat mij niet kan bekoren. Toen ik bijgevolg, op zoek naar een cadeautje, deze kopjes spotte bij Huiszwaluw, wist ik meteen: deze zijn van mij.

Koloni Stockholm heeft wel nog meer fraais in het assortiment. In België vind je online hier een klein assortiment.



De paashaas zal de kopjes hier volgende week afleveren, gevuld met allerlei lekkers. Met Pasen krijgen de kinderen hier namelijk geen speelgoed. Wat brengt de paashaas bij jullie?