Zoals durven zonder plank in het diepe springen.

"Jij was toch bang van jurkjes?' vraagt ze, mij kritisch bekijkend zoals alleen een bijna 7-jarige dat kan. "Dat is waar," zeg ik. "Vind je het niet fijn dat ik nu zoveel jurken maak voor jou?" "Heel fijn," zegt ze, met glinsterende ogen. "Maar waarom nu wel, en vorig jaar niet?" wil ze weten.

Ik leg even mijn fototoestel opzij en neem haar op schoot. Dat mag niet altijd meer. Van haar. Dus ik profiteer een beetje.
"Wel, meis, vorig jaar dacht ik dat ik dat niet goed kon, en had ik niet veel tijd, en wou ik liever veilige dingen maken, maar je moet af en toe eens iets nieuws proberen. Dùrven fouten maken, durven grenzen verleggen." Haar hoofdje denkt een diepe frons. "Dat is zoals ik eerst niet zonder plank in het diepe durfde springen, en nu wel," zegt ze. Dat is het helemaal.

Een ook al word je volgens dit artikel niet gelukkig van thuis zijn, ondergetekende wordt heel erg gelukkig van haar vrije uren en haar hobby's.

Anders had ik dit niet kunnen maken, bijvoorbeeld.



Stof: Hanako rouge van Petit Pan bij Rakketak