De broek met een verhaal.

Verkeert de eigenaar van deze stilaan gigantische proporties aannemende stoffenstapel hier ten huize in een blauwe periode? Ge zoudt het zo denken, na deze en deze broek. De derde Jacob is een specialleke. Voor u misschien niet, voor mij wel. Deze broek is er namelijk eentje van mijn vader. Mijn vader droeg dat namelijk graag, zo'n ribfluwelen broek met brede ribbels. Ik ben daar niet zo'n fan van, wegens een behoorlijk hoog oudemannengehalte, maar mijn vader mocht dat, hij behoorde tot de juiste categorie.

Na zijn dood hield mijn moeder voorzichtig een soortement van late zomerkuis en ik bood maar al te graag mijn diensten aan. De ideale kans om hier en daar een kledingstuk te redden. Een broek zonder knoop, een trui met een gaatje... De kringwinkel vindt dat maar niets. Ik werd daar een beetje week van.

Deze floeren broek is er eentje uit pima katoen. Hier deden mensen bijna lyrisch over pima katoen, en deze broek glansde inderdaad als was ze splinternieuw. Uit de pijpen knipte ik 2 nieuwe pijpen, en omdat er niet genoeg stof over was om een nieuwe tailleband te knippen, tornde ik de originele tailleband er af. Dat ging vlot en leverde me een proper broekje op. Eentje met echte bandjes voor een echte riem.

De zoon had er geen zin in, maar we lachten ons later wel een breuk toen we de foto's bekeken. Het fietsje waarop ik hem nog eens wou fotograferen bleek nu echt te klein. Knieën tot op de grond, en tot ver onder het stuur. Krijg ik het wel over mijn hart om dat fietsje weg te doen? En if not, waar moet ik het dan laten. Dilemma!






Noot: Als je broeken recycleert, en je beslist om de zomen te behouden (dat spaart weer wat omzoomwerk), maak ze dan toch maar eens los. De broek die er splinternieuw uitzag en geurde naar mijn moeders wasmiddel, herbergde toch een halve zandbak in de zomen.
't Is maar dat ge 't weet.