De afgelopen weken waren behoorlijk heftig. In de rush van de hoerastemming 'Jee, we hebben een boek! En het ligt in de winkel! En het staat in de top 10!' liep ik mezelf soms wat voorbij. Ik werd bedolven onder mails en telefoontjes. Vriendinnen liepen af en aan om zo snel mogelijk dat boek in handen te krijgen. En we signeerden. Tot wel 4 keer op 8 dagen. Ik was zo gek om op 24 uur wel 400 kilometer te rijden. Maar dat was ook de laatste stuiptrekking van die hectische week. Toen was het op en was iedereen blij dat het zondag was en niets meer hoefde.
In alle hectiek van het leven scharrelde kind 3 bovendien ook nog ergens een oorontsteking op. Die kwam niet echt gelegen, maar kom, na bijna 10 jaar kinderen waren we nog steeds oorontstekingleken. Niet slecht, I should think.
Na 36 uur afwachten - volgens vriend Google geneest dat immers vanzelf - en het onrustige kind sussen en knuffelen - het Lief had het echtelijke bed ondertussen geruild voor het bed van kind 3 - , trok datzelfde geweldige Lief toch maar richting dokter. Het kind spartelde heftig tegen en zijn 'mama, ik wil bij jou blijven!' trok een kras op mijn hart, maar elk zijn professie, dacht ik zo, en deed stoer van 'Tut, tut, jij gaat mee met papa.'
Het kind kwam - hebt u het ooit anders gezien? - vrolijk kakelend en met een eigen jargon van 'antibiotica' en 'gehoorgang' terug en in afwezigheid van het Lief mocht yours truly verpleegster spelen. Not my cup of tea, I assure you.
Later op de week kreeg ik daar trouwens de perfecte verklaring voor. Al rondhossend op het www met een slaperig kind op schoot stootte ik op dit:
"Met de andere luchttekens (Weegschaal en Tweelingen) deelt Waterman zijn intellectuele en sociale vermogens, zijn idealisme en spontaniteit, onbevooroordeeldheid, alsook een eerder abstracte en koude benadering van emoties van anderen, gekoppeld aan een sterke vrijheidsdrang."
Ziet, het ligt niet aan mij. Ik kan er niet aan doen dat verpleegster spelen mij niet op het lijf geschreven is. Ik zag twee vakantiedagen door mijn neus geboord. En een date om eindelijk een pop te maken. Dat was even balen.
Maar au fond mogen we niet klagen. Het leven is goed. En mijn Lief is een Weegschaal. Komt dat goed uit, zeg.
volgens mij ben ik dan toch een vliegende boogschutter, of ik schiet altijd in de lucht, want ik heb dat verzorgende ook langs geen kanten in mij!
BeantwoordenVerwijderenHaha, mooi verhaal :) Kind niet TE zielig, hoop ik?
BeantwoordenVerwijderenNee, hoor. 1 dag antibiotica en kind weer springlevend.
VerwijderenGeniet van de rust zeg.
BeantwoordenVerwijderenamai, dat van die luchttekens dat telt ook voor hier!! grappig!
BeantwoordenVerwijderenJij leek in de oorontstekingen en ik deskundige!
BeantwoordenVerwijderenIk wou dat ik kon praten van 1 oorontsteking in 10 jaar
ipv 10 oortontstekingen in 1 jaar.
Blij dat het kleine bengel opnieuw gezond is!
Tot morgen, ergens rond 8 uur.
Hier ook al verpleegster moeten spelen (en dat als tweelingen). Na een week vol ziekenhuisbezoeken (incl. hartoperatie voor de minizoon), eindelijk de tijd gevonden om 'het' boek eens te bekijken. En het moet gezegd: chapeau! De zin om iets te maken is er al. Nu nog de tijd. Ik denk dat ik dat maar aan de Sint vraag... :-)
BeantwoordenVerwijderenRust doet duegd. Geniet ervan, ook met een slapend kind op schoot.
BeantwoordenVerwijderenAh, gij doet dat ook, Engels mengen met Vlaams. Ik zei zo eens tegen een groep kinderen (waar ik rope skipping aan geef) 'ge moogt u random in de zaal zetten'. Keken die mij even raar aan.
BeantwoordenVerwijderenHopelijk is het weer voor 10 jaar gedaan met oorontstekingen.
Ik kan me wel voorstellen dat die kinderen vreemd keken.
VerwijderenIk mix constant. En ook als ik praat, blijkbaar. Maar ik ben ook echt een Anglofiel en ik hou van taal.
ocharm, een oorontsteking, ik herinner me zelf nog als kind dat dat de ergste pijn was die je kon hebben (of toch de meest ondraaglijke).
BeantwoordenVerwijderenMaar hé, proficiat met je boek. 't is een pareltje
Leg die benen nog maar even omhoog. Je hebt het verdiend!
BeantwoordenVerwijderenIedereen verschillend... ik zorg zo graag!!!
BeantwoordenVerwijderenMaar goed dat het beter gaat... kan erg pijn doen maar eens de druk weg... is dat gauw vergeten!
Geniet zoveel je kan!
Na mijn overdosis zieke kindjes was ik toch ook blij dat iedereen weer snot-, koorts- en pijnvrij was. Hopelijk is hij rap weer beter. Die pop komt een andere keer wel.
BeantwoordenVerwijderenOeioei, hier zit een expert in oorontstekingen achter de pc :( allé ik ben weegschaal, dan matchen we nog! Al goed dat het kind al zo vlug terug springlevend was :D nu hopen op geen volgende oorontstekingen.
BeantwoordenVerwijderenGeniet maar van je 'rust'. Hopelijk is hij snel genezen!
BeantwoordenVerwijderenEn intussen is hij er al door hoop ik? Ik zie u ook niet als verpleegster, mezelf ook niet eigenlijk. Zouden wij zo geen van die vré brute exemplaren uit de jaren stillekes zijn? Zo van 'kom zeg, niet truntn é!' :-).
BeantwoordenVerwijderenKind weer tiptop!
VerwijderenWij zouden inderdaad van die strenge nonnen zijn geweest. Ik zie het al helemaal voor me :)