De zaligste zaterdag van het jaar.

Zaterdag, de dag na een heel gezellige vrijdagavond, kwam heel traag op gang met uitslapen en daarna lunchen bij de schoonouders.

In de namiddag trokken we naar zee. U kent het scenario ondertussen al. Wij stellen enthousiast voor om even uit te waaien, waarop elk kind een snoet trek die boekdelen spreekt. Enthousiasme? In geen velden of wegen te bespeuren. "Het waait!" "De zon schijnt niet!" "Het gaat regenen!". En zoals altijd jagen wij ons morrende gebroed de auto in en bewijzen wij hen hun ongelijk.

's Avonds trokken het Lief en ik naar Roeselare alwaar wij behoorlijk weggeblazen werden door Ansatz der Machine (in het oog houden!) en de betoverend mooie klanken van Dustin O'Halloran. Het bewijsmateriaal stond bij onze thuiskomst al op het net. Ja, ja, dat zijn wij. Front row. De foto werd genomen tijdens het nummer dat ook op mijn vaders begrafenis werd gespeeld. En vandaag eindeloos weerklinkt, terwijl de kinders allerhande Ketnetspelletjes naspelen en mijn woonkamer ombouwen tot een waar stort. En toch.

♥