Het zat zo. Ik was al maanden op mijn ongemak, telkens ik op de fiets sprong, dat er iets aan mijn derrière ging blijven kleven. Ik ben de eigenaar van een gelzadel met een scheur, ik gooi het er maar meteen uit, voor u zich andere ideeën in het hoofd haalt. De scheur zit achteraan, en dat fietst wat ongemakkelijk, zo op het puntje, ik moet daar geen tekening bij maken. Een ander zadel was een oplossing geweest, maar ik ben 1. te druk/lui om naar de fietsenmaker te gaan 2. te gierig/milieubewust om een nieuw te kopen 3. vergezeld van een
stel vriendinnen en een stapel stof die mij de perfecte oplossing voor het probleem beloofden.
Die vriendinnen schreven namelijk een
boek, waar na
dit en
dit al een derde project werd uit gerealiseerd. Het vraagt nog wel wat finetuning, want zoals u kan zien pastte de zadelhoes perfect over het zadel van de fiets van de zoon. Waar hij heel blij om was, mijn derrière net iets minder.


Maar, geen erg, geen erg. Mijn collectie vrouwelijke toile cirées torent mijlenhoog uit boven de mannelijke varianten. Al kwam er wel even verandering in toen ik
deze beauties spotte. Ik maakte er
al eerder iets mee, maar heb precies nog wel een reusachtige voorraad. Zeg mij welke je het mooiste vindt en wat je ermee zou maken en met wat geluk komt er een halve meter jouw richting uit.
tafelzeil:
Liel