Het paasweekend was hier vooral relaxen, naaien, lopen, en vragen beantwoorden. Veel vragen.

Want ja, moeder, waarom is jouw paastak bruin? Moet dat niet groen zijn? Waarom is het zo koud? Waarom is het nu al 9 uur in plaats van 8 uur? Waarom doen ze dat? Waarom weet jij niet of je de klok vooruit of achteruit moet zetten?
Op zondag luidde het: waarom liggen er geen eieren in de tuin? Hoe weet jij dat de egel de eieren zal opeten? Hoe weet de paashaas dat wij liefst witte eieren lusten? Waarom brengt hij er zo weinig? Hoe weet jij dat dit nu echt het laatste verstopte ei is? Waarom ligt het plastic zakje van de eieren in de vuilbak? Koopt hij die dan ook in de Colruyt?

Ik verdien een medaille om de meest bevredigende en toch nietszeggende antwoorden te verzinnen op alle paasvragen.

Op een eind zette ik het niettemin het op een lopen, samen met de zoon. Dat doen we sinds een maand een tweetal keer per week. Een paasloopje van 5 kilometer, een goed half uurtje. Het doet ons deugd. Vandaag voor het eerst met muziek. Dat had duidelijk een positief effect. We gingen er merkbaar sneller van lopen en verloren er de moed toch niet bij.

Voor de rest: rust, rust, rust. Morgen gaan we het familiegeweld doorstaan.



honeycombs ◊ poster ◊ kaartjes ◊ kaart

Hoe maakt u het? De boothals.

Ik hou van t-shirts maken en ben verslingerd aan het Happy Animals patroon uit Ottobre 3/2010. De zoon draagt die met veel plezier, maar heeft sinds een tijd ook twee andere favorieten. Zijn t-shirts van Le Queue du Chat, met een echte boothals.

Ik maakte er eentje na.



Dit is wat ik deed.

Patroon + tekenen

Stap 1: U neemt een t-shirt met een halslijn die u wenst na te bootsen.



Stap 2: U neemt de halslijn over op twee stukken papier.




Stap 3: U neemt een bestaand t-shirtpatroon (hier Monster Car, Ottobre 3/2011) en neemt het patroon over met aangepaste halslijn. De schoudernaad bij mijn nieuwe patroondeel loopt veel minder schuin dan bij het originele patroon. Dat deert niet. T-shirts met een boothals hebben een klein stukje schoudernaad, het t-shirt zelf valt veel meer open. U zit goed, geen zorgen.



Stap 5: U knipt alle patroondelen met inachtneming van 1 cm naadwaarde aan de nieuwe hals- en neklijn.

Assemblage

Stap 1: Overlock de hals- en neklijn van voor- en achterpand (inclusief 'schouders').



Stap 2: Stik de schouders een 4-tal centimeter vast met een gewone naald/tricotnaald. Hecht extra goed aan de kant van de halsopening.



Stap 3: Strijk hals- en neklijn 1 cm om en stik door met een tweelingnaald.




Stap 4: Assembleer het t-shirt volgens de handleiding.

Dit is het resultaat.



Ik denk dat ik klaar ben voor een reeksje.

Patroon boothals voorpand
Patroon boothals achterpand

Tricot: Klijntje

Clown by day, devil by night.

Ja ja, het is weer zover. Deel elvendertig van de schijnbaar oneindige slaapsaga is weer begonnen. (Hier deel 1 en deel 2.)

Het doorslapen is sinds enkele jaren geen issue meer. Het gààn slapen/inslapen des te meer. Wat in een relatief recent verleden geen probleem meer was lijkt nu opnieuw onoverkomenlijk. Hoe breng ik de bijna vijfjarige aan zijn verstand dat slapen goed is, dat hij niet bang hoeft te zijn, dat zijn hoofdje moet rusten, en zijn moeder trouwens ook. Hoe eindig ik die tranenvloed, dat stille gegrien dat begint nog voor de laatste letter van het verhaal weerklonk?

Het kind kan niet beschrijven waar het bang voor is. Het lijkt me ook niet echt bang voor iets. Het kind wil vooral graag 'bij iemand' zijn. 'Bij jou, mama.' (Krak!) De clown in hem maakt van de ene seconde op de andere plaats voor een bang vogeltje. Een bang vogeltje dat zijn duivels ontbindt van zodra ik mijn rug naar het bed draai. Als het kind niet bij broer en zus mag slapen, is het elke avond feest. Dat bij broer en zus slapen is geen probleem zolang het kind even laat gaat slapen en daar net knelt het schoentje. Als je 10 bent, sta je er niet meer voor te springen om even vroeg te gaan slapen als dat kleine broertje.

Het kind krijgt verhaaltjes, kusjes, een lampje, en slaapt met zijn veluxgordijn open. Het is dus behoorlijk klaar in zijn kamer, we stoppen hem heus niet in een donker hol. Ik twijfel tussen meevoelend en kordaat, al naargelang mijn gemoed en slaak tegenwoordig dus weer een diepe zucht (of meerdere) zo tegen de klok van half acht.

En toch. Alles komt goed, dat weet ik. Maar kerel, ge waart een cadeautje van uw vader. Niemand heeft u ooit gezegd dat ge enkel overdag die status waar moet maken. At least give it a try. Please?

Brain food (1)

Er is er hier een wiens gedachten als een ongeleid projectiel alle kanten opschieten. Te weinig slaap, teveel kinderlijven op die paar vierkante meters...

Er is er hier een die veel te veel plannen heeft, last heeft van onrust en te weinig tijd. Die knopen moet doorhakken en deftig ja en neen moet leren zeggen in plaats van misschien.

Er is er hier een die zoveel wil kunnen en zoveel wil leren en niettemin altijd een veredelde amateur zal blijven. Niet dat dat erg is, natuurlijk.

Er is er hier een die dringend zon nodig heeft. Of warmte, dat mag ook. Of allebei, als het even kan. Maar ik ga daar niet over zeuren, want dat helpt geen zier.

Er is er hier een die op zo'n momenten graag in haar foto's duikt, op zoek naar al het kleurrijkste dat ze kan vinden. En daar gegarandeerd veel te veel tijd mee verdoet. Tijd die ze vast nuttiger had kunnen besteden.

Maar kom, het zij zo.

Brain food is ook nodig.

Over fijne eivolle week. En een half hemd.

Van rustiger aan doen was geen sprake deze week. Ik slaag er altijd in om mijn agenda zo vol te plannen dat ik op het einde van de week aan een inhaalbeweging moet beginnen.

Toch was het een fijne week. Eentje waarin...

◊ muziek een grote rol speelde en waarin ik grote liefde Richard Hawley even opzij kon zetten om terug te grijpen naar nog oudere grote liefdes, Tindersticks (deze op repeat! Hou vol tot 2:00. Of deze, van dezelfde plaat. Kippevel!) en Nick Cave (Oh boy, wat is No More Shall We Part toch een dijk van een plaat!). Alle nostalgie ten spijt gingen we ook een beetje los op dit fijne muziekje.
◊ bleek dat je Twitteraccount checken om 7.00u 's ochtends een fantastisch plan kan zijn. Voor u denkt dat ik opsta met mijn iPhone in mijn pollen, het was louter toeval. Meant to be.
◊ ik bijgevolg om 7.15u al een duoticket geboekt had voor dit pretty exclusive event. Zonder ook maar te checken of het Lief überhaupt vrij is. Impulsief? Ikke?
◊ ik 2 ex-collega's terugzag en merkte dat het ook na 4 jaar niet nodig is om elkaar elke dag te zien.
◊ ik knopen doorhakte over foto's, de blog en alles eromheen.
◊ ik er bijna uit ben welke lens de volgende wordt en me daar keihard op verheug.
◊ bleek dat er van dat Russisch toch nog iets is blijven hangen. Als het op lezen aankomt, tenminste. En als ik het traag mag doen.
◊ ons gezin met nòg een iPad erbij nu werkelijk meer dan genoeg Apple stuff in huis heeft.

Door al die fijne afleidingen zit ik op het einde van de werkweek dus met dit: een geknipt hemd (en dus eigenlijk nog niet eens een half) ter voorbereiding van Maakdag. In mijn hoofd zat dat in elkaar tegen zondagmiddag, maar met alle actie die hier nog op de planning staat, zal ik al blij zijn als ik de handleiding nog volledig gelezen krijg.

So, wie er bij mij in de groep zit voor de hemdjesworkshop: bear with me!
En wie er voor de gezelligheid passeert om wat sfeer op te snuiven: kom gerust eens goeiedag zeggen!



Prettig weekend, iedereen!

Lente! Wij willen zomerschoeisel aan ons voeten!

Mijn liefde voor geel is ongebreideld, tegenwoordig. Geen idee in mijn hoofd dat niet van ver of dicht met geel in verband wordt gebracht. Is het omdat de lente zo lang op zich laat wachten? Ja. Laten we het daar maar op houden.

De inhoud van de doos die hij hier ogenschijnlijk verveeld koesterde, dat zijn de nieuwe Bisgaardjes. Die lijken op de oude, maar dan zomerser. Ik ben blij om bij Bisgaard terug te zijn. De winterschoenen sleten een hele winter lang en zagen er op het einde nog perfect uit. De zoon ging zonder slag of stoot akkoord met deze gele stappers.

De dochter koestert de doos met inhoud als ware het haar dierbaarste bezit. Ik zal u besparen hoeveel keer ik een jengelend kind heb moeten afwimpelen om de eenvoudige reden dat het bij vriesweer niet aan te raden is met zomerschoenen naar school te gaan. Ook niet onder een broek.
Waar ze ook om jengelde waren deze. Kindje van haar moeder.



Het wordt echt wel tijd voor zon en warmte. Onze kuiten willen kleur, onze sokken verdienen rust, onze lijven willen buitenspelen. Kom op, Lente, wij zijn er klaar voor!

Bisgaard en Pepe schoenen van Beau10.

De 'kom-ik-maak-eens-rap-een-lycra-hemd' uitdaging.

Soms zijn de zotste ideeën de meest gave. Vooral als alles lukt wat je voor ogen had en je de hindernissen een voor een zonder al te veel kleerscheuren weet te nemen.

Ik had een hemd in tricot in gedachten, maar kwam uit een stressy week, en vreesde voor een paar serieuze struikelblokken, wegens te weinig slaap en een hoofd als had het tussen een bankschroef gezeten. Het patroon van het hemd dat ik wilde maken (maat 92) leek groot genoeg om de zoon (110) te huisvesten, dus ik griste een teststofje van de stapel en zadelde mezelf daarmee op met een extra moeilijkheid. De print stak mijn ogen uit, maar de stof is very tricky en luistert naar de naam Lycra. Een een serieuze miskoop, ooit, wegens veel te glad en een smak onvoorziene douanekosten op de koop toe.

Gelukkig was er die dag nog iemand bezig met een kl***project en we zeurden onze frustratie Twittergewijs van ons af. Dat helpt altijd.

Het is verre van het meest perfecte maaksel, maar dat deert niet, want in mijn achterhoofd hield ik er rekening mee dat de kans bestond dat ik het na veel gevloek in de vuilbak mocht pleuren. De zoon ging meteen overstag, want het is zacht, valt soepel en beperkt zijn bewegingen niet in het minste. En dat printje! ♥♥♥

De knoopsgaten gingen best vlot, met stikvlies weliswaar, edoch zonder boventransportvoet. Het borstzakje liet ik achterwege. We moesten het lot nu ook weer niet té hard tarten, nietwaar?



Op het eind was iemand wel degelijk blij met de inhoud van de schoendoos, maar was hij gewoon een beetje bored.

Patroon: Ottobre 6/2012, n°4
Stof van hier.
Print van Jessica Nielsen van hier.

Over creatieve buurvrouwen, feesten en foto's.

Nu we - met wat geluk - de laatste winterprik achter de kiezen hebben, en iedereen gretig rokjes, jurkjes en zomerschoenen aanschaft, komt de communiemolen stilaan ook weer op gang. Tot mijn grote opluchting mogen wij deze kelk letterlijk aan ons laten voorbijgaan. Geen kinderen in onze familie die dit jaar iets beloven in ruil voor een lading cadeautjes. Een diepe zucht van opluchting dat ik de organisatie van deze feestelijkheden dit jaar niet meer in mijn drukke agenda moet proppen.

Ook al bezorgen onze feesten thuis ons een pak kopzorgen, ik zou ze niet anders willen. Een ding, echter, zou ik de volgende keer met plezier uit handen geven: de fotoshoot voor het kaartje. Zo ontspannen de blogfotoshoots zijn, zo stresserend waren onze beide communieshoots. Kleren die niet mogen vuil worden, kinderen met grilletjes, oh my!

Buurvrouw Sofie wordt in het vervolg to the rescue geroepen. Aan haar assortiment canvassen, stickers en buttons voegde ze immers ook geboorte- en communiekaarten toe, plus allerlei verpakkingsmateriaal om je traktaties perfect te matchen met het kaartje. Als je naar onze geboortekaartjes kijkt kan je begrijpen waarom ik daar als een blok voor val. Wit en kleur, so very me.



beelden © Kanvaz
Geboortekaartgewijs zijn wij met drie kinderen volledig uitgeproduceerd en laten wij het bevolken van de wereld met veel graagte aan anderen over.
Wie dit jaar wel geboorte- of communiekaarten van doen heeft, hier maak je kans op een gratis set. Stuur mij er eentje als je wint!

Als kaartjesmens jengel ik ondertussen bij buurvrouw Sofie om kaartjes voor alle gelegenheden. Zo zonder tekst, die heb ik het liefst. Ze heeft zoveel prachtige kleuren en simpele, stijlvolle figuren. Daar hoeft toch geen tekst bij? Of wel? Wat denken jullie daarover?

Beestenboel

Er zat iets in de lucht, vorig jaar. Of in het water, dat kan ook. Onze vriendenkring ging weer collectief aan het baby's krijgen, waardoor wij naast onze eigen kindertjes ook de nieuwbakken wereldburgers van andere kleden.

Na een rondje bandwerk is de liefde voor tricot weer helemaal terug. Het was gelijk al een eind geleden.



Dit lijkt wel wat op Planet of the Apes, in scene gezet door de jongste zoon, maar ik heb er goede hoop op dat de apengekke vader-in-spe wel een bende apen kan verdragen.



Als ik zo'n mini mouwtje zie, dan moet ik altijd denken aan dit gedicht van mijn favoriete dichter, Herman De Coninck.

ik loop een dochter op mijn arm te sussen
tot ze niet meer dreint
zoals ik rondloop met wat ik voor haar voel
tot ik er een beeld voor heb dat het verkleint

en dat zo minuscuul te voorschijn komt
uit een hele voorraad taal
zoals ik een klein handje door de lange
tunnel van een mouw te voorschijn haal.



Als ik lang genoeg kijk, zou ik dan iets zien?

Tricot: Klijntje

Honeycomb parade winnaar

U had nog een resultaatje van mij te goed, maar ook al breek ik tot in den treure mijn hoofd over een originele trekking, mijn werkbeslommeringen steken momenteel een stokje voor mijn creativeit.

U moet deze keer maar gewoon van mijn aannemen dat de honeycombs door een onschuldige kinderhand zijn toegekend aan Juffrouw Sanseveria.



Honeycombs van Ingela P. Arrhenius bij Kidsdinge

Okiko, Oon & Neon

Mijn excuses alvast aan de rabiate fluohaters onder u, ik heb mijn ideeën bijna allemaal gespuid. Weldra kunt u weer zonder oogbescherming of een acute migraineaanval meelezen.

Een van de fluo-ideeën die al maanden door mijn hoofd spookten was een dekbed in Okiko van Petit Pan. Toen ik eraan wou beginnen bleek ik maar 1,5 meter te hebben en moest er op een drafje nog een nieuwe bestelling worden geplaatst. Paniek!

Dat Petit Pan ideaal is om dekbedovertrekken te produceren bewees Griet hier ook al. Mijn versie kreeg een grijze achterkant waardoor de fluo paspel prachtig uitkomt. De combinatie grijs/fluo geel zit als sinds het voorjaar van 2012 in mijn hoofd gebeiteld. Blij dat ik ze nu eindelijk ook in huis kan zien!

Verstrooid als ik was kocht ik 9 meter biais in plaats van paspel. Dat was vloeken! Maar kom, that's all behind me now.

Deze twee 'Oon' afdrukken maken haar hoekje compleet.



Stof: Bambiblauw

Brillen

Het is een beetje een stressy week, volgende week. Vrijdag is er het congres van mijn werk, een dag waarop ik niet langer alleen 'de stem', maar vooral 'het gezicht' van onze vereniging ben. Dubbel stress, dus, want naast het vele werk heb ik ook - honestly! - niets om aan te trekken.

Al maandenlang was het plan om tegen het congres voorzien te zijn van nieuwe eyewear. Dat wordt namelijk wel weer eens tijd. Maar na wat brilpasbeurten hier en daar blijkt dat ik mijn goesting nergens vind. Het brillenplan werd tot nader order afgevoerd.

Na het uitladen van de kleerkast werd besloten dat ik het simpel zou houden, met hier en daar een kleurig accent. Dit werd opnieuw bovengehaald en toen het kleine meisje mee ging shoppen, kochten we toch nog voor elk een bril.



Brillen bij Zahia.

De verkeersveilige rok.

Het moet gezegd, functioneel is niet altijd mooi. Ik ben ervan overtuigd dat fluohesjes absoluut hun nut hebben, maar geef toe, echt stijlvol is dat toch niet. De moedigen onder ons wagen zich dan meteen aan dit, maar ondergetekende verdoet haar tijd liever aan iets dat niet 99,99% van de tijd aan een kapstok hangt. Alhoewel, toch niet aan een kapstok in de gang, that is.

Mijn Lief, die meestal nergens een mening over heeft als het over de vestimentaire toestand van zijn koters gaat, moest eens met zijn ogen knipperen toen onze persoonlijke fluodame zijn gezichtsveld in stapte. Dat de slapers meteen uit zijn ogen sprongen was mooi meegenomen, dat scheelde meteen weer 5 seconden in de badkamer.

Voor de binnenkant van de tailleband haalden we de mosterd hier. U herkent uiteraard een restje Okiko van Petit Pan, en de fiets die u hier ook al zag passeren.

Wat denk je? Zou ze opvallen in het verkeer? Misschien met deze fluo schoenen er nog bij?




Flockfolie: Miss Tiggr

De Viking en zijn lapje.

De Vikingen hebben hun intrede gedaan ten huize Oon. Geen forse spierballen of snor bij onze jongste sprinkhaan. Niets in vergelijking met dit (I sincerely wished I was there).

Geen stoerdoenerij, dus. Wel sip zijn, geen zin hebben in een shoot. Maar gelukkig is daar: Lapje. Dat moet een van zijn eerste woorden zijn geweest. Sinds hij als baby, hangend over de rand van de verkleedkist, dit doekje kon bemachtigen is het zijn dierbaarste bezit. Ondertussen is lapje al half verdwenen, door het nachtelijke heen en weer wrijven tussen zijn duim en wijsvinger.

De mouwen werden met opzet veel te lang geknipt en werden dan dubbel omgeplooid en met de overlock vastgezet.



tricot: Bora bij Stoerejongensstoffen
patroon t-shirt: Happy Animals, Ottobre 3/2011
patroon broek: Lola legging, Ottobre 3/2009