Een penny voor het kind dat zijn moeder een cent liet opvissen uit een fontein en haar zover liet vooroverbuiten dat ze er bijna zelf in lag. Alle eerlijkheid gebiedt mij wel te zeggen dat de grote jongen het nodig vond om daarbij het been van zijn moeder hefboomgewijs op te tillen - 'dan kan je wat dieper, mama!' - want zo lomp zijn we nu ook weer niet. En toch, het was niet eens zo erg geweest, want het was stralend weer en het is gepermitteerd, daar bij Alnwick Castle, om in uw ondergoed in fonteinen te spelen. Alhoewel, misschien niet als ouder. Niettemin, het kind was o zo trots op zijn ene penny (die voor de goede orde niet uit de fontein kwam, maar wel degelijk uit zijn vaders portefeuille).
Ook Alnwick en een echte hit: broomstick training. Op echte Harry Potter bezems. Die u werkelijk laten vliegen. Honestly.
Elke dag schaap, hier al op dag 1, op de boorden van de Tweed.
En na het schaap, een wolwas. Niet te heet.
Eveneens op de winderige oevers van de Tweed, een dagelijkse portie vliegeren met de grote jongen. Hij als pro en ik als amateur. Zoals het hoort. Soms ook samen, zijn hand onder die van mij.
Verder in de reeks 'alle dagen schaap': hier een specimen dat zich in 1 keer van zijn vacht had ontdaan, goed voor vijf minuten rust op onze wandeling naar The Yeavering Bell. Ook goed voor een zak vol schaap dat nu aan een haakje in de kelder hangt. Uh.
Note to self (en to the husband): De kortste/steilste route nemen met de drie koters bleek niet zo'n strategische zet. Iets wat we hadden kunnen vermoeden, afgaande op de 'good luck' van de locals.
Trappen in Aydon Castle. Foto in opdracht van de jongste die zijn moeder zo goed kent dat hij bij het zien van deze trappen spontaan zei: "Mama, jij moet hier een foto van nemen. Voor mij en voor jou."
He got himself an icecream.
Om uren naar te kijken, zo'n veld waaiend koren. Which I did, btw.
Thistles. Memories that go way back, dat.
"Als er niets te doen is, dan schrijf ik maar wat," dacht de kleine wellicht toen ik hem aantrof, tong uit de mond, hand op het blad zodat de wind er niet mee aan de haal zou gaan.
Margrietjes. Loads of them. Op lange stelen. In grote velden waar de kleine en ik graag in gingen liggen, terwijl de vader de oudsten nog wat langer op sleeptouw nam.
Bloemenkettingen maken. Hoe lang was dat niet geleden, zeg.
Naast elke dag een portie schaap, had ook elke dag een portie zee.
Als de zee te koud was om te zwemmen, dan stapelden wij steentjes. Om ter hoogst.
Of vingen wij krabbetjes bij Cocklawburn beach. Zonder krabbetjes, dat wel.
Die waren vast in andere netten beland. Samen met de cuttlefish.
Schotland #1
