Schotland #3 · The Farne Islands

*Het is koud. Ik ging lopen, maar het waait. Hard. En ik ben helemaal verkleumd. Dan maar teruggrijpen naar een moment waarop het nog 30 graden was en ik met een minimum aan kleren genoot van gespetter op mijn gezicht. Schotland. Zomer 2013.*

Een huis op de oever van de Tweed, op een steenworp van de zee, het kon niet anders of er was veel water op vakantie. Koud water, dat wel. Dat hadden wij, volwassenen, een tikje onderschat.

We bewaarden het beste voor het laatste. Een boottocht naar de Farne Islands. Een welkome afwisseling voor kinders die het wel wat gehad hadden met twee weken 'stenen kijken'. Veel beweging, veel afleiding. Een haven. Boten. Overvliegende vogels. En ja, ook zeehonden. Geef hen dat en het gepruttel over het zoveelste kasteel/ruïne/museum verstomt. Geef hun moeder wolken, wind en een fototoestel en ze is ook gegarandeerd stil. Iedereen content.





De Farne Islands liggen voor de kust van Northumberland, ter hoogte van Seahouses. Op voorhand boeken bij een bootmaatschappij is zeker aan te raden. Onze kinders waren ook buitenmate gefascineerd door het verhaal van Grace Darling. Zo heldhaftig zien wij onszelf nog niet zijn.



Ons O had zelfs al wat aanmoediging nodig om in die boot te stappen. Protest! Dat ze niet meeging. Niet! Maar eens ter plaatse was al dat protest snel vergeten. Ge moogt alleen niet bang zijn dat er een meeuw rakelings over uw hoofd zal scheren.






Of dat ge op een bepaald moment niet meer weet waar het water stopt en de lucht begint.



Ook top: puffins, ofte papegaaieduikers. Als het van de kinders afhing hadden we er beslist eentje mee als huisdier.





Deze, als het even kon.



Als je goed keek, kon je in het kielzog van de boot een zeehond ontwaren. Of twee. Of honderd.




Maar ook de haven was fijn. Grappig, ook. Want serieus, zwemmen in de haven, dat overweegt toch niemand?



Dat deze boten zo mooi reflecteerden, dat was namelijk niet alleen aan dat stralende zonnetje te wijten.





Schotland #1 · Schotland #2