Ik ben blij dat het voorbij is. Kerst. Ik heb er echt, echt totaal niets mee. We hadden oneindig veel fijne momenten met vrienden en familie en genoten daar ontzettend van, maar dat echte kerstgebeuren, dat hoeft er voor mij niet bij.

Anyhow, we gingen van huis tot huis, vulden agenda's met etentjes, play dates, sleepovers en eindigden met kindertjes die in slaap vielen in de auto. Tussendoor vond ik wat tijd om te zwemmen en te lopen. 's Ochtends vroeg. Of op kerstdag zelf. Niemand op straat. De hele wereld voor mij.

Het bos bij mijn ouders, op wat de koudste en witste ochtend van deze winter moet zijn geweest.


Marshmellows als dessert bij de buitenkerstboom.


Kerstloop in de zon rond Damme. De ene kant en de andere kant.


En een ♥ voor mijn mooie vertrouwde meersen.


In week 2 van de vakantie zetten we de trend van week 1 gewoon door.

Fijne feesten!

Inpakken geblazen.

Nog 1 week en het is vakantie. Ik heb nog niets, de adventskalender, kerststal en kaartjes even buiten beschouwing gelaten. Dat is bij nader inzien misschien toch al meer dan andere jaren. Ik heb dan nog wel geen boom, maar ik heb potverdorie wel het meest op elkaar afgestemde cadeaupapier ever. Cadeautjes met gouden vogels... bijna té mooi om te gebruiken. De jaren hebben mij ondertussen wel geleerd: gebruiken wat je mooi vindt, anders is het zo'n zonde als je er helemaal niets mee doet.

En zo gebeurde het. Op een zaterdagmiddag toen de zonen schaakten en de dochter met haar vriendin Lego Friends land aan het verbouwen was, was het tijd voor actie.

Van het rekje met cadeautjes voor niet-huisgenoten en uit de geheime bergplaats met cadeautjes werd zorgvuldig wat gekozen. Er bleef nog genoeg papier over om mijn knutselkind blij te maken, want o ja, die rollen staken haar al een tijdje de ogen uit. Denk: "Alle stukjes die je niet meer gebruikt ga je sparen voor mij, hé, mama? En als er iets over is, mag ik het dan ook hebben?" *insert langerekte please*





Ik pakte alvast wat kleine cadeautjes in voor de drie. Ik pakte ook twee t-shirtjes in die ik hier halvelings had uitgedeeld. En ik schreef kerstkaarten, zoals beloofd.

Dus: Yeppoyo ke, .tonbouton, Prentje en Fo, mailen jullie mij even je postadres?

Mijn rekje vrolijkheid groeide alweer wat aan, maar dat is voor de volgende keer.

Aaah. Ik ben er echt wel een beetje zot van, vrees ik...
Best eens een duurzaam doel voor bedenken zodat ik er wat vaker en langer plezier van heb. Pinterestgewijs al iemand ideeën? Dozen bekleden of zo? Of een muur van het toilet mee beplakken?



Cadeaupapier van bij In-pakt.

2014 in foto's.

Stien vroeg naar mijn 10 foto's van 2014. Ik dacht: 'Wat heb ik dit jaar eigenlijk gepresteerd op fotovlak?' Bitter weinig, zo leek het. Oneindig veel mappen met boekfoto's en een overload aan telefoonfoto's, dat wel. Foto's waar ik echt trots op ben? Niet zo gek veel.

Maar moét dat wel? Neen, zei Stien resoluut, het is een herinnering aan een jaar en gelijk had ze. Tien foto's zoeken liet me door alles van 2014 gaan en dat op zich was al ontzettend fijn.

In april ging ik voor de tweede keer alleen met mijn grote jongen naar Londen.



In mei mocht ik een huwelijk vastleggen.



Juli stond gelijk aan een vakantie in een warm land, met wind in ons haar, een bruin vel en voor de watersporters alle dagen 100% genieten. Dat verdient twee foto's.



De zomer eindigde met een brillenkindje.



In september werd de laatste ongeletterdheid uit ons huis verdreven. Het kind verslindt sindsdien alle woorden die hij tegenkomt en produceert paginalange verhalen.



We verwelkomden dit jaar ook opnieuw een werkende tondeuse in ons huishouden. Iets waar yours truly maar al te graag loos mee gaat.
Op deze foto zaten we op DOK, de zomerplek bij uitstek in Gent. Het gezelschap van goede vrienden, zelfgebakken taart, koffie, een speeltuin en een rommelmarkt... Topdag.



Net als anders jaren waren concerten een constante doorheen 2014: A Winged Victory for the Sullen · Elbow · Douglas Dare · Fink · Muffler Men · A Winged Victory for the Sullen.
Niet zo'n memorabele als in 2013 (voor mijn eigen volledigheid: Sigur Ros · Tindersticks (1) · The National (1) · Tindersticks (2) · Wovenhand · Tindersticks (3) · The National (2)), maar 2015 ziet er al goed uit (Interpol! Fink! Nick Cave! U2!) en het jaar is nog niet eens begonnen.



Een andere constante: lopen. Minder loopfoto's op mijn telefoon sinds ik mijn toestel niet meer in mijn handen houd, maar een heel hard groot bonkend hart voor de meersen en goed schoeisel.



Veel boek + buitenlucht dit jaar. Ik bleef voornamelijk steken bij oude liefde Ian Rankin, maar nam er ook een stapeltje Neil Gaimans bij. Een openbaring.



In de categorie 'boek' was er uiteraard nog een ander memorabele periode die nagenoeg heel 2014 omvatte. Dat was heel veel stress, maar voelde achteraf als een lang, warm bad waar ik nog altijd een beetje van moet afkicken.



Leven met Liv, Mina Dotter en Ysabje… hoe was jullie jaar?

When a plan comes together.

Ik zag een trui en ik zag er een kind in. Mijn kind wel te verstaan. Met een bijpassende broek. In die twee milliseconden dat het beeld van die trui onderweg was naar mijn hersenen had ik er dé perfecte garderobe rond verzonnen.

De gebreide trui met de prachtige kleuren was van Kid-Kid en vond ik bij Goldfish. Ik maakte er een matching Cisse bij.



De trui is zo fantastisch zacht dat ik hem zelf ook wel zou willen. Tot nu toe associeerde ik Kik-Kid met comfy kleren: zachte sponsen truien, jurkjes en hemden in tricot, en een hele resem jassen in mijn kast. Van mij mogen ze best nog meer breisel op de markt brengen.



De Cisse werd een 122, de smalle versie. Het kind meet 120 cm en weegt 20 kilo droog aan de haak. Ook die smalle versie nam ik links en rechts nog een paar millimeter in en ik moet het me duidelijk nog niet in het hoofd halen om de stap met de verstelbare elastiek in de taille in de toekomst achterwege te laten. Het bleek gelukkig al snel dat dit een topper zou worden en het vooruitzicht van een nieuwe outfit was voor het heerschap zelfs zo aanlokkelijk dat ik hem even kon losweken van zijn sintcadeau.



Ik koos voor een basisversie zonder rits, als test. Er volgt dus nog wel eens een Cisse mét rits als mijn smalle vent ze ook effectief gebruikt. De tijd die ik niet besteed aan ritsen inzetten, spendeer ik graag aan andere folies, zoals de dubbele zakken, met paspel uiteraard of wat had u gedacht, of het kontzakje dat wellicht nooit gebruikt zal worden, maar fijn is het wel.



Hartje voor de dubbele steekzak.



Een hartje ook voor zachte truien op blote kleinejongensvelletjes.



Nu nog matching leren botjes. Iemand een idee waar ik die kan vinden?

Wie nog kerstcadeautjes nodig heeft: de deuren van de Goldfish HQ staan op 12 en 13 december voor u open tijdens de Big Holiday Shop! Voor wie geen kinderkleren meer van doen heeft: wist je dat Goldfish ook strakke posters in het assortiment heeft?

Broek: Cisse van Zonen09
Trui: Kik-Kid via Goldfish

De adventskalender à la O

Het ietwat gekke - 'hebben wij haar echt gemaakt?' - creatieve verzamelkind wou koste wat het kost een adventskalender knutselen. Mijn veto op de traditionele Lego of Playmobiladventskalenders werd aanvankelijk niet in dank aanvaard, maar scherpte haar ongebreidelde creativiteit nog wat aan. Ze zocht haar kamer, opslagplaats voor ontelbare snoeppapiertjes, toiletrollen, blaadjes, doosjes, rolletjes washi tape, stickervellen, zakjes, elastiekjes en 48292001 kleurproducerende schrijfstokken, af, net als de kelder en kwam toen tot de conclusie dat we toch wel zeker naar de Gamma moesten, want niets voldeed aan haar vereisten.

Ik stuurde haar Pinterest op - 'hoe schrijf je dat, mama?' - en toen had ze een idee. Ik weet niet of het Pinterest materiaal is, maar in de tijd dat ik mij warm liep in de meersen verzon ze dit. Haar vader verstopte er smarties, ieniemienie cadeautjes en briefjes met complimenten in. Meer moet dat niet zijn. ♥

Zoethouders.

We hebben Denemarkens meest bekende bedrijf weer goed gesponsord, dit jaar. Met plezier, overigens, daar niet van. Ondertussen al 6 uur nagenoeg onafgebroken ijver om alles in elkaar te krijgen. We begonnen met de Phoenix vuurtempel. Sinds F 'Felix de Feniks' uit Harry Potter leerde kennen is het nogal grote liefde met alle feniksen. Hoe zou u zelf zijn?

Tijd om een broek aan te trekken? Ik dacht het niet.





Hoe lang zou het duren voor ik zelf op mijn buik mag gaan liggen om alle afgevuurde munitie bij elkaar te zoeken?



Grote liefde ook met Lego Star Wars. Met Yoda dan vooral, maar de toenemende fascinatie voor Darth Vader liet hem kiezen voor de Imperial Star Destroyer. Naast de obligate tekening schreef hij dit jaar ook een brief. Summier. To the point. Helemaal F.



En zoals u ziet zijn we er nog - lang - niet.



Bracht de Sint bij u ook zo'n zalige zoethoudertjes?

Vink en Oon, de verenigde compagnie.

Ik was weer gelanceerd met deze jurk, en sindsdien zat ik ongeveer elke dag achter de naaimachine. Ik hield ook grote kuis en met een minimum input maximum output project in mijn hoofd viste ik een hele stapel kleinere stukken tricot uit de kast.

Babyt-shirten zijn werkelijk ideaal om restjes te verwerken. Mijn voorraad is bijna op, dus dat kwam even goed uit.

Vink, de kampioen in de snelle-babybroekjes (en in zoveel meer, ga gauw kijken!) en ik ruilden onze babypatronen en kunnen vanaf nu de nieuwgeborenen voorzien van een boven- én een onderstuk.

Het werd een allegaartje van stukjes print en effen stoffen. Van korte en lange mouwen. Van boordjes van boordstof, spons of simpelweg de print in kwestie.





Dit was deel 1. Er volgen er dus nog. Als ik iemand plezier kan doen met een 62 of een 68, geef maar een gil.

Patroon: Happy Animals, Ottobre 3/2011

Omni Tempore Family Tour

Ik kreeg van Sofilantjes de vraag om een patroontje te testen en zag dat meteen als dé ideale stok achter de deur om na heel het boekenfeest niet in een zwart gat te vallen. Ik printte het patroon (beschikbaar van maatje 80 tot een volwassen XXXL) en las toen dat je de keuze hebt om per maat te printen. Interessant! De tweede keer (ja, er komt dus nog een tweede versie) vergat ik dit, maar door de kleuren is het eigenlijk heel duidelijk welke lijn je moet volgen. Derde keer goede keer dan maar.

De stofkeuze bleek het grote struikelblok. De drie zijn mentaal uit die kleurrijke tricootjes gegroeid. Voor een pyjama mag dat nog en voor baby's is dat ultraschattig, maar voor een 6-9-12-jarige? Ze zijn er niet meer zo tuk op. Bleek dat mijn nochtans goed uit de kluiten gewassen tricotstapel niet veel soeps herbergde. Een sobere zwarte, zoals bij Pienkel, dat vond de oudste wel ok. Die heeft hij dus nog te goed.

De nood aan pyjama's is hier nog steeds groot én in België is de recykleren reeks aan de gang, dus toen er plots een pyjama van de wederhelft opdook met een verstorven elastiek viel de puzzel in elkaar. Ik weet niet hoe het bij jullie gaat, maar kledingstukken verstellen, dat is dus niét naaien. Dat belandt op een stapel en daarna in de vergeethoek. De oplossing: de schaar erin!



Het was wat puzzelen met de patroondelen. De kraag loopt over in twee delen van de pyjama, maar dat stoort ons niet. Ik stikte de kraag ook door, om de witte spons aan de onderkant wat in bedwang te houden.





Goedgekeurd? Ik denk het wel. Lekker warm en perfect om een hele dag in huis rond te hangen.

Papette, made in Belgium

Wie mij kent weet zo onderhand wel dat ik mij niet kan verliezen in veel 'ho-ho-ho' en 'let it snow'. Die kerstdagen, dat is toch iets speciaals. Ik ben er na al die jaren nog steeds niet uit of ik er nu van hou of eigenlijk liefst ver weg van blijf.

Waar ik wél heel erg van hou is van kaarten schrijven (én krijgen). Vorig jaar waren het deze. In 2012 deze. In 2011 was er precies niets interessants om te tonen. In 2010 was ik zelf creatief met stof en papier.

Deze kaarten van het Belgische Papette staken mijn ogen uit. Eenvoudig van kleur, prachtig van papier en in letterpress gedrukt. Ik weet niet of je het echt kan zien op de onderste foto, maar ze voelt ook gewoon mooi, die kaart. Ik vond ze bij In-pakt, waar van Papette ook nog andere reeksen te krijgen zijn.





Nu ik zo terugkijk zit er wel een lijn in de kerstkaarten die mijn vrienden elk jaar van mij krijgen. Maar zeg eens, welk soort kaartjes krijgen jullie het liefst? De foto's-van-de-kindjes? De handgeschreven wensen? Of maakt het allemaal niet zoveel uit als er maar iemand aan je denkt?

Kan ik iemand plezier doen met een handgeschreven kerstkaart? Ik stuur je mijn mooiste wensen!

De jurk met de gouden knoop

Hoofd vrij, handen vrij… Na het boekwerk ging ik weer stofshoppen. Dat was toch wel een jaartje geleden, wegens geen zin, geen tijd, en toegegeven, ook een overvolle stoffenkast (binnenkort opruiming!). Ik keek een hele avond mijn ogen uit naar nieuwe collecties die o zo goed aansloten bij mijn huidige smaak. Ik laadde mijn mandje vol bij een van mijn gebruikelijke stoffenleveranciers, maar sloot uiteindelijk teleurgesteld mijn tabblad omwille van de belachelijk hoge (internationale) verzendingskosten. Het overgrote deel van mijn mandje bleek van Leah Duncan te zijn (voor Art Gallery Fabrics), dat maakte het zoeken net iets gemakkelijker. Googlen binnen België dan maar!


Tot mijn grote vreugde bleek de meerderheid van wat ik zocht bij Petite Couture te vinden. Wat meer was: ze hadden niet enkel de katoenen varianten, maar ook die in tricot. Deze tricot vond ik zo mooi dat het even duurde voor ik er uit was wat ik wilde maken.


Het werd uiteindelijk een jurk. Een jurk met een voorpand dat ik zelf tekende op basis van een jurk uit O haar kast en een rug naar de Sofia uit Griets nieuwe boek. Ik dubbelde het volledige bovenstuk om geen gedoe te hebben met omzomen en vooral om het lijfje wat stevigheid te geven. Het moest tenslotte het zware stuk tricot voor het rokdeel kunnen dragen.




Het geheel ziet er zo uit. Het rokdeel is gerimpeld. Ik deed dat nog nooit eerder met tricot, maar dat werkt dus ook.



De rug is open (wat een beetje wennen is, naar het schijnt). Bovenaan stak ik een lintje tussen rugpand en voering en sloot het met een gouden knoop:



Tussen rok en lijfje stak ik op verschillende plaatsen een zwart/zilveren elastiekje. Door het elastiekje ging een geïmproviseerd riempje, waarover ik ook nog eens mijn hoofd moet breken, want hoe zet ik dat nu vast? Misschien opteer ik uiteindelijk toch maar voor een touwtje, wie weet.



O koos zelf voor haar zachte lievelingstruitje van Simple Kids. Aan haar neus kan je zien hoe inspannend knopen dichtdoen kan zijn.



Ik twijfelde even of ik de halsnaad zou doorstikken, maar deed het uiteindelijk toch maar niet. Het zou de print storen, besloot ik, en ik had geen idee hoe ik mooi over de stukken paspel zou kunnen stikken.



Tadaa!



Benieuwd naar de stoffen van Leah Duncan (en bij uitbreiding Art Gallery) waar ik zo wild over ben? Je vindt een deel in mijn selectie op de website van Petite Couture. Tot 28 november krijg je er 10% korting.