Ze zijn zeldzaam, die stille momenten. Meestal is er een scherm mee gemoeid. Of boeken. Vaker het eerste dan het laatste, helaas. Al mag ik dat misschien niet zo stellen, dat 'helaas'. Het een moet al wat harder aangemoedigd/afgeremd worden dan het ander, dat is waar, maar net als lezen heeft ook spelletjes spelen (lees: gamen) zijn positieve kanten. Toch, ik blijf het moeilijk vinden om daar een lijn in te trekken. We willen kansen geven, zorgen dat ze mee zijn met hun tijd, dat ze weten wat er leeft, dat ze technieken onder de knie krijgen, inzicht krijgen, vaardigheden trainen... Tegelijk willen we uiteraard niet dat ze een halve dag in de zetel hangen, amper nog bewegen, minder spelen en vooral: constant kibbelen over wie al het langste heeft gespeeld.
De mensen van Lego nodigden ons uit voor wat inzichten in die twee werelden, die van het online en het offline spelen. Terwijl de kinderen met de blokken bouwden mochten wij luisteren naar een prof die best wel wat interessants wist te vertellen over die kleine digital natives en hun spelgedrag.
De 11-jarige was na afloop best nieuwsgierig naar wat de professor te vertellen had. Het klonk hem als muziek in de oren dat online spelen voordelen heeft. Snel beslissingen nemen, keuzes maken, doelen bereiken, tactisch inzicht krijgen, oog-hand coördinatie verbeteren… Hij knikte instemmend. De 11-jarige begrijpt gelukkig ook dat het niet alleen maar naar een scherm kan worden gekeken. Dat de blokken ook moeten renderen en het moet gezegd: we mogen absoluut niet klagen. Online en offline gaan hier hand in hand. Met Harry Potter voorop. De boeken, de films, de oude Lego sets (wie er nog staan heeft en er vanaf wil: mail mij!) en ook de Lego games uit de iTunes store. Het loopt vlotjes in elkaar over. Boeiend. Uitermate boeiend.
Er zijn regels bij ons, ja. De iPad komt niet uit de kast zonder dat de timer wordt opgezet. In de eerste weken van ons leven mét iPad ging het wel duusd miljard keer per dag: "Maar x zit al zo lang op de iPad! Niet waar! Toch wel!." Ik moet er geen tekeningetje bij maken. Om horendol van te worden, dat gekissebis. De oplossing hier was: time slots invoeren. Geen gezeur over wiens beurt het is, hoe lang het nog duurt en wie er het meeste speelt. Elk een half uur. Punt. Al zijn we daar in de vakantie wel wat soepeler in. Levels mogen uitgespeeld worden, dat spreekt, tenzij we merken dat er een beetje gesjoemeld wordt, want een nieuw level beginnen twee minuten voor de timer afloopt… mja, dat hebben ze uiteraard ook al geprobeerd.
Maar waar ik eigenlijk wel benieuwd naar ben... Hoe gaat dat bij jullie?
