Bedlectuur.

Ik heb er even op moeten wachten, maar het was het wachten meer dan waard. Tyler Knott Gregson is ruim anderhalf jaar mijn dagelijkse gezel bij de eerste ochtendlijke koffie. Mijn liefde voor zijn teksten maakte in die tijd wat evoluties door. Van zijn typewriter series die mij vaak baffled en een tikje ongefocusd naar het scherm lieten staren, over zijn haiku's die ik steeds meer ging appreciëren, naar zijn lange teksten die er momenteel voor mij met kop en schouders bovenuit steken. Mijn gemoed evolueerde mee, dat spreekt.



Ik sloeg meteen aan het bladeren, op zoek naar 'gevaarlijke' teksten. Naar deze die ik niet kan lezen zonder even ergens anders te zijn.

Deze is er eentje van. Sinds jaar en dag de cover van mijn Pinterest bord.