Ziek.

Het kleintje dat gisteren na school nog per sé wou gaan fietsen ("Want de zon schijnt! En het is zooooo lang geleden!") hangt vandaag een beetje slap in mijn armen. Het kleine, krakende stemmetje dat vanmorgen hees vanuit zijn kamer "mag ik een bekertje water, mama?" piepte, beloofde niet veel goeds. Hij kwam tussen ons liggen, zijn gloeiende koppie in mijn hals, zijn warme voetjes tussen mijn dijen. Een klein, gloeiend kooltje. Not good. Dat hij helemaal alleen in het grote bed wilde blijven liggen toen bleek dat het echt hoog tijd was om op te staan als we I en O op tijd in de turnles wilden krijgen: definitely not good.

De hele dag, het hele weekend krijgt meteen een andere invulling. We blijven thuis, cocoonen rond de zetel met het zieke kindje en niemand is ooit meer bezorgd dan wanneer het 'kotsbakje' tevoorschijn komt.

Het is stil. Ik werk me richting deadline. De dochter naar een feestje, de jongens verenigd rond de Star Wars Lego boeken.

Morgen is het vast weer beter. En kan hij zijn traditionele zaterdagsochtendse schaakpartij met zijn vader inhalen. Fingers crossed.


*hier in betere tijden met beste vriend B. in een partijtje knuffelschaak*