Project #boostyourpositivity: week 4

We staan er eigenlijk een beetje van te kijken, Kelly en ik en iedereen die erbij betrokken is. We zijn soms wat aangedaan van jullie enthousiasme. Dankbaar in elk geval voor alle boosts die we van jullie kregen en stilaan ook heel benieuwd om te zien wie er op 8 maart zal bij zijn. Ik heb de afgelopen weken zoveel nieuwe blogs en instagrammers leren kennen. Zien wie daar achter zit zou wel fijn zijn.

Ik kan jullie eindelijk zeggen dat de locatie nu echt vast ligt. We zien jullie graag in grote getalen afzakken naar Bar Bidon. Een topplek, al zeg ik het zelf. Het gaat daar zo ongelofelijk de max zijn. En het mooie is dat het gewoon naadloos aansluit bij het onderwerp van deze week, want zeg nu zelf: brunchen, koffie drinken, fietstochtjes maken... dat klinkt geweldig als pure ontspanning!

Maar voor we zover zijn is er nog week 4 en die gaat over 'destress'. Save the best for last. Of misschien was het zo gepland dat ik het gewoon keihard nodig had, dat kan ook.

Ik schrijf dit op het einde van de krokusvakantie en ik geef toe: ik ben gaan lopen daarnet. Letterlijk. En ook een beetje figuurlijk. Ik zie mijn kinderen doodgraag en we deden fijne dingen. Gisteren in Oostende bijvoorbeeld. Zwemmen vanmorgen. Schilderen. Fietsen. Speeltuinen. Vriendjes. Cupcakes. Films kijken. Lego spelen. Stuk voor stuk fijne activiteiten, dat is waar. Maar het gekibbel tussendoor... man, man, man, wat kan ik daar slecht tegen. Ik had ze af en toe eens aan een haak willen hangen.

En dan denk ik aan Kelly's doodgewone dingen. En weet ik dat het allemaal niet zo'n kommer en kwel is, want er waren ook voor mij een hele hoop mooie momenten. Ik dronk thee met vrienden, ging lopen met mijn loopmaat, las een boek uit op 2 dagen, ging geweldig lekker (en in goed gezelschap) eten bij j.e.f., kreeg fijne verjaardagscadeautjes en shopte met mijn moeder een nieuwe outfit bijeen. Ik mag niet klagen. Echt niet.

Zeg mij eens, waarom heb ik dan zo weinig het gevoel dat ik echt helemaal ontspannen ben? Pas op, bij bovenstaande activiteiten ben ik geweldig op mijn gemak. Ik geniet. Echt. Maar naast die 'speciale momenten'... Moét ik werkelijk altijd denken aan het huishouden, de kinderen, de to do lijst op mijn werk, de afspraken hier en daar, het geplan op allerlei vlakken? Is dat typisch vrouwelijk? Waarom krijg ik dat zo moeilijk afgezet?
Is dat bij jullie ook zo? Wat is de magische truc? Waar kunnen jullie echt van ontspannen? Lukt dat met kinderen in huis? Gunnen we onszelf te weinig tijd, omdat er altijd wel iemand anders is om voor te zorgen? En wat dan met onszelf? Wat is jullie ultieme ontspanning? Daar ga ik deze week even over nadenken.

Ook deze week is er een instagramchallenge. Ik wil vrolijke dingen zien en inspiratie opdoen voor heel veel fun!