De 4 challenges deden mij (en jullie) bewust nadenken over de onderwerpen en dat alleen al vond ik een geweldig cadeau aan mezelf. Ik kwam tot de conclusie dat ik eigenlijk niet te klagen heb. Ik heb de grote luxe dat ik niet fulltime hoef te werken. Hierdoor kan ik een hoop dingen meepikken die totaal onverwachts op mijn weg komen. De boeken, bijvoorbeeld. Of het naaien tout court. Het bij elkaar schrijven van deze blog. En vrienden zien, ook overdag als dat lukt. Ik kan ontzettend genieten van allerlei vrienden-get-together dingen. Ik doe eigenlijk niets liever. Maar echt, echt, echt helemaal ontspannen, een echt leeg hoofd, dat lukte tot voor een paar jaar alleen maar als ik sliep, denk ik. En dan nog.
Ruim 2 jaar geleden kwam daar verandering in, nadat ik mezelf inviteerde als loopmaatje bij een mama van school die hier in de buurt woont. De beste zet ever, want mezelf bij anderen opdringen, niet zo erg ik. Naast het lopen vond ik ook mijn oude liefde terug in het zwemmen. Ondertussen lopen we meer alleen dan samen en toch blijft lopen de ideale ontspanning. Muziek op, schoenen aan en gaan. Ik ga er vanzelf van glimlachen.
Met heel veel tijd heb ik ook geleerd dat het niet altijd maar sneller moet. Ik kan enorm genieten van traag en lang. Van vogels kijken, konijnen spotten, wolken volgen en zien waar het regent in de verte. Bij traag en lang gaat mijn hoofd heel even van de wereld. Dan gaat het plots vanzelf. Dan ben ik pas echt weg. Weg ideeën. Weg zorgen. Weg nog-dingen-die-vandaag-echt-wel-afmoeten. Absoluut niets.
Eigenlijk sport ik dus voor mijn hoofd. En voor het bad achteraf. Mja.

Zalig als je tijdens het lopen volledig 'off switched', dan heb je opeens wat kilometers op je teller en er is precies opeens zoveel in je leven dat klopt en op zijn plaats valt. Ik krijg ook zonder moeite te doen leuke ideeen tijdens het lopen, meer dan wanneer je ideeen zoekt terwijl ik aan de tafel zit.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je een manier gevonden hebt om je hoofd leeg te maken.Bij werkt dat tijdens de yoga(minder de laatste tijd maar dat ter zijde) maar ook tijdens het naaien,dan heb ik gene tijd om aan iets anders te denken want dan gaat het fout ;-)
BeantwoordenVerwijderenDat gevoel krijg ik als ik op mijn yogamatje lig, echt heerlijk!!
BeantwoordenVerwijderenIk mag dit soort postjes niet meer lezen. Ik mis het lopen zo erg, maar na drie keer compleet door mijn enkel te gaan, mag ik niet meer / of kan ik niet meer. Gelukkig is er nog zwemmen en yoga en fietsen naar het werk.
BeantwoordenVerwijderenIk sport om vriendinnen te zien en voor de cocktails achteraf. 't Is ook een motivatie :)
BeantwoordenVerwijderenVogels, konijnen, wolken.. dat apprecieer ik nu ook tijdens het joggen !
BeantwoordenVerwijderenik loop zelfs zonder muziek.. zodat ik kan horen wanneer de lente in aantocht is..
de vogeltjes hier op het platteland.. zalig..
ik ben al in blije afwachting van het bloesemjoggen
https://liebest.wordpress.com/2013/04/28/b-l-oesems/
dit jaar moet ik echt eens op pad met mijn fototoestel ipv gsm..
Ohhhh.....wat herkenbaar!
BeantwoordenVerwijderenLopen staat op mijn lijst voor 2015 :-) . Zo graag en vaak gedaan en de laatste jaren zo verwaarloosd... zonde! Bij deze, vnv gaan mijn loopschoenen aan.
BeantwoordenVerwijderenGoed voornemen! Succes!
VerwijderenHa, ik schreef zelf over 'het bad', maar was eigenlijk vergeten dat het lopen (dat zich er ook meestal voor afspeelt) soms even ontspannend is :)
BeantwoordenVerwijderenMij lukt het soms zelfs niet om mijn hoofd leeg te maken tijdens het lopen. Ik zet dan soms dingen op een rijtje en structureer mijn gedachten. Ofwel loop ik mijn frustraties eraf, dat kan ook. Maar deugd doet het (bijna) altijd.
BeantwoordenVerwijderenZooo herkenbaar! Ik vind het telkens toch wel spectaculair om te voelen hoeveel 'goed' dat lopen doet voor mijn kopke; zelfs al heb ik vooraf absoluut geen zin om te gaan, achteraf voel ik me iedere keer zalig!! Ik kreeg maandag de toffe medemedeling (not) van de dokter dat ik met een peesontsteking enkele weken niet meer mag lopen en ik denk dat de kinesisist nu al zot geworden is van mijn vraag: "wat denk je, wanneer zal ik weer kunnen gaan lopen?" :)
BeantwoordenVerwijderenOh, vreselijk! Beterschap!
VerwijderenHet lopen gaf mij vooral een enorme buzz op het moment dat ik niet meer besefte dat ik aan het lopen was maar gewoon rustig aan het nadenken. Ineens sta je drie kilometer verder! Zalig gevoel!
BeantwoordenVerwijderenIk ben beginnen lopen om weg te lopen - weg te lopen van de drukte van het gezinsleven. En nu, ondertussen zo'n drie jaar verder, loop ik nog steeds. Nog geregeld eens weg :-)
BeantwoordenVerwijderen