Wie hier al een tijdje meeleest weet dat Sara van In-Pakt mij af en toe weet te bekoren met mooie papierwaren. Als tiener kon ik mij volledig laten gaan in handgeschept papier en andere kunstige papierwaren, en zie, het is er nooit helemaal uit gegaan. Deze kaarten waren een knipoog naar mijn verleden. Prachtig papier en letterpress. Memories. Bij dit inpakpapier moest ik mij forceren om het te gebruiken, maar ik overwon mijn 'dit-is-veel-te-mooi-om-het-te-gebruiken' angst en kreeg heel veel complimenten over mijn keuze. Ha!

Sara maakt een van jullie gelukkig met een volledig op elkaar afgestemde set inpakmateriaal.



Zoals altijd: laat een comment na en ga zeker eens kijken naar het uitgebreide assortiment. Mijn favorieten van het moment? eva & anne, absoluut!

Het is een beetje druk, hier, want ook aan de weggevers van The Goat On The Moon en Kidsdinge kan je nog meedoen. Dit weekend knijpen we er even tussenuit, maar maandag zijn we terug. Het belooft een geweldige week te worden, dus stay tuned!

Voor wie zijn geluk niet van deze actie wil laten afhangen geeft Sara tot en met 15/05 20% korting op alle papier aan de lopende meter met de code KADO!

Oon viert feest met The Goat on The Moon!

Ik leerde Sofie van The Goat On The Moon enkele jaren geleden kennen toen ik nog naar beurzen ging om nieuwe webshops te leren kennen (en om te shoppen, dat spreekt). Ik zag fijne dingen op haar stand, maar vooral de naam bleef hangen, want Goat Fell (niets met geiten te maken, trouwens) is een plek waar ik zo'n mooie herinneringen aan heb dat ik instant blij word van het geitje in het logo.

Voor keukenhebbedingen hebben wij een zwak en daarvoor waren wij bij The Goat On The Moon aan het goede adres. De snorrenkoekvormpjes zijn nog altijd een succes en de snorrenboterhammen zijn geen dagelijkse kost, maar blijven wel heel fijn om kinderbordjes mee te verrassen.

Sofie gooit het nu echter over een andere boeg en legt haar volledige ziel in haar confituur waar je binnenkort vast meer over hoort. Op de website staat het nu dus vol koopjes!

Wij mogen hier deze leuke lepelset van Qualy weggeven. Ik moet hem vrijwaren van de gretige handen van de zoon die de vogeltjes zo mooi vindt, dus rep u naar de comentaarbox en gil heel hard: ik wil! Geef toe, is dat een ideale set voor zomerse barbecuegelegenheden of niet? Kom maar op, zomer!



Deelnemen kan tot en met vrijdag. In het weekend maak ik de winnaar bekend.

Tot morgenavond kunnen jullie nog deelnemen aan de posterwinactie van Kidsdinge.

Ik ben jullie ook nog de winnaars van de CosyKids bonnen verschuldigd.
De onschuldige kinderhand van dienst viste volgende gelukkigen uit de pot:

· Skunkamamsie
· Mie
· ElsS
· *lalotte*
· variouskinds

Stuur me een mailtje en ik zorg ervoor dat jullie de bonnen kunnen verzilveren.

Over Ikea en relaties.

Ik moest glimlachen, dit weekend, toen ik aan het ontbijt dit las in de krant. Ook door relaties van 20 jaar kan Ikea een aardig stormwindje laten waaien. Kort en krachtig, maar toch...

De laatste jaren winkelden wij nog amper bij Ikea of het was voor wat kleine hebbedingen. De meeste grote Ikea spullen hier dateren van de tijd dat we een huis in te richten hadden, zo'n 14 jaar geleden. Onze Karlanda bank heeft er 12 jaar trouwe dienst opzitten. Er sliepen talloze logees in, wij ook, vaak met baby's die het niet zo nauw namen met het (ons) dag- en nachtritme. Er werd in gesprongen, kampen gebouwd, you name it. Net toen ik tegen de wederhelft zei dat de kussens toch wel hun beste tijd hadden gehad en hij zei dat ze nog wel even konden meegaan (springende kinderen indachtig), begonnen de kussens door te scheuren in de naden. Niet meer te herstellen. Zelf kussen naaien, zegt u? Ik denk het niet.

We twijfelden. Nog eens Ikea? De Karlanda bestaat ondertussen niet meer, maar Karlstad leek een deftig alternatief. Of toch maar voor een duurdere bank gaan en de kinderen telkens tot de orde roepen?

Ikea, zei de wederhelft die geen zin had in nog meer gemopper. Ikea dus. Maar het was mijn dag niet. Ik had bij Dreamland al een kassier verbouwereerd met een doos Lego in zijn handen laten staan, omdat ik het niet fair vond dat ze beweren de goedkoopste te zijn, maar de doos in kwestie in de winkel 12 euro duurder was dan op de website. Om maar te zeggen, ik zat al een beetje op mijn paard.

Daar kwam vast narigheid van. Ik voelde het aan mijn theewater, maar mijn gezin, dat wilde naar Ikea.

We wisten welke bank we wilden. Dat was een hindernis die we zonder problemen namen. Zelfs de stof lag vast. Check. De kinderen jengelden om een voetenbank. Of een hoekbank. Ugh. Nee. Toe, mama! Nee. Maar dat is zo cool! Nee. U voelt 'm al komen, de wederhelft deed niet mee. Die wou best wel een voetenbank. Maar mijn hoofd had daar geen plaats voor. En bij nader inzien de zithoek ook niet. Exit voetenbank.

Kinderlijk gekibbel: extra voer voor het pesthumeur dat gestaag groeide.

Het was druk, maar we werden snel geholpen. Aan de balie ontspon zich volgend gesprek:

- "De Karlstad driezit in stof x aub."
- "Met deze bestelbon kan u de stof afhalen bij de klantendienst. De bank vindt u in rij x, plaats x."
- "Hoe? Moeten we dit nù meenemen?" (De Karlanda werd ooit netjes geleverd.)
- "Ja. (insert verbaasde blik. Wie wil er nu een zitbank kopen en die niet metéén meenemen? Ik zag het haar zo denken.) U kan het vandaag laten leveren voor €39. Daarvoor spreekt u aan de uitgang iemand van de bestelbussen aan. Maar u moet het wel zelf uit het rek nemen. Of u kan het later laten leveren voor €79."

Toegegeven, ik had mij niet goed geïnformeerd. Een paar dagen een extra driezit in huis zag ik daar, op dat moment, niet zitten. Het zal u niet verbazen dat mijn pesthumeur ondertussen redelijk uit de kluiten gewassen was. Maar het ergste moest nog komen.

Ik weet niet hoe dat bij u zit, maar een driezitsbank uit een rek sleuren is niet mijn favoriete bezigheid. Uiteraard stond er bij rij 9 net een vorklift voor de bank, waren de rekken ernaast helemaal gevuld zodat de manoeuvreerruimte nihil was en was de bank zo ingepakt dat een mens er compleet geen grip op heeft.

Na 3 mensen te hebben aangesproken werd het liftje een paar meter verder gezet en konden we zelf een poging ondernemen om het onding uit het rek te krijgen. Ik geef toe dat ik geen geweldig grote inspanning heb geleverd. Het hielp uiteraard niet dat de bank aan de pallet bleef haken. Ook niet dat de kinderen voortdurend commentaar gaven. Al helemaal niet dat ik mij niet kon voorstellen dat ik die bank ooit op zo'n klein karretje gemanoeuvreerd zou krijgen. En stel dat het lukte, kon ik dat gevaarte dan door de menigte laveren zonder iemand omver te rijden? Ik had het gehad met klantvriendelijkheid. Als twee jonge mensen zo sukkelen met een bank... Als drie medewerkers zelfs niet voorstellen om te helpen... Hoe moeten andere mensen dat dan doen?

"Kom," zei ik, "we gaan naar huis." En dat was dat.
Sorry Ikea. Misschien doe ik ooit nog eens een poging. Misschien ook niet. En sorry als de stock die dag niet meer klopte. Het waren wij.

Oon viert feest met Kidsdinge!

Kidsdinge zou geen onbekende meer mogen zijn in webshopland. Inge heeft via Oon al heel wat fijne dingen weggegeven en het is altijd fijn dat jullie net zo enthousiast zijn als ik. Onze Ingela P. Arrhenius bordjes worden elke dag gebruikt en zien er nog steeds perfect uit. Ook onze kerst nesting dolls lokten heel wat fijne reacties uit van onze bezoekers.

Maar eigenlijk, en dat zal u niet verbazen, zijn wij postersfetisjisten. Ik ben vast niet de enige. Speciaal voor jullie verwent Inge van Kidsinge 5 winnaars met een poster naar keuze! Ga dus zeker snel een kijkje nemen en begin alvast te dromen over een geschikt plekje aan de muur. Inspiratie vind je met bakken op het Kidsdinge Pinterest moodboard, het grootste van België. Say what?



Deelnemen kan door een reactie na te laten en ons te zeggen wat je favoriete Kidsdinge item is. Simple as that. Volg je Kidsdinge al via Facebook of Instagram, laat het dan zeker weten in de comments, idem voor wie dit deelt via Facebook, Instagram, blog of andere media.

Meedoen kan tot en met donderdag.

De Petite Couture bon winnaar.

Jullie waren wel heel erg enthousiast over de Petite Couture cadeaubon. En terecht! Wendy en ik genoten er allebei van.

Het is zondagochtend en het werk van 'ieder naam op een briefje schrijven' werd vervangen door 'zeg eens een nummer tussen 1 en 267'?

Na het doorlopen van de onvermijdelijke vragenreeks:

'Waarom moet ik dat zeggen?'
'Waarom is dat belangrijk?'
'Waarom doen we geen trekking zoals deze?'
'Wat krijgt de winnaar dan?'
'Wat krijg ik dan als ik meewerk?'

kwam er toch 161 uit. Als ik goed kan tellen is dat KRuiMeL!



Tot en met maandag kan je ook meedoen aan de CosyKids give-away.

Aaah. Weekend. (en de winnaars van de helen b posters)

Nog maar 1 week ver en ik loop al een dag achter, proper is dat. Gisteren was moreel even balen toen bleek dat het met mijn nek nu echt wel de verkeerde kant uitgaat. Dat jullie zo massaal en enthousiast reageerden, deze week, dat was dan weer een opsteker.



De winnaars van de 4 helen b posters zijn:

· Happy together: Marie
· Hipster: Fruits de Mer
· Leopard: Mieke Jansen
· It's ok: Nobutterfly
Mail mij even, winnaars!

Niet gewonnen? Niet getreurd. Helen heeft een geweldige webshop.

Tot en met maandag kan je ook meedoen aan de CosyKids give-away.

Zo, en nu duik ik het weekend in. Met koffie en een toepasselijke Weekend Knack.

Oon viert feest met Cosykids!

Right, dat gaat hier hard. We zitten al aan onze derde ferme webshoppartner CosyKids!

Mooie dingen bij Cosykids en ook weer een prachtige, rustige site. I like! We moeten er niet flauw over doen: in het aanbod zit niets dat ons niet weet te bekoren, of het zouden babygerelateerde dingen moeten zijn, en dan nog.

Merken als Tas-ka, Isak, de prints van Kerry van Seventy Tree, de stempels van Miss Honeybird, washit tape... we hebben er heel wat van in huis. Een nieuwe ontdekking voor mij ook: biobu van EKOBO. "Deze kleurrijke borden zijn gemaakt van bamboo en mais vezels en met natuurlijke verven gekleurd. Bovendien zijn ze biologisch afbreekbaar." Dat klinkt al goed! En ze zien er bovendien nog fantastisch uit ook.

Ilse van CosyKids verwent jullie met 5 cadeaubonnen van €10! Jullie vinden op de website vast iets dat jullie ogen uitsteekt! Laat me weten wat dat bij jou is.

Deelnemen kan tot en met maandag. Op dinsdag maak ik de winnaars bekend.

Oon viert feest met Petite Couture!

Dat het grote liefde zou worden met Petite Couture stond al onomstotelijk vast van het moment dat ik de website openklikte. Soms is er niet meer nodig dan een sobere, strakke site en een mooie collectie om mij over de streep te trekken. Dat ik een naaidip had om u tegen te zeggen deed er plots niet meer toe. Op het moment dat ik mij grote vragen stelde bij de mijn eigen kunnen én bij de aanwezigheid van een naaimachine in huis shopte ik toch een stapel stof bij elkaar en zei ik ja op de vraag om een stofje te verwerken. Ik weet dat ik soms schoppen onder mijn gat nodig heb. Het maken van deze jurk was zo'n schop waar ik wel degelijk van opkikkerde.

Ik keerde al vaker naar Petite Couture terug. Virtueel wel al a zillion times en ook al echt live. Wendy is een vriendelijke madam en dat helpt altijd geweldig om mij ergens als klant te houden. Ik was dan ook heel blij dat ze jullie voor dit blogfeest wil verwennen met een cadeaubon van €25.

Voor wie niet kan naaien: niet getreurd. Als je iets in tricot of sweaterstof kiest uit het assortiment, dan maak ik voor jouw kind/neefje/nichtje/... een t-shirt of een trui.

Deelnemen kan tot en met zaterdag. Op zondag maak ik de winnaar bekend.

(Tot morgenavond kan je hier ook nog meedingen naar de posters van helen b.)

Diamond Tigers

Het allerfijnste aan naaien+bloggen is dat mijn 2 harde schijven ondertussen een redelijk accuraat gedocumenteerde levensloop van onze kinderen herbergen. Fotogewijs dan toch. Sinds ik amper nog naaide voor de oudste heb ik ook beduidend minder foto's van hem.

Deze diamond tigers waren in mijn hoofd meteen voor hem. Een hele mooie tricot die zich fantastisch goed leende voor een hemd. Alleen... waar vond ik zo even een hemd in maat 164? Ik paste zo goed en zo kwaad mogelijk de grootste maat Theo aan, maar er kwam toch heel wat denkwerk aan te pas om van een 134 naar een 164 gaan. Het is niet perfect, maar het was een goede oefening en het hemd zal vaak gedragen worden deze zomer, dat weet ik nu al. Er is een reden waarom het er op de voorlaatste al zo verrompeld uitziet.




Bij het volgende hemd in tricot voeg ik een beleg toe aan het voorpand, net zoals het patroon voorschrijft. Ik wilde me daar in tricot niet meteen aan wagen, maar het zal vast mooier zijn aan de hals. Ook de positie van het bovenste knoopje is niet helemaal dat. Ik nam een hemd uit de kast als voorbeeld, maar het trekt te hard naar mijn goesting.



Ik stikte de rugplooi door zoals An hier ook al deed, maar dat zou ik - zeker bij grote prints - niet meer doen. Het lijkt een beetje vreemd, al heb ik me er eigenlijk al over gezet.



De kam snaps, dat was een ander paar mouwen. A first voor mij. Tot nu toe was ik daar altijd heel handig omheen gefietst. Maar met de perfecte muntkleurige snaps in mijn handen wou ik het toch eens wagen. Man, dat had toch heel wat voeten in de aarde. Laat ons het zo stellen dat de eerste pogingen verre van succesvol waren. Mocht je je afvragen waarom er zoveel snaps in die pakjes zitten... vast voor mensen zoals ik die er eerst een hoop verknoeien. Ik zag het licht toen de Paspelpoezen mij in de zon aan de Graslei toonden hoe simpel dat wel niet was. Olé! Wie trouwens tips heeft om kam snaps uit je stof te halen: ik hoor ze graag. Uiteraard zette ik mijn strijkijzer - u voelt 'm al komen - een milliseconde op de onderste snap. Het kind heeft het zelf nog niet gemerkt, maar toch...





Stof: Diamond Tigers bij Kiwi Fabrics

Oon viert feest met helen b!

We waren 19 april, gisteren. Oon was jarig! Tijd voor feest! Mijn perenboom stond in bloei en ik dacht terug aan hoe ik, tegelijk met het opstarten van deze stek, ook een hoop mensen leerde kennen. Het internet een speeltuin vol inspiratie en vriendelijke gelijkgestemde zielen.

Een van de mensen die ik leerde kennen was helen b.

U weet - of u weet het niet - dat ik een kopjesverslaving heb. Ik heb een lade vol koffiekoppen die ik elke ochtend met een gelukzalige pas-uit-bed blik bekijk en er 'het kopje van de dag' uitpik. Ik heb vier helen b kopjes in mijn lade staan en mijn absolute favoriet is deze. Ik ben nu eenmaal een zwemmer, you know en mijn herinnering aan gummi badmutsen met bloemetjes is nog altijd levendig.

Om maar te zeggen: ga eens kijken in die webshop wat voor moois Helen allemaal op jullie tafel (of aan de muur. Of aan je lijf!) kan krijgen.

Vandaag mag ik echter iets anders weggeven en wel 4 A3 prints!

Laat in de comments weten of je kiest voor 1. happy together 2. hipster 3. leopard of 4. it's ok.

Deelnemen kan tot en met donderdag. Op vrijdag maak ik de winnaars bekend.


Beeldmateriaal: © helen b

Vakantie zonder zee? Nah...

Nog iets meer dan 24 uur vakantie en ik had nog geen zee gezien. Geen milliseconde. Wel veel wind in mijn haar, zand in mijn schoenen en zon op mijn vel, maar geen zee. Het is niet dat ik een zonneklopper ben, maar een uurtje zee, wat uitwaaien, vliegeren... ik kan daar zo hard van genieten.

Mijn kinderen voelden het al aankomen. O jee, mama wil naar zee. Laat ons maar heel lang doorgaan met waterspelletjes spelen in de tuin, dan is er misschien geen tijd meer over. Ik zag het hen zo denken.

Ze ontsnapten er niet aan. En ja, het was niet zo warm. En het woei ontzettend hard. Vliegeren was top, maar de vlieger inhalen een hele onderneming. De zee was vér vér weg en iemand vond dat zot ver stappen, want 'op het einde van de vakantie zijn wij wel moe, hoor, mama.'

True. Ik zag het. De vakantie eiste zijn tol, maar dit uurtje zee namen ze me niet af.

Het was stil op de achterbank. Héél stil.

Het verhaal achter de A Nana's trui.

Ik was er als de kippen bij toen de A Nana's van Aime comme Marie bij Petite Couture binnenkwam. Ik had nog nét twee stukken te pakken voor anderen teleurgesteld moesten wachten op een nieuwe levering. Ik ging ze snel, samen met Vink, ophalen, waarbij we ons uiteraard door nog wat andere mooie stoffen lieten verleiden...

Vol goeie moed ging ik aan de slag. De Leather Sweater was al herhaaldelijk een succesrecept gebleken, dus lang moest er niet worden nagedacht.

Niet lang nadenken, dat is niet altijd een goede zet.

Deze sweaterstof - heerlijk zacht en oogverblindend mooi - rekte blijlange niet zo hard als ik gewoon was. Waar ik meestal koos voor 'boordjes in dezelfde stof' kwam ik nu bedrogen uit. De halsboord bleek veel te klein (weinig rek, zei ik zelf niet?), dus ik tornde de hele handel los en knipte ze nog wat groter. Om vast te stellen dat het er echt wel ridicuul uitzag. U raadt het gevolg aan: lostornen, part two!
Het werd uiteindelijk een stuk boordstof, maar het golft een beetje en I don't like that. Dat het even tijd zal vragen om dat niet meer te zien, dat staat vast. Stevig strijken is de boodschap.

Voor de mouwboorden was ik geleerd. Dacht ik. Ik knipte ze wat ruimer, maar de duimsgaten zullen toch enkel voor het oog zijn als ik niet wil dat de dochter met afgeknelde duimen uit school terugkeert.

Voor de rest: topstof! Onder invloed van het licht ziet het ze er telkens weer anders uit. Fotograferen is moeilijk, hier, met al die zon.

En mijn dochter wordt veel te snel groot. Dat ook.




Patroon: Leather Sweater uit La Maison Victor
Stof: A Nana's van Aime Comme Marie bij Petite Couture

Oh, oh, oh, wat jammer van die Theo.

Oh, wat ben ik toch een kieken. Soms. Het moment dat ik ontdekte dat het pakje stof effectief een geknipt hemd huisvestte... Waarlijk, ik heb al tijden niet meer zo hard gevloekt. Ik ben niet vies van wat bandwerk, dus het verbaasde me eigenlijk niet dat ik twee hemden tegelijk knipte. Alleen was het niet het plan om het een jaar te laten liggen en al helemaal niet omdat het 'het officiële' en meest deftige Theo hemd moest worden nadat de testversie keihard in de smaak was gevallen.

Verdorie, verdorie, verdorie.

Dit stofje was mijn allereerste aankoop en heel erg oranje, speciaal voor het kind dat van oranje houdt.
Ik hoopte nog stiekem dat ik een andere maat had geknipt, maar dat bleek vooral heel erg wishful thinking, want dat hemdje is ondertussen al heel erg nipt.

Ik werkte het netjes af. Liet alle tierlantijntjes achterwege en ging voor basic. Het lukte allemaal zo goed dat het wellicht het allernetjeste hemd is dat ik ooit produceerde. Dat heb je dan. Gaat naaien dan als niets, dan blijkt het te klein.

Verdorie.

Ik vroeg op Instagram nog of ik witte of groene knopen zou gebruiken. Dan matchte het helemaal met het andere hemd. Maar omdat deze Theo toch een ander kindje gelukkig zal moeten maken, speelde ik op veilig en koos ik voor wit. Dus. Als iemand zijn zoon ziet in deze Theo 116 (small), je weet me te vinden.

Vier mee! Want 5 jaar bloggen, dat verdient een feestje!

Het is april, en in april ga ik altijd hier eens teruglezen. Vijf jaar geleden ondertussen. Het kind dat toen nog aan de borst hing kan ondertussen lezen en rekenen en leeft in een wereld van Harry Potter, Star Wars en schaakpartijen. Ik heb dié bank nog altijd niet gekocht. Ik ben er evenwel nog altijd dol op en dat is ook al wat. Dus ooit, misschien. Ooit. Het eerste rokje is ondertussen verkocht, ik zie nog altijd graag tulpen, we zijn nog steeds frequente speeltuinbezoekers en stress... ik ben er nog niet vrij van, helaas.

Maar kijk, de perenboom staat bijna weer in bloei en vijf jaar bloggen, dat verdient echt wel een feestje.

Ik sprak mijn lieve sponsors aan. Mensen met wie ik de afgelopen jaren fijn heb samengewerkt. Mensen met wie het klikte en met wie ik ontspannen en in alle vertrouwen afspraken kon maken. Het groepje werd vervoegd door een nieuwe sponsor, eentje die er ook mag wezen. Wat het allemaal precies zal worden, daarover laat ik jullie nog even in het ongewisse. Dat het fijn zal worden, dat staat vast.

Vanaf maandag 20 april gaan we van start met de eerste give-away van een hele reeks. Tot die tijd kunnen jullie al virtueel watertanden bij deze fijne webshops. Ik hoop dat jullie net zo enthousiast zijn als ik.

En aan iedereen die hier af en toe een kijkje komt nemen: bedankt voor 5 fijne jaren!

En de oudste, die kreeg ook nog eens wat.

Hij moest lang op zijn eigen leather sweater wachten, onze grote jongen. Erg lang. Zijn stof lag hier nochtans al het langst (denk: pakweg een half jaar) en toch ontstond er eerst een collectie leather sweaters voor de siblings. Hij morde daar niet over. Wist dat ik er zelf verveeld mee zat. En bovendien, het jong mort nooit over kleren, dat is dan weer pluspunt. En zo kreeg hij er, na héél erg lang wachten, ook een. In maat 164. Ik moet u niet zeggen dat daar al behoorlijk wat stof in kruipt. Maar oef. Weer een taak van het lijstje geschrapt.

Hij trok hem meteen aan en mort alleen al ik hem er op wijs dat drie dagen na elkaar dezelfde trui aantrekken toch echt wel voldoende is. Of dat wijst op 'heel erg blij zijn' of 'opkomend pubergedrag', dat moet ik nog even uitzoeken.

Iets maken voor de grote jongen geeft mij ook het perfecte excuus om hem eens voor de lens te krijgen. Ernstig. Niet dollend met zijn broer en vooral zonder gekke bekken.

Op deze foto vindt hij zich niet mooi, terwijl iedereen er weg van is. De zwart-wit versie op Instagram vind ik zelf nog net iets mooier.



Hoe tevreden ik ook ben over die leather sweater, dat naadje in de nek stoort me toch altijd een beetje. Misschien overlock ik dat stukje de volgende keer niet, maar stik ik het gewoon vast, zodat ik de naad beide kanten op kan draaien. In de hoop dat het dan mooier valt, that is.



Maar ernstig blijven, moeder... Dat is toch echt nog wat teveel gevraagd.



Maar verder kan ik - na al die versies - alleen maar zeggen: toppatroon! Ook ideaal voor beginners én voor mensen die schrik hebben van tricot. Je kan er echt niets mee verkeerd doen.

Stof: Paapii triangles blue bij Hotstof
Patroon: Leather Sweater van La Maison Victor

De bloesem Candy Dress

Na de eerste versie was het al duidelijk, een tweede versie drong zich op. Ik hield het opnieuw - koppig as ever - bij tricot in plaats van sweaterstof. Zij suggereerde om de mouwen te dubbelen, en aangezien poging 1 goed uitdraaide zonder boventransportvoet, ging ik bij versie 2 inderdaad voor gedubbelde mouwen.



Omdat in de handleiding van LMV de zijnaad gesloten wordt voor de mouw erin gaat en ik geen overlockdraden wou zien aan de mouwboog, pakte ik dat als volgt aan:

1. Knip 2 mouwdelen, stik deze aan elkaar vast langs de rand van de mouw en overlock (of zigzag) de mouwboog van 1 mouwdeel.



2. Bevestig de mouw in de opening.



3. Zoom de mouwboord 1 cm om, speld vast en stik door op de buitenkant van de mouw.



Dit is dan het resultaat:



Ik maakte opnieuw een 134, met een ietsje langer rokdeel, maar het is toch nog aan de korte kant. Het bovenstukje zou dan weer een centimeter of twee korter mogen.



Ik koos opnieuw voor 'alles hetzelfde' en maakte de zakjes en het heuplint in dezelfde bloesemtricot.



Ze is blij, mijn meisje. Een gemakkelijke, stoere jurk in een vrolijke meisjesprint. En helemaal in sync met de bloesems in onze straat.



Stof: Sweet Annie Blossom, een ontwerp van Els Vlieger, exclusief bij Kersenpitje
Patroon: Candy jurk uit La Maison Victor