Oon: Wales, dag 2: The Four Falls Trail

dinsdag 21 juli 2015

Ons bioritme zal nog niet op Welshe tijd, want het was nog maar half acht op een regenachtige zondagochtend en wij stonden al fully dressed op onze dorpel, klaar om de buurt te verkennen. Eekhoorns, dassenholen, een hele hoop konijnen en een kleine pad, dat was het resultaat van een klein uurtje wildlife spotten. En een regenboog!

Maar het weer werd beter, dus we hielden een early lunch en besloten om meteen werk te maken van een van de topwandelingen en things to do bovenaan mijn lijstje, de Four Falls Trail.

We lieten er dus geen gras over groeien en trokken naar 'een wit baantje zonder nummer' (lang leve onze kaartleesskills) in de buurt van Ystradfellte waar uit het niets een car park verscheen en de wandeling startte. Die wandeling was meteen goed voor 10 kilometer in de benen en bracht ons naar 4 watervallen.

Het bord met de uitgestippelde wandeling wist te vertellen dat ze 'strenuous' was. Slik. Ruim 10 kilometer voor drie wij-vinden-wandelen-niet-leuk kindjes... wat zou dat geven? Maar Wales is duidelijk België niet en ze verbaasden ons alle drie (maar vooral de kleine jongen) door hele afstand vol klimmen en dalen gezwind en zonder morren uit te stappen. Met dank aan de 43 paaltjes onderweg die de afstand bevattelijk maakten. Courageus en vol energie - "Juf zegt dat ik moet doorzetten, mama." - liep de kleinste zo vaak mogelijk voorop. Zoveel wijsheid in zo'n klein ventje, daar waren wij nu eens van onder de indruk.

Waterval 1, Sgwd Clun-Gwyn, bleek niet geschikt om in te zwemmen. Waterval 2, Sgwd y Pannwr, aanvankelijk ook niet, maar we vonden een klein pad dat ons toch aan de voet van de waterval bracht. We zwommen, al is zwemmen misschien veel gezegd. Het water was echt ijskoud zodat zelfs de wetsuits niet echt voldoende bleken.

Waterval 3, Sgwd Clun-gwyn Isaf (Lower Waterfall of the White Meadow) bleek een nog geschiktere zwemplek, maar niemand zag het zitten om zich weer om te kleden. Een diepe pool hier en vlakke rotsen om van te springen. Onthouden!

Ik wilde per sé Sgwd y Eira (Waterfall of the Snow) zien, maar het was zondag en mooi weer en het was een toeristische trekpleister eerste klas. Niemand bleef echt lang, maar er was een va-et-vien van mensen op slippers of ander ongeschikt schoeisel en vaak ook met kinderen in hun nek. Absoluut niet ideaal, want de helling was steil en ik heb in geen tijden zoveel keer 'voorzichtig!' gezegd als toen. Door het vele volk en de scherpe stenen was het ook niet de plek om onze wetsuits weer aan te trekken. We deden dan maar wat alle toeristen doen: achter de waterval door stappen.

En toen was de kleine stapper een beetje moe. Even de benen laten rusten en wat eten en hij was weer vertrokken.

Want stappen in zo'n decor is helemaal geen opgave.

Op de terugweg stuurde de gps ons langs een stuk van de Sarn Helen. We stopten nog een paar keer om in een vertakking van de Afon Llia te spelen. Vijf minuten en ze zaten er in, uiteraard.