Oon: Wales, dag 6: Llyn y Fan Fach en Carreg Cennen

Het viel erg goed mee met het weer, vandaag. We moesten ook het huis uit, dus we begonnen onze dag met inpakken en de auto volladen. Om 9 uur waren we al vertrekkensklaar (ik moet er geen prentje bij maken om u een idee te geven hoe vroeg de dag hier dan we begint, zeker?). Onze laatste dag in de Brecon Beacons en er 'moesten' nog wat plekken aangedaan worden waar we anders niet meer in de buurt van zouden komen.

We reden naar Llanddeusant waar we het piepkleine wegje vonden dat ons naar het begin van de wandeling naar Llyn y Fan Fach leidde. Toch wel een paar hartinfarcten op dat baantje, want single track, overal putten, haarspeldbochten en dus constant op mijn ongemak voor mogelijk tegenliggers. Die bleken er uiteindelijk niet te zijn, maar goed, als er iets is wat mij hier zenuwen bezorgt zijn dat wel die smalle weggetjes zonder uitwijkmogelijkheden.
Anyhow, we vonden het car park met onze ogen dicht en begonnen de wandeling naar het meer, goed voor 1,5 mile bergop. Het pad was breed en er was steeds water in de buurt, dus genoeg afleiding om het eventuele wandelgezaag te temperen. Geen gezaag, vandaag, gelukkig, wel een kleintje dat zwaar aan mijn arm hing. Niet ideaal, maar die kleine beentjes hebben toch al flink mogen draven, dus het was hem vergeven.

Op de bergkammen/heuvelruggen rond het meer (ik weet nog altijd niet of het nu bergen of heuvels zijn) liepen mensen die de lange wandeling volgden. Dat moet echt spectaculair zijn en wondermooie vergezichten opleveren. Als we goed luisterden konden we horen wat ze daarboven zegden.

Tot mijn teleurstelling alweer geen wild swimming vandaag. We hadden ons er nochtans op voorzien en alle zwemmateriaal mee naar boven gedragen. Een groot bord verbood zwemmen - al zou ik dat eigenlijk nog omzeilen - en haalde gelijk ook enkele vuile ziektes aan. Die zag ik net iets minder zitten. Jammer! Het meer gaf onder die donkere lucht ook een dreigende aanblik. Het ligt op meer dan 500 meter hoogte en is tot 29 meter diep. Bij een buitentemperatuur van een graad of 12 voelde het water alweer ijskoud. Onder een stralende zon had het er misschien wat uitnodigender uitgezien, maar niet getreurd: er zijn minder aantrekkelijke plekken om even uit te rusten en op verkenning te gaan.

De weg ernaartoe was ook de moeite. Water, distels, vingerhoedskruid en a zillion schapen.

Daarna reden we naar Carreg Cennen. Voor ons helemaal de verkeerde kant op, maar een absolute must see. Het duurde helaas een eeuwigheid voor we het hadden gevonden. Een ruïne op een heuveltop laat zich niet zomaar van elke kant benaderen. Maar - mijn vader indachtig: "We komen altijd wel ergens uit!" - geraakten we toch waar we moesten zijn. De zon liet ons in alle rust picknicken voordat ze weer achter een grijs wolkendek verdween. Gelukkig alleen maar dreigende wolken en geen regen. Oef!

Carreg Cennen is een van de enige privately owned castles in Wales. Het is werkelijk prachtig gelegen, zo bovenop de heuvel, met een 360° zicht op het Welshe landschap. De zonen speelden een of ander gevecht uit Lord Of The Rings na, terwijl de dochter gezwind op avontuur ging. Vanuit het kasteel leidt een smalle gang naar een grot die de echte cavers kunnen exploreren. Wij waagden ons daar wijselijk niet aan. Na al dat stappen smaakte het traditional farmhouse ice cream extra goed.