Kamperen op een vlot in Zeeland*

Amper 6 dagen terug uit Wales en we mochten alweer onze tassen pakken voor een lang weekend weg. Dat kwam namelijk zo:

Een half jaar geleden kregen wij een Bongo bon in onze schoot geworpen die een aantal weken daarna verviel. We bladerden door het boekje met fijne plekken om een familieweekend door te brengen en 'Kamperen op een vlot' sprong er meteen uit. Helaas voor ons - en uiteraard wel te begrijpen - kon je het kampeervlot pas boeken vanaf 1 april, terwijl onze bon op 31 maart verliep. Maar niet getreurd, we verlengden de bon en boekten snel een weekendje weg.
De wederhelft haakte door werktroubles nog af waardoor ik op zondagochtend alleen met de drie richting Zeeland sjeesde, klaar voor 3 dagen leven op het water.

Inchecken kon pas tussen 15.00u en 18.00u en dus spendeerden we het grootste deel van de dag aan het strand op de Grevelingendam. Ik had op voorhand wat opzoekwerk verricht, want alleen met de drie kamperen gaf al genoeg uitdaging. Improviseren over de dagelijkse activiteiten, iets wat ik anders maar al te graag doe, daar bedankte ik nu even voor. Het strand aan de Grevelingendam was gelukkig net zo perfect als het www ons toonde. Een afgescheiden zwemplas waar de drie naar hartelust konden peddelen in de boot. Een strand met sanitair en een parking (te betalen, enkel met bankkaarten, het is maar dat u het weet) op loopafstand. Druk, maar niet ergerlijk druk, iedereen was redelijk op zichzelf en de drie waren tevreden en helemaal uitgeteld na een dag waterpret.

Sommige mensen namen de rol van roeier/schipper op zich en roeiden zich te pletter om alle uithoeken van de plas te ontdekken of dobberden rustig een eind weg in de Decathlon boot. Zoveel plaats en toch geen schrik hoeven te hebben dat de stroming je meesleurt richting zee: ideaal!



Andere deden alsof ze een pro waren en probeerden tegelijk heel chill hun roeispanen onder controle te krijgen.



Nog anderen vonden het fijner om krabben te vangen - deze was wel 15 cm groot - en ze in een put te 'bewaren', waarna er de volgende uren constant moest worden gezorgd dat er voldoende water in de put zat, of de beesten namen de benen. Niet zo rustgevend voor deze moeder die op haar handdoek wat van haar boek probeerde te genieten.



Toen al het zand was uitgeschud reden we terug naar De Heen waar we al opgewacht werden en verdere instructies kregen. De vlotten lagen 2 km verderop in de Steenbergse Vliet en aan de loods daar zou iemand ons een boot en de kampeeruitrusting bezorgen. So far so good.

We kregen een volgeladen kano en laadden er onze spullen nog bij. I kreeg een kajak en peddelde op eigen houtje naar het vlot. Laat ons zeggen dat mijn tocht met de twee kleine en een volle kano niet zo gestroomlijnd verliep als bij de jongeheer in de kajak. Meer dan gemiddelde spieractiviteit in de bovenarmen: check.

Omdat wij de laatste logees waren, peddelden we helemaal naar het verste vlot. Dat gaf ons volop rust en een mooi uitzicht op de andere vlotten, de haven aan de Beneden Sasweg en de Steenbergse Vliet.



Nadat we ons hadden geïnstalleerd kookten we pasta op het kampeervuurtje. Dat was al een hele onderneming. U moet weten dat wij geen echte kampeerders zijn en dat ik mijn vrienden de dagen ervoor al bestookt had met talrijke schijnbaar levensbelangrijke vragen als zijnde: 'Kan je ook een gewone kookpot gebruiken op een kampeervuur?' Ja, lacht u maar. Ik zei het al: alleen met de drie op een vlot, alles wat ik niet ter plekke hoefde te bedenken was meegenomen.
De pasta kookte - in een gewone kookpot - en leverde de allerlekkerste pasta pesto ever op. Ik betwijfel het, maar zij waren unaniem. Nooit beter gegeten dan toen. Al kan het ook de honger zijn die sprak.



Daarna was het tijd om te chillen op het dek. Om naar vissende futen te kijken, naar ganzen die in V-formatie overvlogen of op te schrikken van vissen die uit het water opsprongen.



Terwijl de zon onder ging probeerden we nog wat te lezen, maar de natuur was overweldigender dan ons boek.




Toen de avond ver gevorderd was was het tijd voor een laatste sanitaire stop. De toiletemmer die we voor noodgevallen hadden meegekregen lieten we toch maar liever links liggen en dus roeiden we het hele eind terug naar het sanitaire blok.

Omdat het zo onderhand wel behoorlijk donker was en deze moeder geen zin meer had om in discussie te gaan met kindertjes die dachten dat het vlot ging ontploffen als we de gaslamp aan staken gingen we slapen toen de zon ver achter de horizon was verdwenen.

De volgende ochtend werden we gewekt door de zon en de vogels. En door een volle blaas, dat ook.



Op dag 2 reden we Tholen rond. We deden boodschappen in Steenbergen, reden vervolgens naar de Bergsediepsluis waar we - eens op het strand - zagen waarom de oesterdam de oesterdam heet. Het werd vloed, maar het kleine strandje dat nog overbleef was bezaaid met oesterschelpen.

De jongens wilden blijven tot het hele strand was ondergelopen en waren meteen druk in de weer met dammen bouwen. De juffrouw deed wat tienjarige juffrouwen al eens durven doen: met haar haar zwaaien en zeuren over hoe lang we daar nog gingen blijven.




Toen eindelijk het hele strand was verdwenen reden we naar Poortvliet, waar het strandje 'Schelphoek' helaas ook helemaal verdwenen was. Ik en getijden, duidelijk geen topcombinatie. Maar niet getreurd, de kibbelaars onder ons vonden het nodig om een discussie te starten over het aantal treden op de dijk, dus renden ze om beurten naar boven en naar beneden om hun gelijk te bewijzen. Never a dull moment met die drie.



Ondertussen was het alweer tijd om iets te eten te zoeken en dat vonden we - grotendeels geïmproviseerd, ik bespaar u de details - in Sint-Annaland.

Ik had daar een boottocht geboekt met de geweldige naam 'zeehondensafari'. Bij gebrek aan dolfijnen in Wales gingen we deze keer resoluut voor de zeehonden. Tenzij je werkelijk nog nooit van je leven een zeehond hebt gezien: niet doen. Twee en een half uur varen op een boot vol toeristen met kwelende kindertjes en een frietgeur. Het was ons ding niet en dat werd maar al te snel duidelijk. We telden met drie de minuten af. Na een uur waren er zeehonden - godzijdank! - en op de terugweg namen de kinderen dan maar foto's van elkaar om de tijd te doden, wat hier en daar ook nog wat mooie plaatjes opleverde. De kleinste was dan weer heel succesvol in het kwallen spotten.




Gelukkig hadden we daarvoor ook een flinke portie strand gehad en keken we onze ogen uit naar alle (zeil)jachten die in de haven lagen aangemeerd.



Het was nog klaar toen we voor de tweede nacht ons vlot bereikten, maar de zon zakte snel en gaf ons in een half uur een waar kleurspektakel.







Conclusie: de vlotten zijn perfect als je eens iets anders wil. Deze kampeertrip zullen ze beslist niet licht vergeten. Hou er rekening mee dat je toch wel 10 minuten varend onderweg bent naar de aanlegsteiger als je moet plassen. Vanop het vlot de oever bereiken kan namelijk niet.
Voor de wildzwemmers: er is genoeg plaats om te zwemmen in de Steenbergse Vliet. Wij deden het niet, vooral omdat we telkens pas op het vlot aan kwamen als het al laat op de dag was. Drie kinderen bezig houden op het vlot (dat 25m² groot is) is geen makkie.

Via Bongo is het ontbijt inbegrepen, maar je kan het vlot ook zo huren. Het ontbijt kan je ofwel zelf voorzien, of je regelt het bij Akkermans in De Heen, bij wie je het vlot kan huren. Wij waren heel tevreden over de ontvangst, de informatie, de voorzieningen en het ontbijt. Geen zin in kamperen op een vlot? Ze hebben nog andere locaties in de buurt.

Zo zie je maar dat het niet altijd 'ver weg' moet zijn om er eens echt uit te zijn.

* Technisch gesproken logeerden we niet in Zeeland, maar op de grens van Noord-Brabant en Zeeland. Alle uitstappen die we deden waren wel in Zeeland.
Noot: voor de volledigheid kan ik je ook zeggen dat dit geen reclame is voor Bongo, enkel het verslag van een fijn weekend.