Werken, werken, werken. Alle bordjes in de lucht houden. Een overvolle agenda. Altijd maar voortdoen. Geregel en geloop. Tijd maken. Het zijn topics die hier geregeld eens de revue passeren. Op een ander is dat vast niet anders. U raadt het al, #boostyourpositivity gaat de volgende twee weken over werk en alles wat daarbij komt kijken.
Sofie deelde nog maar net heel eerlijk en open haar bekommernissen met de wereld. Die moedige bekentenis weekte heel wat reacties los, soms gematigd en bezorgd, soms heftig en hard. Ik zwijg dan een beetje, want de keren dat ik mij geroepen voel om op het net over iemand anders 'mijn mening' te verkondigen zijn op een hand te tellen. Weet ik veel in welke situatie iemand zit. Wie ben ik om mijn oordeel zo ongevraagd in iemands richting te knallen? Ik kan alleen maar voor mezelf spreken.
Ik heb een andere keuze gemaakt. Omdat ik kon. Omdat ik de mogelijkheid had om te kiezen voor minder. Omdat ik tijd kan kopen voor ons gezin. Wat werk betreft zit ik in een - zo voelt het toch - luxe situatie. That is: ik heb de luxe om deeltijds te werken, wat voor een zeker inkomen zorgt en toch voldoende tijd en ruimte laat om naast die kantooruren een hele hoop andere fijne dingen te doen. Boeken schrijven, bijvoorbeeld. Mijn, en uw, positivity boosten, to name a few.
Dat deeltijds werken was - toen er kinderen waren - uiteindelijk wel een heel bewuste keuze. Ik heb mij nooit kunnen vinden in de (mannelijke, uiteraard) collega's op mijn eerste job die vroegen - toen ik om 17.00u aanstalten maakte om naar huis te gaan - of ik een halve dag verlof had. Dat ik voor dag en dauw al aan mijn bureau zat (pre- en kleinekindertijdperk), terwijl zij maar tegen tienen kwamen binnenwaaien, dat vergaten ze voor het gemak maar.
Er was gewoon nog zoveel te doen, na die dagtaak. Al dat creatief aanmodderen begon allemaal heel losjes en bescheiden, maar groeide sinds het bloggen uit tot een steeds omvangrijker deel van mijn dag en dus ook van mijn inkomsten.
Want ja, hoewel ik niet mag klagen over mijn loon is het nu ook weer niet van die grootorde dat ik maar wat op kan doen. Alles komt met consequenties. Minder werken betekent minder loon, maar betekent ook meer tijd voor de dingen die ik fijn vind, voor mijn gezin, voor mijzelf. Minder loon betekent zelf schoonmaken en niet elke week zot doen. Minder werken betekent dat ik meer kan werken als mijn baas dat vraagt, of helemaal niet als het door omstandigheden echt niet kan. Mijn baas is flexibel en ik ook. Give and take. Ook dat is luxe. Minder werken zorgt ervoor dat ik niet op zaterdag naar de Colruyt hoef. Dat ik mij niet in bochten moet wringen om thuis te zijn op pedagogische studiedagen of als er om 4 uur 's nachts iemand met een piepstemmetje komt melden dat ik een 'kotsbakje' moet brengen. Een hele hoop kindgerelateerde dingen zijn nu eenmaal gemakkelijker te regelen. Dat is de realiteit.
Minder uren spenderen op kantoor zorgde er ook voor dat ik in contact kwam met heel wat interessante, getalenteerde en creatieve mensen die ik anders nooit had ontmoet. Die mij op plaatsen brachten waar ik anders nooit was gekomen. Zijn die ervaringen, ontmoetingen geld waard? Absoluut. Koop ik daar eten voor? Dat niet. Maken die mijn leven rijker? Het zal wel zijn. Had ik dat gemist, als ik keihard voor de carrière was gegaan? Wellicht niet. Wellicht had ik dan andere kansen gekregen. Ik kan alleen maar zeggen: ik ben blij met hoe het is.
Aan de andere kant van die realiteit (ja, het is voor jullie, mannen die denken dat ik dan een halve dag op mijn luie krent zit of gezellig met vriendinnen koffie zit te slurpen): neen, ook mijn huishouden doet zichzelf niet en al die losse projecten waar ik mij vaak in stort, die zijn ook niet altijd een langgerekt feest. Niemand die het ziet als ik wekenlang tot diep in de nacht zit te Photoshoppen, teksten nalees of vertaal, omdat ik nu eenmaal ook andere deadlines te halen heb. Maar het is een keuze. Mijn keuze. En ik klaag niet. So hold your horses voor je de keuze van iemand anders op de korrel neemt. Proberen we niet allemaal te doen wat goed is? Voor ons gezin, in de situatie waarin we ons bevinden?
Maak ik mij dan geen zorgen over mijn pensioen? I honestly do not. Is dat verstandig? Who knows. Wie kan zeggen dat er over 30 (of wie weet wel 35) jaar nog iets valt te rapen? Ik zorg wel voor mijzelf. Wij sparen wat we kunnen. En om het met de woorden van de 10-jarige te zeggen, gevraagd naar wie van ons vijven het luxebeestje was: 'Wij hebben niets tekort. Wij zijn met alles tevreden.' Dat had die volwassene nu even niet zien aankomen, zeg.
Hoe zit dat bij jullie? Welke keuze heb jij gemaakt? Was dat bewust of van moeten? En most importantly: ben je blij met die keuze? Deel het via #boostyourpositivity en lees mee hoe anderen 'werk' ervaren.
Het #boostyourpositivity filmpje vind je deze week bij Emilie. Ga zeker eens kijken!
Ook deze week zijn er weer twee Instagram challenges, gekozen door Emilie.
· Share your (healthy) lunch
· Deskie - A selfie at your desk (or blogdesk)
Fijn dat je er op jou manier voor uit komt hoe het er bij jullie aan toe gaat...
BeantwoordenVerwijderenLeuk om dit te lezen want deze topic is bij mij momenteel aan de orde... Mijn jongste is net 2 maand geworden, de oudste is 21 maanden. In januari moet ik pas opnieuw gaan werken (lang leve dat borstvoedingsverlof!) maar fulltime zie ik momenteel niet zitten. Omdat de kindjes nog zo klein zijn maar eerlijk gezegd ook omdat mijn job me niet langer ligt. De job geeft me hopen stress die ik (jammer genoeg) naar huis meeneem. Bovendien wil ik graag mijn creatieve kant ontplooien. Dus wil ik vanaf januari nog halftime werken en die creatieve kant een kans geven, mogelijks via een job in bijberoep. Bovendien krijg ik zo ook de kans wat meer aanwezig te zijn voor de kindjes, nu ze mij nog nodig hebben. Ik besef goed dat ik mijn job in bijberoep vaak zal doen als zij al in bed liggen maar het blijft een voordeel dat je thuis bent. Ik herken je verhaal en weet dat ik vast ook zo'n oordelen zal horen maar ieder maakt de keuze waar hij zich goed bij voelt... En zoals je zegt, ons pensioen, wie zegt dat wij daar ook nog iets van gaan zien...
BeantwoordenVerwijderenWikkelgatjes (eenhuisjeopdebuiten.wordpress.com)
Lange leve borstvoedingsverlof? Dat bestaat helaas maar op heel weinig plaatsen. Iedereen heeft kolfrecht, maar dat maakt de zaken toch een pak lastiger :). Maar ik ben blij dat jij er wel van kan genieten!
VerwijderenHa, opeens een super actueel thema bij ons thuis. Na twee veel te drukke jaren op mijn werk (ik werk 32 uur per week in vier dagen, maar in de praktijk zijn het er eerder 36,38,40 of soms nog meer), is bij mij de koek een beetje op. Ik ga ouderschapsverlof nemen, één dag in de week voor een jaar. Geen idee of dat in Belgie ook kan, maar in Nederland in ieder geval wel. Heerlijk, op mijn werk deden ze helemaal niet moeilijk, en over een jaar kijk ik verder hoe het gaat.
BeantwoordenVerwijderenMijn man heeft een baan waar ze gek opkijken als hij zegt dat hij om 5 uur naar huis moet de kinderen halen. En dat hij dus twee dagen in de week niet kan overwerken! Alleen maar mannen op het werk, allemaal van het oude stempel waar alleen de man werkt en de vrouw het thuis regelt. Nou heeft hij besloten om, in overleg met zijn baas, twee dagen minder te gaan werken voor de baas. Hopelijk kan hij wat voor zichzelf doen (meubels maken), en hoeft hij uiteindelijk helemaal niet meer voor de baas te werken. Tot die tijd gaan we genieten van meer rust in het leven, en doen we wat zuinig aan voor de maanden dat het wat krapper wordt.
Ik heb gekozen voor een job met makkelijke uren, toen ik de biologische klok voelde tikken. dat was voor mij een beetje een voorwaarde. van zodra ik zwanger was, wist ik ook dat ik ouderschapsverlof zou opnemen, om 6 maanden thuis te zijn, en ik heb ook onmiddellijk tijdskrediet aangevraagd om voor 5 jaar vier vijfden te werken. Ik ben op woensdag thuis, nog drie jaar en dan zie ik wel! Mijn werkgever is hier wel flexibel en makkelijk in, moet ik zeggen, zeker als ik verhalen van andere moeders hoor... In elk geval wil ik er zijn voor mijn kind, maar tegelijk wil ik ook een fijne job met toffe collega's en een leuke inhoud. ik ben gelukkig met mijn werksituatie.
BeantwoordenVerwijderenIk werk al 19 jaar in een 4/5de contract en ik heb geen kinderen en woon alleen. OP vlak van inkomen ben ik content : geen geld om een eigen huis te kopen helaas, maar ik kan ongeveer alles doen wat ik wil en kom niks te kort. Maar dat pensioen baart me wel degelijk zorgen. Ik zal wellicht altijd alleen blijven wonen. Ik weet het : da's mijn eigen keuze en dat hoeft niet maar ik word ongelukkig van samenwonen. Ik zal dus altijd huur moeten betalen op mijn eentje, ook als ik op pensioen ben.... Of als ik om een andere reden van een vervangingsinkomen zou moeten leven.
BeantwoordenVerwijderenIk ben echter echt heel erg content dat ik 4/5de werk. Dat is zo gekomen omdat er toen ik solliciteerde maar geld was voor een 4/5de maar ik vind dat dagje extra weekend echt heel erg aangenaam. Ik zou niet anders willen. Mijn leven is meer dan werken alleen namelijk . Dat is me het lager loon wel waard.
Mooi geschreven... het spreekt me erg aan omdat ik op een punt ben gekomen dat keuzes zich gaan opdringen... net een tweede kind erbij en ik maak me nu al zorgen over hoe het allemaal verder moet als ik terug moet gaan werken... allé moet, niks moet bij wijze van spreken, ik wil het ook graag ;-) dus nu kan ik nog niet zoveel vertellen over mijn keuzes maar hopelijk binnenkort snel wel :-)
BeantwoordenVerwijderenHeel herkenbaar! Mijn oudste gaat in januari naar school. Ik kijk er geweldig naar uit om vanaf dan 1/5e ouderschapsverlof te nemen en wat meer thuis te zijn! Sinds ik terug ben uit zwangerschapsverlof (juni) werk ik ook één dag per week thuis. De andere dagen pendel ik naar Brussel. Die ene dag geen stress om een trein te halen, geen vertragingen, geen 2 uur 'verloren tijd', doet al ontzettend deugd!
BeantwoordenVerwijderenMeer magjes en minder moetjes, daar ben ik voor! Mooi geschreven Lies, ik doe graag mee deze week, kom dus zeker eens lezen ;-)
BeantwoordenVerwijderenHallo, ik ben de Sofie die het (weer) over werk en de combo heeft gehad. En die er elke dag mee worstelt. Zo zag ik gisteren een toffe vacature voor een deeltijdse baan achter mijn hoek, zou ideaal zijn. Maar ik kreeg het Spaans benauwd dat ik dan nooit meer radio zou kunnen maken. Want dat is de merde van mijn job, het kan alleen maar op vol tempo. Het is alles of niets. En voor niets ben ik niet klaar, alles is te zwaar. Ik blijf in een cirkeltje draaien, ik besef dat. Er word wel nogal gemakkelijk gezegd dat het perfect met minder zou kunnen, terwijl ik vind dat wij dat eigenlijk al doen. Alle extraatjes worden netjes verdiend met ons bijberoep. Werken is genoeg om wonen en werken (kinderopvang en mobiliteit) te betalen. Wij zouden met minder kunnen, maar het wordt iets te gemakkelijk voorgesteld. Wij moeten nu al heel goed opletten wat we doen. Maar bon. Op een dag word ik wakker en komt er een antwoord. En ik zou zelfs nog kinderen willen...Soms haat ik mezelf om al mijn verlangens en ambities. Ik doe mijn best...ik doe zo hard mijn best. Het wil alleen niet altijd even goed lukken :).
BeantwoordenVerwijderenWees niet te hard voor jezelf, het is moeilijk nu, maar ook dat zal passeren er is geen magische formule,...en je bent wie je bent, met of zonder je verlangens of ambitie,....niks is perfect en niks is wat het lijkt,......volg je buikgevoel. En weet dat het over een aantal jaar een stuk makkelijker zal zijn,.....
VerwijderenHeyla, af en toe "the gentlemom" lezen, meid. Be gentle voor jezelf.
VerwijderenEn oh herkenbaar: ik ben zelfs al gaan solliciteren voor andere jobs die beter combineerbaar zijn met gezin en zelfs beter betaald met mijn diploma, maar ik krijg het dan ook 'spaans benauwd' zoals jij zegt, dat ik dan geen architect meer zou zijn, terwijl ik dat al wil worden van mijn 12 jaar en nu ben!
Ik heb toevallig ook net een logje in mijn concepten staan over mijn eerste maand als halftijds werkende mama. Bij mij was het een bewuste keuze die toch beïnvloed is door bepaalde omstandigheden op mijn werk. Mocht ik kunnen kiezen, ik koos een fulltime job. Maar nu heb ik er een bijberoep bij genomen en wie weet dat dat mij (misschien ook in combinatie met mijn blog) ook nog nieuwe kansen zal geven. We zien wel hoe het loopt. En hoe ik er nu zelf over denk, dat kan je over een dag of 2 lezen op mijn blog :) (sorry voor de spam!)
BeantwoordenVerwijderenVan zo'n blog word ik vrolijk,......doen waar je gelukkig van wordt!!
BeantwoordenVerwijderenGoed voor jou. Hier de omgekeerde wereld. Geen kinderen, ik werk voltijds, mijn vriend halftijds. Vanuit de filosofie: liever een job doen die je graag doet, die toevallig halftijds is, dan werken-werken-werken in een job die je niet graag doet.
BeantwoordenVerwijderenHier werd onlangs de knoop doorgehakt om halftijds te gaan werken met tijdskrediet. Niet om voor kinderen te zorgen, want die zijn er niet, maar wel om mijn zaak te kunnen laten groeien en terug wat meer rust te hebben. Mijn eigen zaak is eigenlijk gewoon mijn kindje. Ik doe mijn hoofdberoep best graag, maar ik wil zien hoe ik mijn bijberoep kan laten groeien. Nu is daarvoor de ideale moment. Ik weet dat die keuze om halftijd te werken in hoofdberoep gevolgen gaat hebben financieel en ook naar de toekomst toe, maar bon... Wie niet waagt, niet wint natuurlijk. Het doet me deugd te weten dat er nog mensen zijn die kiezen om minder te werken om wat meer aandacht te besteden aan de zaken die ze echt belangrijk vinden zoals hun gezin of hun eigen zaak.
BeantwoordenVerwijderenIk werk al een viertal jaar 80% en ben al twee keer uitgevallen. Burn-out, depressie, wie zal het zeggen? Een keer 3 maanden (=veel te vroeg weer gaan werken) en anderhalf jaar later 10 maanden out.
BeantwoordenVerwijderenHet laatste jaar heb ik een nieuwe job binnen hetzelfde bedrijf. Ik doe mijn job graag nu, echt graag, dat was even geleden. En toch zou ik nog altijd heel graag minder werken.
Helaas staat mijn bedrijf daar niet voor open. Ze zeggen: wij zijn een productie-omgeving, werk mag niet langer dan een dag blijven liggen, en we willen dat je eigenaar blijft van je eigen projecten en vinden het dus niet ok als collega's moeten overnemen tijdens je afwezigheid.
Ik vind dat zo verschrikkelijk jammer. Ik besef dat we dan een nieuwe manier van werken zullen moeten vinden en dat er geen pasklare antwoorden zijn. Ik vind dat echter niet erg en ben meer dan bereid het gewoon te proberen.
Ik zie namelijk niet hoe ik aan dit tempo en werkdruk kan blijven werken tot mijn 65. Ik bekijk vacatures, en ben telkens zo teleurgesteld over het povere aanbod. Alsof je geen interessante job wil doen als je een hoger diploma in de harde sector hebt én deeltijds wil werken. Zucht.
Ik heb gekozen voor een job waarin ouderschapsverlof en deeltijds werken niet bestaat. De noden van de dienst zeg maar. Ik werk in de juridische sector en ik hou echt van mijn werk. Dus probeer ik niet teveel na te denken over hoeveel gemakkelijker het zou zijn om bvb 4/5den te werken. Ik ben wel absoluut flexibel: het is perfect mogelijk om de woensdagnamiddag niet te werken, en dan 's avonds als de kinderen in bed liggen de verloren tijd inhalen. Ik doe dat niet, want dat is te vermoeiend, maar het is fijn te weten dat het kan als het nodig is. Halftijds werken zou voor mij te weinig zijn, ik geniet van de afleiding/uitdaging die mijn job me biedt. En ik moet zeggen, zo lang de werklast binnen de perken blijft, draait alles hier relatief vlot. misschien ook omdat mijn kindjes inmiddels geen babies meer zijn (jongsten zijn 2,5). Dus ja, mijn keuze om voltijds te werken is gedeeltelijk een keuze van 'moeten', maar ik ben er niet ongelukkig over...
BeantwoordenVerwijderenDeeltijds werken is inderdaad een luxe. Ik vind het trouwens super dat je daar eerlijk voor uitkomt. Een luxe die niet voor iedereen weggelegd is, zij het omwille van de financiële repercussies of wegens een werkgever die geen onderhandelingsruimte vrij laat voor deeltijds werken. In mijn geval ligt het aan beide :-). Ik ben echter al dik tevreden met mijn 4/5, ook al is het loon geen vetpot ….maar dat was mijn 5/5 loon ook niet echt. Aangezien iedereen toch steeds vroeg of ik 'misschien part time werkte' telkens ik mijn fulltime loon vertelde, kon ik beter evengoed effectief deeltijds beginnen werken. Iets waar ik me in het begin trouwens héél erg over schaamde want deeltijds werken , dat stond gelijk aan 'plooien'. Nu echter zou ik die ene vrije dag in de week echter niet meer kunnen missen. En als we dan toch eerlijk zijn, die vrije dag is NIET voor mijn kind, maar voor mezelf. En néén, ik ben géén slechte moeder omdat ik op woensdagmiddag geen koekjes bak met mijn kind maar wél ga lopen op vrijdag (mijn 4/5 dag). Gezien mijn kookkunsten heeft mijn kind er trouwens alleen maar baat bij dat ik geen koekjes bak. Wat ik me eigenlijk ook al heel de tijd stiekem afvraag is: 'wat verdient een doorsnee part timer eigenlijk netto?'. I know, in kleingeestig Vlaanderen zijn er 2 dingen die je absoluut niet vraagt (nooit begrepen waarom trouwens!!!) en dat zijn 'hoeveel verdien je?' en 'voor wie stem je?' maar op een blog, wat in mijn ogen toch een progressief forum is, moet zo'n vraag toch kunnen dacht ik. Anyways, om met een schone quote te eindigen (omdat ik weet dat jij into quotes bent): count your blessings & cut your losses. En dan ga ik nu koekjes bakken….NOT ;-) !
BeantwoordenVerwijderenLol, Mieke. Ik zal u dat eens in de detail vertellen, zie.
Verwijderenje koekjesrecept of je nettoloon…. :-). Bring it on, I'm all ears :-)
Verwijderen…Nu hou je me toch wel al héél lang in spanning Lies ;-)
Verwijderenhihi, dat is hier precies dé cliffhanger van 2015 aan 't worden :-):-). Jammer genoeg heb ik (nog) geen quote voor je, 't is nog ietsje te vroeg. straks misschien:-)!
VerwijderenDat heb je prachtig genuanceerd en ook eerlijk geformuleerd.
BeantwoordenVerwijderenVoor mijzelf vind ik het nog te ingewikkeld, want net als Sofie worstel ik, ook al ben ik 4/5 gaan werken.
Bij mij geen vrije dag voor mezelf zoals hierboven (wat zou dat deugd doen!), maar alle dagen vroeger stoppen om Aaron van school te kunnen halen. Zelf heb ik er weinig aan, qua tijdswinst dan, maar wel fijn dat ik gewoon met hem kan wandelen en slenteren van school naar huis en hem de natuur te laten ontdekken onderweg. En dan nog wat samen spelen. Hij heeft er deugd van. En ik denk dat er een dag komt dat ie liever in de naschoolse opvang blijft dan bij mama, en dat ik dan wel wat tijd voor mezelf (creatieve projectjes) zal nemen. We moeten ook gewoon niet te veel ineens willen, hé.
Dat is waar.
VerwijderenIk had ook gedacht dat er ooit een moment zou komen waarop ze liever nog even op school bleven, maar dat is er eigenlijk nooit gekomen. Door onze uren staat ofwel mijn man ofwel ik elke dag op tijd op school. Niemand die per sé in de opvang wil blijven. Maar ik snap wel dat die versnipperde uren voor jou niet echt voelen als tijd voor jezelf. Al is tijd met Aaron wellicht ook heel fijn. Op het gemak klinkt stukken beter dan 'snel snel'.