We gingen in januari al meteen van start met Interpol, een band waar ik niet zo gek veel mee heb, maar die ik wel eens aan het werk wou zien. We lachten tijdens het voorprogramma heel wat af, mijn vaste concertcompagnon en ik. Met een hilarisch voorprogramma en een bende Interpol fans die ze toch niet allemaal op een rij had.
In februari lieten we Hauska schieten wegens - voor zover ik het me kan herinneren - een overvolle agenda. Net als het jaar ervoor tijdens Boomtown gaf ik ook deze keer mijn tickets door.
In mei was Nick Cave aan de beurt. Na 14 jaar zag ik hem in perfect gezelschap zijn laatste plaat spelen, spiced up met ondertussen geweldige klassiekers.
Nog in mei werd ik overweldigd door een virtuoze Nils Frahm. Ik krijg nog steeds rillingen als ik Hammers hoor. Ik was ook stevig onder de indruk van Dawn of Midi, maar het duurde tot begin september voor ik ze volledig wist te appreciëren. Hun Dysnomia is absoluut een van dé platen van 2015.
Oktober bracht U2. De tijden dat we het geld uit onze mond spaarden om naar London te kunnen varen en de hele stad af te zoeken naar 7" of 12" singles liggen lang achter ons. Het is wat minder fanatiek, maar ze mogen er nog altijd zijn. 18 jaar na hun Popmart doortocht zag ik ze eindelijk nog een keer. Ik had op voorhand geen recensies van andere concerten gelezen en liet me helemaal omver blazen door de vier mannen uit Dublin en hun alweer spectaculair ogende en ingenieuze show.
Twee weken later was het alweer feest, met Editors deze keer. Als ik Toms stem hoor lig ik weer in het gras in Schotland, dus Editors zijn vooral memories. Nogal bittersweet, but memories nonetheless. But hey, that's life. Alleen met mijn concertmaatje zijn we een hele avond 16 in plaats van, euh, right, laat maar...
Soms zijn onverwachte, relatief onbekende namen zo'n openbaring. Dat was het geval met Caspian. In eerste instantie was ik aangetrokken door de naam en daarna door de sfeer van de nummers die perfect weergaven hoe ik mij op dat moment voelde. Het is een blijver.
In November zagen we Richard Hawley in de Arenberg. Een fijne zaal, een mooie stem, goed gezelschap. We zagen hem ook al tig keer en willen er ondanks de vele concerten precies toch altijd bij zijn. Dat zegt genoeg.
Ik was dit jaar ook weer braaf geweest. Twee jaar geleden boekten we op 6 december kaarten voor Elbow, vorig jaar voor U2 en dit jaar kreeg ik 's avonds te horen dat ik de volgende dag mee kon naar El Vy. De verwachtingen voor 6 december volgend jaar zijn alvast hoog gespannen!
Volgend jaar brengt alvast Ansatz der Machine, Tindersticks, Rival Consoles en Mumford and Sons. Daar mag nog wel wat bij komen. Kiasmos, bijvoorbeeld. In mijn woonkamer, als het even kan. *droomtevenweg*
Veel concerten gedaan in 2015, maar niet dezelfde als jij. Wie weet lopen we elkaar in 2016 wel eens tegen het lijf!
BeantwoordenVerwijderenJa! Dat zou fijn zijn.
Verwijderen