Wij zetten het nieuwe jaar in aan zee. Ik belde mijn moeder dat we haar kwamen ophalen en een paar uur gingen stappen aan zee. De drie kon ik paaien met het vooruitzicht op duinen en warme chocomelk.

We stapten van Zeebrugge tot Blankenberge en dan weer terug. Een tocht die ik al kleuter bijna wekelijks stapte. We deden er toch wel een uur of twee over, want er moest uiteraard ook verstoppertje worden gespeeld.

Er waren de obligate springfoto's.
Details van schelpen/krabben/drijfhout die moesten worden gefotografeerd (wat soms gewoon handiger is dan alles mee naar huis te nemen).
Kinderen op golfbrekers. Op een pier. Onder een pier.
Duusd kilo zand in uw schoenen, want ja, probeer maar eens geen zand in je schoenen te krijgen als je een hoge duin afrent.

Het was al bijna donker als we terug aan de auto waren. Maar de lichtjes van de haven waren schoon om te zien. En spelen met een fototoestel doet vergeten hoe lang de tocht is en hoe ver we nog moeten.

Ik ben altijd overal de laatste.
Al goed dat ik hard kan rennen.
En ik heb opvolging. Hoop ik.

Mijn 2015.

2015 was a hell of a year.

Er was eigenlijk maar 1 groot voornemen: gelukkiger zijn dan in 2014. Minder kopzorgen, meer loslaten. Dat was een stevige uitdaging en ik kan niet zeggen dat het helemaal gelukt is, maar dit jaar zat wel vol ontzettend fijne momenten en die ga ik onthouden.

Ik leerde een pak nieuwe mensen kennen via #boostyourpositivity. Van die hoop bloggers en Instagrammers bleven er een paar echt plakken en die zijn ondertussen veel meer dan zomaar een blog of een Instagram account.
Ik geraakte dus eindelijk ook op Instagram. Door Kelly mainly, ook al was het het charmante verzoek van bloglezer Fo op de boekenbeurs van 2014 dat mij er voor het eerst serieus over deed nadenken. Ondertussen zijn we 383 foto's en net geen 1000 volgers verder en heb ik de smaak echt wel te pakken.
Er waren volop nieuwe samenwerkingen met heel veel fijne mensen.

Ik vierde 5 jaar Oon en jullie waren enthousiast, wat fijn was om te zien.
Er was een grotejongensfeest voor twee jongens tegelijk.
We went places. Sussex. Amsterdam. Wales. Zeeland. Champagne. Barcelona.
Er kwamen uitnodigingen voor allerlei coole events. We konden ze niet allemaal accepteren, maar deze en deze wilden we absoluut meepikken. Kinderen content. Nieuwe ontmoetingen en ervaringen voor mij. Perfect.
Ik zag aardig wat concerten. Van mijn favorieten bands én af en toe eens van een minder bekende. Daar zaten parels tussen. Avonden die ik zo hard koester.
Ik ontwikkelde precies nog een grotere fascinatie voor wolkenfoto's.
Ik pikte het vertalen weer op. In die categorie kreeg Stof voor durf-het-zelvers gezelschap in de boekenkast. En Français en binnenkort ook auf Deutsch. Nu nog in het Engels. That would be so cool.
Het lopen was top. Dat verdient een aparte post.

Qua ervaringen was het dik in orde. Ik zit niet alle dagen in een radiostudio (deze week dus wel, interview hier te beluisteren). Ik loop ook niet vaak met een camera achter me aan (twice this year, dat wordt vast nooit meer geëvenaard). Ik mocht een voice over inspreken. En een casting doen voor iets waar we sindsdien niets meer van hoorden (maar het was sowieso al een belevenis, wat er ook uit voortkomt). Ik kwam hier en daar eens backstage. I, O en ik sprongen van 7 meter hoge muur, recht een blue lagoon in. Coasteering was zo ongelofelijk hard voor herhaling vatbaar en reizen tout court vanzeneigens ook. Benieuwd wat 2016 voor avontuurlijks zal brengen. Nog geen concrete plannen, wel vreselijk veel goesting.

Mijn #bestnine zijn niet eens de beste of de mooiste of deze met de meeste likes op Instagram, maar doodgewoon deze waar ik geweldige herinneringen aan heb. Veel zee, veel water, kinderen, reizen en #boostyourpositivity. Meer van hetzelfde in 2016, please!

En voor u: geluk in kleine en grote dingen.