De vakantie is ondertussen in volle zwang, al werd er de eerste week bitter weinig gepresteerd (lees: educatief verantwoorde plekken bezocht). Dat lag voor een stuk aan mijzelf. Ik had het blijkbaar een half jaar geleden al voorzien dat ik minstens een week ging nodig hebben om weer enigszins op mijn positieven te komen na een hels voorjaar. De enige criteria voor onze vakantiehuizen in het zuiden waren dan ook: een zwembad en internet. Dat eerste vooral om mijzelf en de kinderen bezig te houden, dat tweede in principe om uitstappen te plannen, maar toegegeven, het wordt ook ingezet om de kinderen bezig te houden. Niet dat wij hen daar actief toe aansporen, verre van. Maar u weet misschien zelf ook hoe uw bloedjes zijn. De uren Minecraft en The Sims mogen dan wel serieus gereduceerd zijn, het is toch echt wel ongehoord als ze eens een dag niet mogen bouwen/kijken hoe het met hun gezin gaat. *zucht*



Anyhow, dat zwembad dus. Waar we vorig jaar volop voor natuurlijk water gingen in de vorm van watervallen, meren en de zee, kozen we dit jaar voor 2x een zwembad en 1x zee. Zee is voor volgende week, maar die zwembaden, die leverden al wat fijne plaatjes op.






Ik moet u niet zeggen wat mijn allergrootste droom is, zeker?

Van 'voor niets tijd' naar 'tijd voor niets'

"Het is zomer. Of toch officieel. Mijn hoofd is numb. Vol. Niet officieel, maar meer dan duidelijk genoeg. We snakken naar vakantie. Harder dan ik me kan herinneren. De eerste helft van dit jaar zat stampvol en speelde ik helemaal uit. Nu is het half time, en ik ga even onderuit, in een ligstoel, aan een zwembad, een stapel boeken binnen handbereik.

'Wat gaan jullie allemaal doen?' vroegen velen van jullie. Ik heb precies wel verwachtingen gecreëerd door onze vorige reis zo uitgebreid te documenteren. Nu doen we even niets. De eerste dagen toch. En verder weet het niet. Ik heb de voorbije maanden genoeg gewerkt, gepland, geregeld, van hot naar her gerend, duizenden kilometers gereden en deadlines allerhande gehaald. Mijn hoofd eist een ongedefinieerde periode 'niets'. En ik ga het dat gunnen. Met veel plezier."

De lijnen hierboven schreef ik een paar weken geleden, zo tussen de soep en de patatten door. Onze vakantie start zijn derde dag en we hebben er al twee nachten van 11 uur op zitten (na 2 nachten van 4 uur, dus ze waren welgekomen, die extra uren slaap). De zon schijnt, het is hier stil. We hebben nog niets bezocht en zijn dat de eerste dagen ook niet van plan. Er zijn halve plannen en dat is goed genoeg. We weten waar naartoe als het nietsdoen zou vervelen. Voorlopig is de meest gestelde vraag: "Wie gaat er mee zwemmen?"

En voor de rest haalt de kleine knuffelaar ongegeneerd zijn achterstand in knuffels in. Op elk moment zet hij zich op mijn schoot, toont me zijn allerliefste glimlach en duwt vervolgens zijn neus in mijn nek, zuchtend 'oooh, mama, waarom ben jij toch altijd zo lekker warm?'.

Van voor niets tijd naar tijd voor niets. Puur genieten.