Van 'voor niets tijd' naar 'tijd voor niets'

"Het is zomer. Of toch officieel. Mijn hoofd is numb. Vol. Niet officieel, maar meer dan duidelijk genoeg. We snakken naar vakantie. Harder dan ik me kan herinneren. De eerste helft van dit jaar zat stampvol en speelde ik helemaal uit. Nu is het half time, en ik ga even onderuit, in een ligstoel, aan een zwembad, een stapel boeken binnen handbereik.

'Wat gaan jullie allemaal doen?' vroegen velen van jullie. Ik heb precies wel verwachtingen gecreëerd door onze vorige reis zo uitgebreid te documenteren. Nu doen we even niets. De eerste dagen toch. En verder weet het niet. Ik heb de voorbije maanden genoeg gewerkt, gepland, geregeld, van hot naar her gerend, duizenden kilometers gereden en deadlines allerhande gehaald. Mijn hoofd eist een ongedefinieerde periode 'niets'. En ik ga het dat gunnen. Met veel plezier."

De lijnen hierboven schreef ik een paar weken geleden, zo tussen de soep en de patatten door. Onze vakantie start zijn derde dag en we hebben er al twee nachten van 11 uur op zitten (na 2 nachten van 4 uur, dus ze waren welgekomen, die extra uren slaap). De zon schijnt, het is hier stil. We hebben nog niets bezocht en zijn dat de eerste dagen ook niet van plan. Er zijn halve plannen en dat is goed genoeg. We weten waar naartoe als het nietsdoen zou vervelen. Voorlopig is de meest gestelde vraag: "Wie gaat er mee zwemmen?"

En voor de rest haalt de kleine knuffelaar ongegeneerd zijn achterstand in knuffels in. Op elk moment zet hij zich op mijn schoot, toont me zijn allerliefste glimlach en duwt vervolgens zijn neus in mijn nek, zuchtend 'oooh, mama, waarom ben jij toch altijd zo lekker warm?'.

Van voor niets tijd naar tijd voor niets. Puur genieten.