Vandaag (wat u bij nader inzien eigenlijk moet lezen als 'dag 2') stond volledig in het teken van
Glencoe, een heel bekende vallei met een stevige geschiedenis. U weet het of u weet het niet, maar deze reis is gedeeltelijk een herhaling van mijn eerste Schotlandreis, exact 20 jaar geleden. Mijn schoonvader zaliger had toen een prachtig traject uitgestippeld en omdat ik daar hele mooie herinnering aan heb, maar uiterst weinig beeldmateriaal was de keuze voor dit deel van Schotland snel gemaakt.
Glencoe had toen al een diepe indruk nagelaten. Toen zat ik met mijn hoofd ook midden in de Schotse geschiedenis, dus dat leek me logisch. Nu niet. En toch was het een absoluut hoogtepunt van de reis.
Ik pakte na die
eerste woelige nacht mijn spullen bij elkaar en reed de hele vallei opnieuw door - deze keer op klaarlichte dag - naar wat mijn eerste stop had moeten zijn:
Loch Tulla. Onderweg stopte ik nog een heel aantal keer, maar ik zet de highlights op een rij zoals ik ze had gepland en zoals je ze tegenkomt als je de A82 af rijdt richting Glencoe. Dat is meteen ook de 'mooiste' richting, want het gaat naar beneden en dat geeft de mooiste vergezichten. Maar voor je vertrekt geef ik toch nog een paar tips mee.
Vlag alles wat je wil zien op een kaart. Ik ben nog altijd fan van
maps.me, en al helemaal in Glencoe. Waarom?
· Het stuk tussen Loch Tulla en Glencoe is ongeveer 30 kilometer. Op sommige stukken rij je gemakkelijk 100, op andere moet het heel wat trager. Om de andere weggebruikers niet te hinderen (sightseeing is niet fijn als je op de weg moet letten én een rij auto's achter je aan hebt) bekijk je best op voorhand wat je precies wil zien en waar je zeker wil stoppen. Maps.me rijdt met je mee zodat je weet dat je moet vertragen als je vlaggetje in het zicht komt.
· De A82 is een gewone weg waar je ofwel langs drassig gebied of langs afgronden rijdt. Mis je een van de plaatsen waar je wilde stoppen, omdat je door omstandigheden niet plots in de remmen kon, dan kan je doorrijden of omkeren. Eventjes van de weg af om om te keren is niet zo'n bijster goed plan, dus weten waar er parkeerstroken en parkings zijn is interessant. Ik had die ook allemaal gevlagd.
· Parkeerstroken vlaggen? Waarom nu weer? Wel, Glencoe is mooi, maar ook gevaarlijk. Het is een beetje een ongeschreven regel dat je parkeert op de stroken die aan jouw kant van de weg liggen, omdat je nu eenmaal niet overal de weg wil oversteken als je de tegenliggers niet kan zien komen. Maps toont aan welke kant van de weg de parkeerstroken of parkings liggen.
· Als je niet gehaast bent kun je het hele stuk natuurlijk ook twee keer doen. Of vier keer, net als ik. Door de wolken is de sfeer ook altijd anders.
Loch Tulla
Loch Tulla viewpoint geeft een mooi uitzicht op het lagergelegen Loch Tulla. De parkeerplaats is relatief groot, maar kan - zeker in de zomer - snel vol staan met busjes toeristen. Als dit je eerste stop is, laat je dan niet afschrikken. Verder naar Glencoe toe wordt het rustiger, al blijft het natuurlijk Glencoe. Trekkers en fotografen zijn er altijd, ook in de winter.
Rannoch Moor
Van
Rannoch Moor viewpoint hebt je een geweldig zicht over
Loch Ba (ten noorden van de weg) en
Lochan na Stainge en
Loch na h-Achlaise (ten zuiden). Als je op de heuvel gaat staan heb je een weids 360 graden uitzicht over lochs, lochans (kleine lochjes) en heel veel moeras- en heidegrond. Als je je hierin waagt is goed schoeisel ten zeerste aan te raden. Een tip trouwens voor alle wandelingen die je aanvat: check altijd de bog factor. Vaak geeft deze al een goede indicatie van wat je mag verwachten. Bij de wandelingen op
Walkhighlands staat dat sowieso aangegeven.
Buachaille Etive Mòr
Buachaille Etive Mòr is een bergmassief dat bestaat uit vier toppen, waarvan er twee als
Munro's (Schotse bergen van minstens 3000 voet) staan gecatalogeerd.
Stob Dearg (de rode piek) ligt het dichtst bij de A82 en door zijn piramidevorm kan je er bijna niet naast kijken.
The Buachaille, zoals het door klimmers ook wordt genoemd, is een belangrijke top in de geschiedenis van de klimsport in Schotland. Geen spek voor mijn bek, dus.
Glen Etive & Loch Etive
Niet op de planning, eerder een
spur-of-the-moment thing: de afslag nemen naar Loch Etive. De
Glen Etive Road (C1094) is een 18 kilometer lang single track baantje dat zich net als River Etive een weg slingert door de vallei. River Etive mondt uit in
Loch Etive. Glen Etive Road loopt dood bij Loch Etive, maar is het is het uitstapje zeker waard. Reken wel voldoende tijd om Loch Etive te bereiken. Niet alleen rijdt zo'n klein wegje niet super vlot, kruisen met tegenliggers is ook een beetje een gedoe en de natuur nodigt ook wel uit om hier en daar eens te stoppen. Als je van de weg af kan, tenminste.
Lagangarbh
Er zijn niet veel cottages te zien in de vallei en deze is dan ook met stip de meest gefotografeerde cottage in Glencoe. Ik stopte er vier keer en ik was nooit de enige fotograaf. Ter hoogte van de cottage zijn parkeerplaatsen aan beide kanten van de weg, maar omdat er ook een aantal wandelingen van hier vertrekken waren die altijd drukbezocht. Goed opletten en tijdig vertragen als je hier in de zomer wil stoppen.
Mijn favoriete foto van deze plek zag je
hier ook al. De knoop is ondertussen doorgehakt!
Waterfall viewpoint River Coe + All Lairig Eilde
Het is mààr een stop langs de weg (parkeren kan langs beide kanten), maar deze waterval is gewoon mooi. Daar valt simpelweg niets meer aan toe te voegen.
Meeting of Three Waters waterfall

Een eenvoudige wandeling met veel afwisseling. Vlak, steil, trappen, bruggen, rotsen, smalle paadjes... het zit er allemaal in. Je wandelt langs het water, dus geweldige zichten zitten er niet in, maar het is goed haalbaar met kinderen (ja, ik moest aan jullie denken, Fie!) Door de harde rukwinden durfde ik niet door te steken naar
The Lost Valley, waar het pad langs een richel loopt en het uitzicht naar het schijnt geweldig mooi is.
Loch Achtriochtan & Achnambeitlach cottage
Al even fotogeniek als Lagangarbh, maar iets dichter bij het dorp van Glencoe: Loch Achtriochtan en Achnambeitlach cottage. Als het windstil is worden de omliggende bergtoppen fantastisch mooi weerspiegeld in het loch. No such luck voor mij, helaas, maar toch mooi genoeg om twee keer te stoppen.
Vast ook de moeite, maar dat bewaren we voor een volgende keer:
· An Torr & Signal Rock
· een bezoek aan het Glencoe Visitor Centre
De nacht
De nacht bracht ik - zoals ik vooraf had aangevraagd - weer
hier door. Of dat was toch het plan. Toen ik aankwam bleek alles potdicht. Vreemd, want ze hadden me de vorige avond nog gevraagd hoeveel nachten ik wilde blijven. Ik belde aan, en nadat ik daar geen reactie kreeg, trok ik mijn stoute schoenen aan en liep ik naar de achterkant van het hotel waar iemand in de keuken iets aan het herstellen was. Blijkbaar was '
refurbishing the kitchen' de reden waarom alles gesloten was. Gelukkig was de manager ook aanwezig en toen ik vroeg of ik toch opnieuw een cabin kon krijgen, ging hij er vrij snel mee akkoord. Ik had er immers al geslapen, dus als een toilet en een douche volstonden, dan mocht ik terug naar
cabin five. Het waaide ondertussen hard, dus yours truly was maar al te blij dat ze er zich had kunnen uit (of beter: in) praten. Al blijft het wel bizar, helemaal alleen in een cabin op een terrein dat een hotel en een campsite huisvest. Maar hé, ik had een dak boven mijn hoofd en dat was in deze omstandigheden het allerbelangrijkste.
Zin in meer Glencoe? Begin gerust hier:
·
Visit Scotland
·
National Trust for Scotland
·
Discover Glencoe
·
Glencoe Scotland
·
Wandelingen in Glencoe
Zo, dat was Glencoe. Ik hoop dat ik toch hier en daar iemand heb warm gemaakt voor Schotland. Vragen? Shoot!
(En verder hoop ik dat alle foto's goed gelinkt zijn. Mocht dat niet zo zijn, laat het dan zeker weten.)